زنانی که پارسایان شب‌اند و شیران روز!

خیلی از ما شاید به خوبی ندانیم همسران ما و مادران فرزندان ما چقدر در معنویت از ما جلوترند و چه قدر و منزلتی دارند. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله قدر و منزلت آنان را چنین بیان می‌کنند:

«إذا حَمَلَتِ المَرأَةُ كانَت بِمَنزِلَةِ الصّائِمِ القائِم، المُجاهِدِ بِنَفسِهِ و مالِهِ في سَبِيلِ اللّهِ، فَإِذا وَضَعَت كانَ لَها مِنَ الأَجرِ ما لا تَدري ما هُوَ لِعِظَمِهِ، فَإذا أرضَعَت كانَ لَها بِكُلِّ مَصَّةٍ كَعِدلِ عِتقِ مُحَرَّرٍ مِن وُلدِ إسماعيلَ، فَإِذا فَرَغَت مِن رَضاعِهِ ضَرَبَ مَلَكٌ عَلى جَنبِها، و قالَ: اِستَأنِفِي العَمَلَ؛ فَقَد غُفِرَ لَكِ»؛[1]

«هنگامى كه زنْ باردار مى‌شود، به سان روزه‌دارِ شب‌زنده‌دار و مجاهدى است كه با جان و مالش در راه خدا جهاد مى‌كند و هنگامى كه بارْ بگذارد، پاداشى دارد كه نمى‌دانى عظمت آن چقدر است و هنگامى كه شير بدهد، در هر مَك زدن، پاداش آزاد كردن يكى از فرزندان اسماعيل براى اوست و آنگاه كه شير دادن تمام شود، فرشته‌اى بر پهلوى او مى‌زند و مى‌گويد: "عمل را از نو آغاز كن كه بى‌ترديد آمرزيده شدى"».

پی‌نوشت:
[1]. الأمالي للصدوق، ص496، ح678؛ بحار الأنوار، ج104، ص106، ح1.