تسلیم در برابر تهدید

ترامپ که جنگ اقتصادی را شروع کرد عده‌ای از وزرا پیشنهاد کردند همه استعفا بدهیم!

این جمله را بارها باید خواند و بدان توجه کرد؛ وزرایِ فرمانده جنگ اقتصادی با اعلان جنگِ خصم، تصمیم به تسلیم گرفتند. وقتی از ناکارآمدی و خیانت برخی مسئولین رده بالای دولت تدبیر سخن می‌گوئیم یعنی همین؛ یعنی در واکنش به پیشنهاد استعفا در شرایط جنگی که رسماً یک خیانت روشن است، نه تنها موضع‌گیری تندی ندارد، بلکه با لحنی پر از منّت می‌گوید: «گفتم این رفتار را نامردی می‌دانم. وقتی ما برویم، رهبری تنها می‌شود.»

از این بالاتر، روحانی درپی انداختن توپ به زمین رهبری است؛ چرا که در ادامه سخنان خود می‌گوید: «ما سه مقطع در میانه جنگ اقتصادی داشتیم که کار به سمت صلح می‌رفت. مقطع اول اروپایی‌ها با محوریت مکرون واسطه شدند. مقطع دوم میانجیگری ژاپن بود و مقطع سوم مربوط به سفر نیویورک است.»(1)

برکسی پوشیده نیست که درسفر "آبه شینزو" به تهران، نامه ایالات متحده نه به دولت بلکه به شخص رهبر معظم انقلاب بود که ایشان با هوشمندی حتی از پذیرش آن امتناع کردند، اما روحانی سعی دارد عدم توافق را به عدم پذیرش آن نامه مرتبط کند، درحالی که این آمریکا بود که پس از امضای یک توافق‌نامه رسمی و بین‌المللی بدون اینکه حتی ذره‌ای از وعده‌ایش را جامه عمل بپوشاند با چرخش یک امضا همه چیز را انکار کرد.

در این شرایط چه جای پذیرش نامه و اعتماد به وعده‌های احتمالی بود در حالی که هرگز تضمینی برای اجرای آن وجود نداشت و تجربه هم اثبات کرده بود؛ آمریکا کاذب‌الوعد است.

از جمله شاخصه‌های دیگر دولت تدبیر، فرار رو به جلو است که یکی ازتاکتیک‌های همیشگی آنها در هنگام عجز از حل مشکلات بوده است. ادعایی که روحانی با تکرار آن می‌گوید: «باید کسانی با تمام اختیارات بیایند و دولت را بگیرند وگرنه شرایط برای اداره کشور مساعد نیست.»

ادعایی که رهبر انقلاب در دیدار با اعضای دولت رئیسی بدان اشاره کرده و فرمودند: «در یک سال اخیر شنیده نشد که دولت فرافکنی و بهانه‌تراشی کند و بگوید «اختیار نداریم» و یا نمی‌گذارند.»(2)

اما یک سوال از جنابتان این است که پس از اینکه وزرایتان درخواست استعفا کردند و شما اجازه‌ی این‌کار را ندادید، دقیقا چه فعالیت مثمر ثمری در برابر جنگ اقتصادیِ دشمن از خود نشان دادید و عملا بود یا نبودتان چه تاثیری در روند مبارزه با این جنگ داشته است؟

مگر شما نبودید که در انتخابات سال 92 می‌گفتید: «دشمن، دشمن است و توطئه می‌کند اما در برابر آن باید بایستیم و نقشه‌هایش را خنثی کنیم؟ اما بیاییم هی داد بزنیم چه فایده دارد؟»(3)

شما و دولتتان در برابر تهدید دشمن نه تنها کاری نکردید بلکه فریاد هم نزدید و تنها عملی که به ذهنتان رسید، تسلیم در برابر تهدید بود.

پی‌نوشت:
1. اعتماد https://b2n.ir/r54592
2. رهبر انقلاب دیدار با عضای دولت 1401/06/08
3. همشهری https://b2n.ir/a97433