سرزمین وحی نیز مانند ایران، امامزادگان فراوانی دارد، اما وهابیت و حکومت عربستان مانع مهمی برای ساخت بقعه و زیارت هستند.
گاهی پرسیده می‌شود، عربستان که زادگاه امامان علیهم‌السلام و محل اصلی زندگی ایشان بوده است، چرا امامزاده‌ای ندارد؟ آیا نبود امامزاده در عربستان نشان نمی‌دهد، امامزاده‌های ایران، جعلی هستند؟
در پاسخ به این مطلب دقت به این موارد راه‌گشاست:
۱. منظور از امامزاده چیست؟
اگر منظور از امامزاده سادات جلیل القدر و اولیای الهی هستند، عربستان نه تنها امامزاده زیاد دارد، بلکه امام هم دارد، آن هم چهارتا. فرزندان بلافصل پیامبر مکرم اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله و دیگر امامان علیهم‌السلام و اولیای الهی در عربستان مدفون هستند.
2. اگر منظور از وجود نداشتن امامزاده، نبود بقعه و زیارتگاه باشد؛ تخریب بقعه‌های بقیع به سبب مخالفت با زیارت و اتهام شرک به شیعیان از سوی حکومت سعودی و وهابیت، بوده است.
3. وجود تعداد زیاد امامزاده در ایران، ناشی از ظلم ستمگران و کوچ اجباری سادات، برای حفظ جانشان بوده است. ارادت ایرانیان به اهل بیت علیهم‌السلام و گسترش تشیّع نیز بر این مهاجرت‌ها افزوده است. از دیگر دلایل مهم مهاجرت سادات، آمدن امام رضا علیه‌السلام به ایران است.[1]
4. امکان سوء استفاده از ارادت مردم به امامزادگان ساختگی، برای رسیدن به اهداف اقتصادی وجود دارد؛ بلکه چنین سوء استفاده‌هایی گاهی رخ داده است. سازمان‌های مربوطه در حال سامان‌دهی به وضعیت بقاع متبرکه هستند و تلاش می‌کنند، موارد اندکِ جعلی را از امامزادگان معتبر جدا سازند.
در مجموع مقایسه ایران و عربستان نشان می‌دهد، سرزمین حجاز مدفن بسیاری از اولیای الهی است که اگر مجال زیارت باشد و ایجاد بقعه از طرف وهابیت با ممانعت روبه‌رو نگردد، تفاوت ویژه‌ای با ایران نخواهد داشت.
پی‌نوشت:
[1]. ابن اسفندیار، بهاء الدین محمد بن حسن، تاریخ طبرستان، محقق: احمد نادی، چاپ اول، المجلس الأعلی للثقافة، قاهره، 2002م، ص۲۲۴.