زندگی‌های روزمره، پر از مشغله شده‌اند و عده‌ای برای فرار از گرفتاری‌های که سراغ آن‌ها آمده، دست به دامان دروغ می‌شوند و این در حالی است که دروغ از پست‌ترین گناهان است.
امام عسكرى عليهالسلام می‌فرمایند: «جُعِلَتِ الخَبائثُ في بَيتٍ و جُعِلَ مِفتاحُهُ الكذبَ. (همه) پليدی‌ها در يک خانه نهاده شده و كليد آن، دروغ قرار داده شده است.»[1]
شاید برای فرار از قبح این گناه برای خود توجیه هم بیاوریم که اگر این کار را نمی‌کردم به دردسر می‌افتادم، یا شاید می‌بایست گناهی دیگر انجام بدهم، این را دلیل برای انجام گناه خود می‌آورند.
در روایت از زبان عبدالله بن عامر آمده است که: روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله در خانه ما نشسته بودند. مادرم مرا صدا زد و گفت: بيا به تو (چيزى) بدهم. رسول خدا صلى الله عليه و آله به او فرمودند: مى‌خواهى چه به او بدهى؟ عرض كرد: مى‌خواهم خرمايى به او بدهم. رسول خدا صلى الله عليه و آله به مادرم فرمودند: بدان كه اگر چيزى به او ندهى، دروغ برايت نوشته مى‌شود.[2]
وقتی پیامبر اکرم صلی الله علیه واله وسلم این چنین سفارش می‌کنند که در گفتارمان دقت داشته باشیم، بیائیم ما زندگی خودمان را بررسی کنیم، ببینیم تا چه اندازه به روایات و گفتار ناب پیامبر و ائمه علیهم‌السلام عمل می‌کنیم؟ مسیری را که می‌رویم همان مقصود اهلبیت است؟ یا فاصله‌ی ما زیاد است؟
----------------------------------------
پی نوشت:
1- منتخب ميزان الحكمة : 486
2- الترغيب و الترهيب، ج3، ص597، ح32