رهروان ولایت ـ این‌بار کعبه دل مومنانی بود که خدا نمی‌خواست بلرزد. عبدالمطلب‌مان پیرجماران بود. ابرهه این‌بار ابرقدرتی بود به وسعت مظلومیت مستضعفان جهان و مکر خدا نه با ابابیل و سجیل، بلکه با دانه‌های ریز شن‌های روان آشکار شد. این‌بار ایران بود و جهانی علیه او.
هشت کشور با تمام تجهیزات نوین و با بستر سازی عمال داخلی، علیه دولتی نوپا. حتی پیش بینی آب وهوا هم تاییدی بود بر بی نقص بودن عملیات نظامی، برای خفه کردن فریادی که به گوش جهانیان رسیده بود، اما، و کفی بالله وکیلا.[1]
تجهیزات بروزشان نقص فنی پیدا کرد، عمال داخلی نتوانستند کاری از پیش ببرند و حتی آب و هوا هم، ساز ناکوکش را با توفان شن نواخت و ابرهه‌ی زمان به سجیل طبس گرفتار شد و آن شب دلی از مومنان نلرزید.[2]
_____________
[1]آیه سوم سوره احزاب(وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلًا » – « و بر خدا اعتماد کن همین بس که خدا نگهبان [تو]ست)
[2]http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=6244