چکیده: بهار قرآن، ماه مبارک رمضان است. چنان‌چه امام باقر علیه السلام در بیانی فرمودند: «لِكُلِّ شَيْءٍ رَبِيعٌ، وَ رَبِيعُ الْقُرْآنِ شَهْرُ رَمَضَانَ» «برای هر چیزی بهاری است و بهار قرآن ماه رمضان است.» بدین سان یکی از مهم‌ترین کارها در این ماه عزیز، قرائت قرآن، بالای سرگرفتن، و ارتباط پر رنگ با آن است.
بهار زمان حرکت، تحول، شکوفایی استعدادهاست. هر چیزی در این عالم بهاری دارد. مثلا به عنوان نمونه:
الف: فصل بهار
در این فصل از سال است که گل‌ها و درختان شکوفه می‌کنند و آماده به بار نشستن می‌شوند.
ب: جوانی
جوانی بهار عمر انسان است. چون در این اوقات است که آدمی قابلیت پیدا می‌کند چه در امور مادی و چه در امور معنوی، مسیر تکامل را طی کند. حضرت امام خمینی رحمة الله علیه در این زمینه می‌فرمایند: «ايام جوانى اراده و تصميم انسان، جوان است و محكم. از اين جهت نيز، اصلاح براى انسان آسان‌تر است. ولى در پيرى اراده سست و تصميم، پير است، چيره شدن بر قوا مشكل‌تر است.»[1]
«الهى خوشا آنان‌كه در جوانى شكسته شدند كه پيرى خود شكستگى است.»[2]
ج: ماه رمضان
ماه مبارک رمضان، بهار قرآن است. چنان‌چه امام باقر علیه السلام در بیانی فرمودند: «لِكُلِّ شَيْءٍ رَبِيعٌ، وَ رَبِيعُ الْقُرْآنِ شَهْرُ رَمَضَانَ»،[3]؛ «برای هر چیزی بهاری است و بهار قرآن ماه رمضان است.»بدین سان یکی از مهم‌ترین کارها در این ماه عزیز، قرائت قرآن، بالای سرگرفتن، و ارتباط پر رنگ با آن است.
امیرالمومنین علی علیه السلام در توصیه خود به روزه داران می‌فرمایند: « ... أَيُّهَا الصَّائِمُ تَقَرَّبْ إِلَى اللَّهِ بِتِلَاوَةِ كِتَابِهِ فِي لَيْلِكَ وَ نَهَارِكَ فَإِنَّ كِتَابَ اللَّهِ شَافِعٌ مُشَفَّعٌ يَشْفَعُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لِأَهْلِ تِلَاوَتِهِ فَيَعْلُونَ دَرَجَاتِ الْجَنَّةِ بِقِرَاءَةِ آيَاتِه...»،[4]؛ «ای روزه دار! در شب و روزت با تلاوت کتاب خدا به او تقرب جو که کتاب خدا، شفاعت کننده‌ای است که شفاعتش پذیرفته است، و در روز قیامت، برای تلاوت کنندگان خود شفاعت کند. پس با قرائت آیاتش، از درجات بهشت بالا روند.»
تلاوت قرآن در هر زمان و هر مکانی، آثار ارزنده‌ای در حفظ معنویت و تقویت باورهای دینی دارد. اثر شگرف این مائده آسمانی بر جان‌ها، خصوصا در این ماه مبارک است که باعث می‌شود بزرگان و علما علاوه بر این‌که در سایر ماه‌ها با قرآن محشورند، ولی در این ماه عزیز، حساب ویژه‌ای برای آن باز کنند. چنان‌چه حاج احمد آقا در رابطه با حضرت امام می‌فرمودند: «امام در ماه رمضان، وقتی در نجف بودند هر سه روز، یک دوره قرآن را ختم می کردند،و زمانی‌که در جماران بودند، به دلیل کهولت سن، هر ده روز یک‌بار ختم می‌کردند. در [دیگر] ایام سال [نیز] ماهی یک‌بار قرآن را ختم می‌کردند. ایشان همواره با قرآن مانوس بودند.»[5]
«علامه طباطبایی رحمةالله علیه نیز شب‌های ماه رمضان تا صبح بیدار بود، مقداری مطالعه می‌کرد و بعد به دعا و قرائت قرآن، نماز،و ذکر می‌پرداخت.»[6]
بنابراین شایسته است در ماه بهار قرآن، با این نسخه شفا بخش ارتباط مضاعف داشته باشیم و با تلاوت آن زنگارهای دل خویش را جلا بدهیم.
..................................................
پی‌نوشت:
[1].شرح حديث جنود عقل و جهل، متن، ص158
[2].حسن زاده آملی،حسن،الهی نامه ص24
[3].كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق،کافی،ج4،ص664،دارالحدیث قم،1429ق
[4].ابن بابویه،محمد بن علی،فضائل الاشهر الثلاثة،ص109،دار الهادی،1378ش،
[5].سبحانی، جعفر، سیمای فرزانگان، موسسه امام صادق علیه السلام، 1383ش، ص 172
[6].همان، ص156
نظرات
خدا اجرتون بده . التماس دعا