زندگینامه ی مختصری امام باقر(علیه السلام)‏

امام محمد بن علی بن الحسين(علیه السلام)، معروف به "امام محمد باقر" و "باقرالعلوم" در اول رجب و به قولی در سوم صفر سال ۵۷ قمری، در مدينه منوره متولد شد.
امام محمد باقر(علیه السلام)، قريب به چهار سال، حيات جدّش امام حسين(علیه السلام) و به مدت ۳۸ سال حيات پدرش حضرت علی بن الحسين(علیه السلام)، معروف به "امام زين العابدين(علیه السلام)" را درك نمود و پس از شهادت پدرش امام زين العابدين(علیه السلام)، در ماه محرم سال ۹۵ قمری، به مدت ۲۰ سال امامت شيعيان را بر عهده گرفت و آن را با صلابت و زيبايی ادامه داد.
آن حضرت، در واقعه كربلا و شهادت اباعبدالله الحسين(علیه السلام) و يارانش به دست سپاه يزيد بن معاويه، چهار ساله بود و به همراه خانواده اش در آن حضور داشت و پس از حادثه جانسوز عاشورا، بسان ساير باز ماندگان آن واقعه، اسير گرديد و در شهرهای كوفه و دمشق و مناطق متعدد ديگر، به اسارت برده شد. به ھمین سبب وقتی کسی نام کوفه و شام به زبان می‌آورد گریه می‌کرد و می‌فرمود: من آن مناظر را نمی‌توانم فراموش کنم.
مادر مكرمه‌اش حضرت فاطمه بنت الحسن(علیه السلام) مكنّی به "امّ عبدالله" بود.
بدين جهت، جد پدری امام محمد باقر(علیه السلام)، امام حسين(علیه السلام) و جد مادری‌اش امام حسن مجتبی(علیه السلام) و هر دوی آنها، فرزندان حضرت علی(علیه السلام) و فاطمه زهرا(سلام الله علیھا) بودند. بدين لحاظ آن حضرت را "ابن الخيرتين" و "علوّي ٌبين علوّيين" می‌گفتند. زيرا او از نژاد خاص و خالص حضرت علی(علیه السلام) و فاطمه زهرا(سلام الله علیھا) بود.
امام محمد باقر(علیه السلام) پيش از امامتش با حكومت‌های معاوية بن ابی سفيان، يزيد بن معاويه، معاوية بن يزيد، عبدالله بن زبير، مروان بن حكم، عبدالملك بن مروان، و وليد بن عبد الملك و پس از امامتش با سليمان بن عبد الملك، عمر بن عبدالعزيز، يزيد بن عبد الملك و هشام بن عبد الملك معاصر بود و از اكثر آنان، رنج‌ها و آزارهای فراوانی متحمل شد.
سر انجام در عصر هشام بن عبدالملك، به دسيسه و دستور او و مباشرت ابراهيم بن وليد، حاكم مدينه مسموم گرديد و در هفتم ذی‌الحجّه سال ۱۱۴ و به قولي در ربيع الاول و يا ربيع الثانی سال ۱۱۴ به شهادت رسيد.
بدن شريفش در كنار قبر مطهر پدرش امام زين العابدين(علیه السلام) و قبر مطهر جد بزرگوارش امام حسن مجتبي(علیه السلام) در قبرستان بقيع به خاك سپرده شد.[۱]
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
منابع:
[۱] تاريخ الأئمه(علیه السلام)، ابن ابی الثلج بغدادی، ص۹۔ المستجاد، علامه حلی، ص۱۶۸۔ الارشاد شيخ مفيد، ص۵۰۷، منتهی الآمال، شيخ عباس قمی، ج۲، ص۸۶۔ وقايع الايام، شيخ عباس قمی، ص۱۱۰۔