احکام گناهان کبیره

خداوند در قرآن وعدۀ بخشش همۀ گناهان را به شرط توبه واقعی داده است. توبه در حق الله جبران گذشته(قضا) و استغفار و در حق الناس نیز استغفار، دادن حق طرف مقابل و به دست آوردن رضایت او است.

از اموری که سبب می شود گناهان محو شود، استغفار از گناه است که در روایات متعدّد به آن اشاره شده است. امام صادق (ع) می فرمایند: انسان وقتی مرتکب گناهی می شود از صبح گاهان تا هنگام شب به او مهلت می دهند، پس اگر استغفار کرد، عمل او نادیده گرفته می شود.

این انگیزه که انسان با انجام یک عمل خیر، خیال خود را آسوده ببیند و خود را از کارهای دیگر تبرئه کند یا مجوزی برای انجام اعمال منفی و ناشایست شود، با روح عبادات و اعمال خیر که نزدیکی به خداست سازگار نیست.

پیامبر اکرم (ص) فرمود: بیماری گناهان را نابود می کند.همچنین از حضرت نقل شده . «لحظه ها و ساعت هایی که انسان گرفتار همّ و غم ها است، ساعات کفارة گناهان است. از این گونه روایات در معارف اسلامی فراوان است.

فَمَن یَعمَل مِثقالَ ذَرَّةٍ خَیراً یَرَهَ وَ مَن یَعمَل مِثقالَ ذَرَةٍ شَرّاً یَرَه (زلزال/7و8)

- هر چه بيشتر در دنيا و گناهان خود غوطه‌‏ور باشیم، به همان اندازه از فهم قرآن محجوبیم، و هر اندازه از شهوت حيواني لذت مي‏‌بریم، از لذّت قرآني محروم مي‏‌شویم.

- حد خیر، ولی تعزیر دارد.

- کسی که از گناه زنای دو نفر اطلاع یقینی دارد، جایز نیست ایشان را به دادگاه معرفی نماید.