ادله وجود امام زمان

یاران امام زمان دارای ایمان و عمل صالح علاوه بر این دارای امتیازات و ویژگی‌های خاصی هستند آن‌گونه که امام عـلی(ع) فرمود نـه از نسل‌های گذشته کسی از آنان پیشی گرفته و نه از آیندگان کسی به مقام والای آنها می‌رسد.

امام مهدی(عج) در سال 255 قمری در سامراء متولد شد. نام پدر آن‌حضرت، امام حسن عسکری(ع) و نام مادرش نرجس، یا حکیمه(دختر یشوعا، پسر قیصر روم که مادرش از اولاد حواریّون و نسبش به شمعون وصیّ حضرت عیسی ع می‌رسد) بود.

این امکان نیز وجود دارد که ایشان در کوفه مستقر شده و بدون حضور در لشکر، سپاهیان خود را به مناطق دیگر ارسال کند؛ همان‌طور که نسبت به شهر مدینه چنین کاری را انجام می‌دهند.

در برخی از روایات آمده است، فرشتگانی که در جنگ بدر حضور داشتند به کمک امام زمان(ع) نیز خواهند آمد:

از روایات دلالت می‌کنند که امام زمان(ع) در هنگام ظهور، قرآنی که امام علی(ع) بعد از وفات پیامبر(ص) به جمع و تدوین آن‌ همت گذاشته است، را به همراه خود دارند

روایات می‌تواند ناظر به فناوری ارتباطات باشد که هر روزه پیشرفت‌های روزافزون آن‌را شاهدیم و امروزه که در دوران قبل از ظهور هستیم نیز بخش وسیعی از موضوعاتی که در روایات بدان اشاره شده در دسترس ما است.

جامعه در زمان غیبت از مهم‌ترین اثر حضور امام، یعنی اداره مستقیم و مشهود امور دنیا و آخرت افراد جامعه توسط معصوم و مدیریت سیاسی و فرهنگی جامعه توسط شخصی که از نظر علمی و عملی دچار اشتباه نمی‌گردد، محروم هستند.

هرچند در سال وفات سمری نایب چهارم امام زمان(عج) اختلاف نظر اندکی وجود دارد، اما بنابر تحقیق و جستجو در منابع، پانزدهم ماه شعبان را همه بر آن اتفاق نظر دارند و کسی ماه شوّال را نگفته است.

این سخن در عرف بدان معنا نیست که لزوماً ظهور تنها در یک روز طولانی قبل از پایان دنیا شکل خواهد گرفت، بلکه همگان همان معنای مبالغه در قطعیت را از چنین عبارتی برداشت خواهند کرد.

این‌گونه نیست که انسان‌های قبل از دوران ظهور، از برکت وجودی پیامبران و ائمه(ع) هیچ بهره‌ای نداشته باشند، بلکه برکت آن اولیای الهی در تاریخ زندگی بشری گسترده است.

براساس روایات متعدد و متواتر، گریه برای مصائب و مظلومیت امامان(ع)، بویژه امام حسین(ع)، پاداش‌های فراوانی دارد و تنهایی امام زمان(عج) نیز یکی از این مصیبت‌ها است.

نمی توان با تمسّک به ظاهر این حدیث و احادیثی از این دست، به طور کلّی عزاداری مسلمانان در سوگ پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) را نکوهش دانست و رد نمود.