نظرات محسن رفیعی وردنجانی

چند نکته قرآنی در پاسخ به شبهه ای که در ذهن دارید:

1. تهمت زدن به خداوند(نسبت ناروا دادن به خدا)، چیزی را علیه خدا اثبات نمی کند، جز اینکه جرم بسیار بزرگی است. قرآن کریم هم در این باره می فرماید: «و كيست ستمكارتر از آن كس كه بر خدا دروغ بسته يا آيات او را تكذيب نموده؟ بى ترديد، ستمكاران رستگار نمى‏شوند.»[انعام/21]
2. خداوند را نمی توان از راه مقایسه با مخلوقاتش شناخت. چرا که قرآن کریم می فرماید: «چيزى مانند او نيست‏.»[شوری/11] پس نمی توانیم خدا را که خالق همه ما همه موجودات است را در موقعیّت مشابه با خودمان قرار دهیم و نتیجه گیری کنیم!
3. خداوند از هر عیبی پاک است و همه کارهای خداوند منطبق بر حکمت است. چنانکه می فرماید: «پروردگار آسمانها و زمين [و] پروردگار عرش، از آنچه وصف مى‏كنند منزّه است.»[زخرف/82]
4. اگر کسی فکر می کند خداوند ظلمی روا داشته، این، ناشی از جهل او به حقایقی است که از دید او دور مانده است چرا که چگونه ممکن است خداوند در حق کسی که خودش او را خلق کرده است ظلم کند؟! لذا می فرماید: «خداوند هرگز نسبت به بندگان [خود] ستمگر نيست.»[آل عمران/182]

در مورد سزاوار پرستش بودن خداوند نیز توجه شما را به دو نکته از قرآن کریم جلب می کنم.

1. خداوند نیازی به پرستش ندارد. چنانکه می‌فرماید: «اگر شما و هر كه در روى زمين است همگى كافر شويد، بى‏گمان، خدا بى‏نياز ستوده [صفات‏] است.»[ابراهیم/8]
2. شایسته تر از خالق و پروردگار، کیست؟ چنانکه قرآن کریم از قول حضرت ابراهیم(علیه السلام) می‌فرماید: «خدا [ىِ من‏] خورشيد را از مشرق برمى‏آورد، تو آن را از مغرب برآور.» پس آن كس كه كفر ورزيده بود مبهوت ماند. و خداوند قوم ستمكار را هدايت نمى‏كند.[بقره/258]