مطالب دوستان روح الله

با سلام  منظورم این بود که زمان عقد، هیچ کدوم از فامیلای ما به علت دوری راه حضور نداشتن و فقط ایشون و پدرشون در جلسه حاضر بودن. اتفاقا منم خیلی خوشحال بودم که اومده چون با ایشون تقریبا صمیمی هستم و چند سالی از من بزرگتره  دختر خوبیه و خیلی هم معمولیه و حجابشون هم خوب و چادری هست(از این بابت مشکلی وجود نداشت). اوایل هم که همسرم درباره خودش و خانواده اش سوال می پرسید فکر می کردم از روی کنجکاویه و حساس نبودم. هیچ ارتباطی هم با همدیگه ندارند چون ما یک شهر دیگه ای زندگی می کنیم‌. ایشون هم هیچ دخالتی نداره تو زندگیمون و مشغول زندگی خودشه و از چیزی خبر نداره. با این که من و همسرم رابطه مون با هم خوب و عادیه و ایشون هم مهربونه وبرای زندگی مون زحمت میکشه، ولی هر از گاهی با این سوالا و سراغ گرفتن هاش از حالش و ازدواجش و موضوعات دیگه، ذهن منو مشغول می کنه و کمی حساس شدم. چون میدونه فامیلای مجرد دیگه هم داریم ولی اصلا اونا براش مطرح نیست. تا حالا هم در این باره باهاش صحبت نکردم چون نمیخواستم بدون مشورت با یک مشاور بی گدار به آب بزنم. به نظرتون من باید چکار کنم و دقیقا چه شکلی موضوعو باهاش درمیون بذارم؟ 

کاش یکم عزیزانی که ابراز نظر کردند به ما میگفتن که مدرک علمیشون چیه !؟ آیا روان شناسی یا روان پزشکی خواندند در دانشگاه های معتبر ؟ آیا از ژنتیک چیزی میدونن؟ یا صرفا بنا بر عبادات سخت میگویند!  

سلام از توضیحاتتان متشکرم دخترم ۲۰ سالشه و دامادم ۲۵ سال و متاسفانه در دوران مجردیش همه زندگیش مشغول بازیهای رایانه ای بوده . چیزی که بیشتر مرا نگران می کند این که نمازهای صبحشان قضا میشود و اصلا هم ناراحت نمیشوند البته دخترم توجهش بیشر هست و میگوید مرا بیدار کنیدولی بیدار نمیشود اما دامادم هیچ واکنشی نشان نمیدهد.شروع کلاسهای حوزه هم اثری برای دامادم نداشته و اکثرا به خواب سپری میشود و کلاس هم نمیرود.برای کار هم ماشین خریده که اسنپ کار کند اما اهل کار هم نیست اینقدر نگران شده ام که مدام به طلاق شان فکر میکنم.

آخه مشکل این هست که شخصیت هم وجود نداره دیگه و روزگار خیلی آشفته و بدی هستش. یه دختر رو به زوذ و اجبار بهت معرفی میکنن که هیچ خصوصیت مثبتی نداره! نه ایمان_نه اخلاق_نه خانواده_نه شخصیت_نه ظاهر_نه تربیت_نه پوشش مناسب بعضی دختر خانم ها که اصلا هیچ جمله ای نمیشه در وصف پوشش اون ها گفت حتی در کشورای غربیم بعید میدونم اون لباس گیربیاد. یقینا انسان ها باید گذشت داشته باشن ولی آخه گذشت هم حدی داره جناب! من از چندتا بدی بگذرم؟ دل به کدوم خوبی خوش کنم؟ ببخشید دیر پاسخ دادم.