مطالب دوستان به تو از دور سلام

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر چالشی که باهاش مواجه هستید رو متوجه شدم. امیدوارم بتونم در حل این مشکل شما رو یاری کنم. سوال فرمودید که گاهی ناخواسته فکر گناه به ذهنتون میاد و گاهی حتی افکار منفی و بد نسبت به اهل بیت که منبع و نمونه پاکی و طهارت هستند به ذهنتون میاد. از این که فرمودید که نسبت به این افکار احساس بدی دارید، این احساس بد، برگرفته از درک  و احساس نفس مطمئنه ای (فطرت پاک) است که این افکار رو به عنوان یک امور ممنوعه تلقی می کنه و چون این افکار رو بر خلاف ماهیت پاکش، زشت و تاریک می بینه در نتیجه چنین حس بدی به شما دست میده. و این یک امتیاز هست که شما دارید که فطرت شما از سلامتی برخودار است که نسبت به این افکار واکنش نشون میده بر خلاف بعضی افراد که فطرت خودشون رو دستخوش آلودگی مفرط نسبت به گناه قرار دادند و دچار قساوت قلب شده اند، نه تنها از این افکار اذیت نمی شن بلکه این افکار رو در وادی عمل هم پیاده می کنند و نعوذبالله به این وجودات پاک و مقدس اهانت عملی و زبانی می کنند، وجودات مقدسی که هیچ ضرری به این گونه افراد نرسانده بلکه جرمشان فقط و فقط پاک بودنی است که نفوس پلید و زشت پاکی آنها رو نمی تونن تحمل کنند، پاکی برای این گونه افراد ضد ارزش شده و پلشتی و ناپاکی ارزش، بخاطر همین از نور و پاکی بدشون میاد همانطور که خفاش از نور و روشنایی بدش میاد. پس آنچه شما باید در این نزاع تاریکی و نوری که احیاناً در درون خود حس می کنید مغلوب این شرارت نفسانی نشید و این افکار رو به عمل تبدیل نکنید، بلکه برای مواجهه با این افکار مقابله به ضد کنید، یعنی وقتی افکار منفی و بد نسبت به اهل بیت به ذهنتون میاد شما با عمل خوب مثل صلوات فرستادن، مثل صدقه دادن به نیابت از اهل بیت، خدمت به زوار و هیأتی ها و ... می تونید حس خوبی رو به خودتون تزریق کنید، هر چند باز شرور نفسانی شما رو ترغیب کنه که از انجام چنین کارهایی کراهت داشته باشید. درسته که سخته، هر نزاع وجنگی، سختی داره و این جنگی است که در درون شما بین جنود شر و جنود عقل اتفاق خواهد افتاد، اما مطمئن باشید که روز به روز از این حالت خارج خواهید شد و نور و روشنایی بر قلب شما حکمرانی خواهد کرد. تا جایی که شیفتگی خاصی نسبت به اهل بیت پیدا خواهید کرد. در خصوص اهل بیت ع، چیزی که شما رو زودتر می تونه به نتیجه برسونه، شناخت و معرفتی است که می تونید نسبت به اهل بیت ع پیدا کنید، کرامات و معجزات و اخلاق نیکویی که در بستر زندگی خود داشتند به شدت می تونه این ذهنیت ناخواسته رو به سمت قداست و نورانیت بکشونه. اما منشاء این افکار ناخواسته می تونه تقویت و حجیم شدن قوای درونی شما مثل قوه شهوانی شما و نفس اماره شما باشه، خدای ناکرده گناهان شهوانی، دیدن تصاویر مستهجن به طور مکرر می تونه این نیروها رو در شما حجیم و تقویت کنه، وقتی این قوا حجیم و شعله ور شد، عقل فطری شما رو متاثر خواهد کرد و باعث میشه که این قوای درونی (شهوت و حتی غضب)، به ذهن شما ملات و مواد ناخواسته ای آماده کنه و باعث بشه ناخواسته به افکار بد فکر کنید. در این بین شیطان هم فرصت رو غنیمت می شمره و این افکار رو زینت می ده اما در مورد احکام افکار و خطورات ذهنی: یه موقع هست که این خطورات بدون اینکه ارادی و اختیاری باشه به ذهن شما میاد که اصل این خطورات ذهنی، گناه نیست اما لازم هست زمینه های اختیاری به وجود اومدن این افکار رو از بین ببرید. شما باید ذهنتون رو اختیاراً به امور مثبت منصرف کنید. هر تصویر مثبت و دلنشینی که به سادگی قابل دسترس باشه. مثلا شما می تونید در اون لحظه خاطرات زیبای کودکی خودتون رو تصور کنید، و وارد اون فضا بشید، می تونید گل، سیمای فرضی امام زمان عج، زیبایی خلقت یک گل یا گلی مثل خود وجود شما یا هر چیز دیگر. اما یه موقع هست که خطورات ذهنی نیست بلکه فکر کردن ارادی است. یا حتی ممکنه اول خطورات باشه اما بعدا به فکر ارادی تبدیل بشه، که در این جا لازم هست که: *در وهله اول از روی اراده از این افکار پرهیز کنید. *هر کار ارادی (مثل فکر) در مرحله پیشینش، انگیزه ، میل و شوق به این کار وجود داره، که شما باید این "میل" یا "شوق" رو جایگزین کنید. تا به مرحله فعل اختیاری "فکر" نرسه. مثلا میل به بهشتی شدن و در محضر پیامبر و امامان علیهم السلام واقع شدن، میل به پیشرفتهای شغلی و موفقیتهای دنیایی و... نکته: میل شهوانی قابل حذف شدن نیست اما قابل تعدیل شدن هست و شما می تونید تا حدودی این میل رو تا موقع خودش مدیریت کنید. *از تنهایی بپرهیزید و به یک نحوی خودتون رو به مطالعه یا ساده ترین راه افکار مفید مشغول کنید. یا کتابهایی رو مطالعه کنید که زمینه سوژه یابی برای تفکر رو برای شما فراهم بیاره مثل کتاب توحید مُفَضَّل. که بسیار کتاب جذاب است و دقت آدم رو نسبت به پدیده های پیرامونی بالا میبره. * به طور کلی اگر ذهن خودتون رو مثل یه ظرف فرض کنید، این ظرف هم محتوی و هم گنجایش محدودی داره، اگر خود شما بتونید برای این ظرف محتوی تهیه کنید، این خطورات شهوانی مجال و جایگاهی در ذهن شما نخواهند داشت. چون ظرفی که پر شد جایی برای محتوای جدید نخواهد داشت. که مواردی که عرض شد همگی در این راستاست. اما شما مطمئن باشید که با فکر نکردن به امور گناه و شهوانی، هیچ چیزی رو از دست نخواهید داد. بلکه با فکر کردن به این امور، جلوی پیشرفت روحی و تربیت نفسانی خودتون رو خواهید گرفت. * تصویر سازی مثبت و وارسته ای از خودتون داشته باشید. برای این کار سیره شهدا و داستانهای شهداء رو بخونید و بر خودتون تطبیق بدید. این مورد هم سوژه دیگری است برای مدیریت ذهن شما.  و سعی کنید فاصله این دو تصویر (تصویر خود و شهدا) رو کم کنید. * سعی کنید در کنار موارد فوق خودتون رو در یک رشته ورزشی مشغول کنید. نکته مهم و آخر: این توصیه برای یک روز و دو روز نیست و باید به طور مکرر، بخشی از روال زندگی تون باشه و پیروزی نهایی شما و رسیدن به یک درجه مطلوب که با به چالش کشیدن "نفس" میسر میشه فقط با تکرار و مداومت حاصل میشه. بعد از مدتی خواهید دید که بُنیه روحی شما قوی شده و به راحتی می تونید این قضیه رو مدیریت و کنترل کنید. بهترین ها رو برای شما آرزومندم

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم ضمن تشکر از حسن اعتماد و ارتباط شما با مجموعه، امیدواریم بتونیم عوض این اعتماد ، شما رو کمک کار باشیم. قبل از هر چیز یه بارک الله به شما بگم که تا این اندازه برای خودتون اهمیت قائل هستید که این قدر مواظب ورودی های ذهنی و فکری خودتون هستید. کسی که تا اینقدر اهتمام داشته باشه، طبعا مواظب ورودیهای بصری و سمعی و اعضاء و جوارحی خودش هم هست. پس قدر خودتون رو بدونید که در مقایسه با همسالان خودتون یک فرد ممتاز و درجه یکی هستید، و خواهید بود ان شاء الله. اما چند نکته: 1- گناه، لذیذ است و هر فردی در وهله اول از گناه خوشش میاد، مگر برای کسانی که در مدارجی از کمالات و تهذیب نفس باشن و نفس اماره خودشون رو ذوب و ذلیل کرده باشن و به حقیقت امر گناه پی برده باشن که در این صورت گناه از زهر هم تلختر و از لجن پلشت تر است. پس خوشامدن از گناه در وهله اول مسیر تربیت مشکلی نداره، و همون عرفاء و مهذبین در اخلاق هم در اوائل از گناه لذت می بردند. اما آنچه مهم هست اینه که بهاءی به این لذت نمی دادند و این لذت رو مدیریت می کردند. و نیاز شهوانی رو از طریقی که خدا گفته تامین می کردند و این اوج بندگی است. نه سرکوب کردن شهوت و نه بهای بدون قید و بند به شهوت، هیچکدوم مطابق موازین اسلامی نیست که هر کدوم آسیبهایی رو به دنبال خواهد داشت؛ بلکه راه اعتدال تامین این نیاز از کانالهای شرعی و دینی است که اتفاقا موجبات سلامت روح و روان خواهد بود. چون این بار خدا متولی این امر خواهد بود و نه شیطان که آدمی رو به فقر و فحشاء و اضرار به دین و بدن و ایمان دعوت می کنه. اما همونطور که خدا رو شکر کردید، و حتما جای شکر هم داره شما در مواجهه با این لذت سربلند بیرون اومدید. و تونستید خوب مدیریت کنید و بر خلاف بعضی نوجوانها و جوانها مغلوب شیطان نشدید و این به نوبه خودش جهادی است که طبعا خدا هم جواب این جهاد و مبارزه به نفس رو خواهد داد. شاید خود شما هم در جایی از زندگی این شیرینی مبارزه رو لمس کرده باشید، حالا چه در عبادت چه در خدمت به هم نوع یا خدمت با والدین. این شیرینی، در کنار عوامل دیگه (مثل عقل و وجدان دینی و فطرت و...) خودش به حسب خود تقویت کننده این است که بر این روال پایبند باشید. 2- از طرف دیگر خطورات غیر اختیاری ذهنی هم هیچ ایرادی نداره و هیچ گناهی پای شما نوشته نمیشه. اما لازم هست که خودتون رو از این افکار حفظ کنید تا وارد مراحل بعدی نشید. چون فکر و خطور ذهنی به تدریج آدمی رو به سمت مراحل بعدی خواهد کشاند که راهکارهایی به شما عرضه میشه. یه موقع هست که این خطورات بدون اینکه ارادی و اختیاری باشه به ذهن شما میاد که عرض شد اصل این خطورات ذهنی، گناه نیست. اما شما باید ذهنتون رو اختیاراً به امور مثبت منصرف کنید. هر تصویر مثبت و دلنشینی که به سادگی قابل دسترس باشه. مثلا شما می تونید در اون لحظه خاطرات زیبای کودکی خودتون رو تصور کنید، و وارد اون فضا بشید، می تونید گل، سیمای فرضی امام زمان عج، زیبایی خلقت یک گل یا گلی مثل خود وجود شما یا هر چیز دیگر. اما یه موقع هست که خطورات ذهنی نیست بلکه فکر کردن ارادی است. یا حتی ممکنه اول خطورات باشه اما بعدا به فکر ارادی تبدیل بشه، که در این جا لازم هست که: *در وهله اول از روی اراده از این افکار پرهیز کنید. *هر کار ارادی (مثل فکر) در مرحله پیشینش، انگیزه ، میل و شوق به این کار وجود داره، که شما باید این "میل" یا "شوق" رو جایگزین کنید. تا به مرحله فعل اختیاری "فکر" نرسه. مثلا میل به بهشتی شدن و در محضر پیامبر و امامان علیهم السلام واقع شدن، میل به پیشرفتهای شغلی و موفقیتهای دنیایی و... نکته: میل شهوانی قابل حذف شدن نیست اما قابل تعدیل شدن هست و شما می تونید تا حدودی این میل رو تا موقع خودش مدیریت کنید. * افکار و بعضا خطورات ذهنی گاهی ناشی از تصاویری است که در طول روز می بینید. بخاطر همین شما میبایست زمینه دیدن این تصاویر ناجور رو در طول روز حذف کنید. برای اینکار لازم هست حتی المقدور از گوشی ساده استفاده کنید و این کار به همت و اراده شما بستگی داره. از تنهایی بپرهیزید و به یک نحوی خودتون رو به مطالعه یا ساده ترین راه افکار مفید مشغول کنید. یا کتابهایی رو مطالعه کنید که زمینه سوژه یابی برای تفکر رو برای شما فراهم بیاره مثل کتاب توحید مُفَضَّل. که بسیار کتاب جذاب است و دقت آدم رو نسبت به پدیده های پیرامونی بالا میبره. * به طور کلی اگر ذهن خودتون رو مثل یه ظرف فرض کنید، این ظرف هم محتوی و هم گنجایش محدودی داره، اگر خود شما بتونید برای این ظرف محتوی تهیه کنید، این خطورات شهوانی مجال و جایگاهی در ذهن شما نخواهند داشت. چون ظرفی که پر شد جایی برای محتوای جدید نخواهد داشت. که مواردی که عرض شد همگی در این راستاست. اما شما مطمئن باشید که با فکر نکردن به امور گناه و شهوانی، هیچ چیزی رو از دست نخواهید داد. بلکه با فکر کردن به این امور، جلوی پیشرفت روحی و تربیت نفسانی خودتون رو خواهید گرفت. * تصویر سازی مثبت و وارسته ای از خودتون داشته باشید. برای این کار سیره شهدا و داستانهای شهداء رو بخونید و بر خودتون تطبیق بدید. این مورد هم سوژه دیگری است برای مدیریت ذهن شما.  و سعی کنید فاصله این دو تصویر (تصویر خود و شهدا) رو کم کنید. * سعی کنید در کنار موارد فوق خودتون رو در یک رشته ورزشی مشغول کنید. نکته مهم و آخر: این توصیه برای یک روز و دو روز نیست و باید به طور مکرر، بخشی از روال زندگی تون باشه و پیروزی نهایی شما و رسیدن به یک درجه مطلوب که با به چالش کشیدن "نفس" میسر میشه فقط با تکرار و مداومت حاصل میشه. بعد از مدتی خواهید دید که بُنیه روحی شما قوی شده و به راحتی می تونید این قضیه رو مدیریت و کنترل کنید. بهترین ها رو برای شما آرزومندم

سلام مجدد خدمت شما روح انسان با فطرت پاکی آفریده شده که گناه می تونه این پاکی رو مخدوش کنه از اون طرف نفس لوّامه ای که در درون هر آدمی قرار داده شده در وهله اول حس گناه و سرزنش به أدمی دست خواهد داد، مگر اینکه گناه تکراری شود به نحوی که این نفس سرزنشگر به قهقهرا برده شود و به قول معروف گناه برای شخص عادی بشه. جسم انسان هم همینطور هست. به طور مثال انسان با ریه ای پاک به دنیا می آید، وقتی شخص به دخانیات رو می آورد ریه او واکنش نشون میده و سرفه می کنه مگر اینکه اونقدر عمل سیگار کشیدن یا قلیون کشیدن تکرار شود که برای سلولهای عصبی یک امر عادی تلقی شود. پشیمانی از گناه، که یک کنش روانی است به مثابه همان سرفه بدنی و فیزیکی است که به عنوان یک عامل «برون ده" کار می کند. شخص از کرده خود پشیمان است چون اون پاکی ابتدایی را از دست داده است و باید در صدد جبران برآید. در مورد لذت هم باید عرض کنم که استمناء با لذت همراه هست و بخاطر همین افراد رغبت پیدا می کنند به این کار که در بعضی موارد به اعتیاد هم کشیده می شود. هورمون دوپامین که در ایجاد حس لذت، نقش پررنگی را دارد، طی عمل استمنا ترشح می‌شود و مرکز لذت در مغز را فعال می‌کند. این هورمون در واقع ماده‌ای است که وجود آن در مواد مخدر احساس خوبی را به فرد مصرف‌کننده القا می‌کند. اگر این لذت در حیطه دین (ازدواج) قرار بگیرد موجب سلامتی و طولانی شدن عمر، افسردگی زدایی، و ... خواهد شد که مورد تایید علم طب بوده، و اگر در حیطه خارج از دین (گناه) تحصیل شود موجب عوارض گوناگونی خواهد شد که متاسفانه در بین افراد دیده می شود و باز این عوارض مورد تایید دانشمندان قرار گرفته است. حس گناه یکی از عوارض این عمل است که بسته به شرایط افراد متفاوت است، اما بهر حال لازمه توبه این است که شخص عزم بر ترگ این گناه را داشته باشد، چه الان این پشیمانی حاصل شود و چه بعداً فرقی ندارد. مهم عدم تکرار این عمل است. موفق باشید

سلام خدمت شما کاربر محترم ضمن سپاس از همراهی شما متوجه دو امتیاز منحصر به فرد در شما شدم که امیدوارم این دو ویژگی رو برای همیشه برای خودتون حفظ کنید 1- ذهن پرسشگر شما: اینکه شما ذهن پویایی دارید و نسبت به مسائل پیرامونی خودتون بی تفاوت نمی گذرید. خوب نگاه می کنید و خوب پردازش می کنید و از چرایی پدیده ها خوب سوال می کنید 2- برای خود و آینده و سرنوشت خود اهمیت می دید بخاطر همین با ما ارتباط برقرار کردید و مکاتبه کردید، قبول دارید که عملی که باهاش مواجه هستید زشت هست و دوس دارید این عمل زشت از پیکره زندگی شما پاک بشه. ببینید ما در یک نظام بسیار هماهنگ و البته پیچیده و حکمت آمیز سروکار داریم که کارگردانی به نام «الله» اون رو تدارک دیده، بخاطر ویژگی هایی که خدا در انسان قرار داده، بهترین مخلوقات قلمداد شده، اون هم بخاطر این هست که موجودات دیگر چنین قابلیتی رو ندارند که با عنصر "اختیار" بتونن راه تکامل و تعالی رو طی کنن، حتی انسانی می تونه به جایی برسه که از ملائکه هم بالاتر بره. این انسان هست که بخاطر بعضی کارها، ملائکه ها به خدمتش گمارده میشن (مثل استغفار کردن و تسبیح گفتن برا انسان) بدن انسان چون جنبه «رشد و تغذیه» داره به گیاهان تشابه داره، از طرف دیگر روح انسان که حاوی قوای «عقلانی و شهوانی و غضب» هستش در حد وسط دو موجود «حیوان» و «فرشته» قرار گرفته. اگر شهوت و غضب در خدمت «عقل و دین» قرار بگیرند به ملائکه و حتی بالاتر از اون خواهد رسید، و اگر عقل مغلوب «شهوت و غضب» قرار گرفت، ماهیت انسان به این دو، گرایش پیدا خواهد کرد. (همانطور که می دانید در بین حیوانات یکی جنبه درندگی و غضبش چیرگی دارد و در برخی جنبه شهوانی) پس این انسان است که بین سقوط و تعالی یکی رو انتخاب می کند که به گفته شما این انتخاب در ابتدا با «فکر» شروع می شود. برای اینکه انسان مورد آزمایش قرار بگیرد، و وارد مقوله «انتخاب» شود می بایست با چالش مواجه شود و الا آزمایش اتفاق نخواهد افتاد. وقتی شما در دانشگاه هستید و استاد برای سوالاتی که جوابش صراحتا در کتاب آمده با این حال اجازه استفاده از کتاب بدهد، در واقع این امتحان نیست چون چالشی وجود ندارد. امتحانات که نوعا انسان رو در مقوله انتخاب قرار میدهد، نوعا در مسیر میل ها ، خواسته ها، نیازها، غرائض و... قرار می گیرند. انسانی که نیاز به غذا دارد، خدا تکلیف ممنوعیت خوردن از مال غصبی را جلوی پای او قرار داده، کسی که میل به زیادی ثروت و دارایی دارد، خداوند تکلیف ممنوعیت سرقت و پرداخت وجوهات شرعی (مثل خمس و زکات) قرار داده است. و کسی که غریزه شهوانی دارد، تکلیف حرام بودن استمناء و ارتباط نامشروع را قرار داده است و البته در کنار هر ممنوعیتی یک راه درست هم قرار داده است تا انسان بر گرفته از عقل و دین بتواند این نیازها و امیال و غرایز رو از مسیر خود تامین کند و الا اگر این مسیر درست هم بسته می بود و فقط ممنوعیت پشت ممنوعیت مطرح بود، حکمت و عدالت خدا زیر سوال می رفت که «خدایا چرا میل و غریزه داده ای اما راه تامین آن را نداده ای» انتخاب های انسان به فرموده شما از فکر شروع می شود، حالا چه فکر خوب و چه فکر بد، و همین دو هستند که طی فرآیند روانشناختی به شخصیت و سرنوشت مبدل می شوند. به این روایتی که منسوب به حضرت امیر علیه السلام است دقت بفرمایید :  مواظب افـکــارت بــــــاش که گفتــارت می شود، مواظب گفتارت باش که رفتارت می شود، مراقب رفتارت باش که عادتت می شود، مراقب عادتت باش که شخصیتت می شود، مواظب شــخـصیتت بــــــاش که سرنوشتت می شود. که برای اصلاح رفتاری مثل استمناء طبعا باید همین گام اول درست بشه یا اگر این مرحله پشت سر گذاشته شده یا حتی به مرحله عمل رسیده باید زمینه های ارتکاب این عمل از بین بره . اصلاح چه در حیطه انگیزشی، چه شناختی و چه رفتاری. به لینک زیر مراجعه بفرمایید http://btid.org/node/202392 اوج کارگردانی و تدبیر خدا اینجاست که در ضمن تکیف و آزمایش انسان، کار آفرینش رو هم بر سر روال خود با نفش اولی همین انسان قرار داده است، و آن تولید مثل هستش. میل به فرزند داشتن در همه وجود ندارد اما میل غریزی در همه وجود دارد. ضمن این که به این نکته دقت داشته باشید که تدابیر خدا به گونه ای است که با یک تیر هزاران نشانه رو با هم میزنه. و این هست که مدیریت و مدبریت خدا در خلقت این جهان نمونه است. بر خلاف ما انسانها که معمولا با هر کاری فقط یک غرض یا نهایت دو غرض (کمتر و بیشتر) رو دنبال خواهیم کرد. اصل وجود قوه غریزی درست است که به منظور تولید مثل هست اما خود مبارزه با این غریزه، و افتادن در معرکه انسان ، و مخالفت با نفس و هوای نفس و قرار گرفتن در مسیر تعالی، و تربیت شدن نفس ، یکی از حکمتهای همیشگی این میل و هر میل دیگری است. آنچه گفته شد اجمالی از جواب سوال شما بود، با این حال اگر ابهام یا پرسشی در ادامه براتون مطرح شده بفرمایید بهترین ها رو برای شما آرزومندم