سلام
بنده یه نوه ۱۵ماهه دارم احساس میکنم وقتی با من که مادر بزرگشم هستم خیلی لوسه فقط ازم میخواد که سر پا بگردونمش و به هر چیزی دست بزنه خودم خیلی خسته میشم احساس میکنم خودم بهش رو دادم آخه پیش مادرش که باشه اصلا اینطوری نیست وعروسم میگه تو بچه لوس کردی و اصلا دوست ندارم اینطوری بار بیاد حالا چاره چیه؟؟؟
ممنون میشم جواب بدید...
----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
سلام خدمت شما کاربر محترم
ضمن سپاس از همراهی شما
در سن شیرخوارگی نباید از هیچ محبتی دریغ داشت، کودک از محبت و حتی به آغوش رفتن نباید محروم بشه، کودک با این محبت و با آغوش رفتن مادر و حتی شما، احساس امنیت می کنه. در این سن باید احتیاجات ضروری کودک تامین بشه و به بهانه اینکه کودک من لوس میشه نباید از هر خدمتی به کودک دریغ داشت.و الا دچار بعضی آسیبها مثل پرخاشگری و عدم امنیت خواهد شد.
آنچه نوه شما با شما تعامل می کند در واقع بازی کردن هست، و بازی کردن باز یکی از ضروریات و نیازهای ابتدایی کودک هست که خیلی از مسائل رو در خلال همین بازی کردن یاد می گیره، پس جلوی خوشی کودکتون رو نگیرید، با ورجه وورجه کردن و دست زدن به اشیاء در خلال بازی، کودک شما در حال کسب تجربه است، تجربه شناخت پیرامون خود. و در خلال همین تجربه ها رشد شناختی کودک اتفاق می افتد.
لوس شدن وقتی اتفاق می افتد که شما هر خواسته ای از کودکتون رو و لو غیر منطقی باشه و لو حاکی از زیاده خواهی کودک باشه (که معمولا حدود سن 3 سالگی اتفاق می افته) براورده کنید، یعنی کاری کنید که کودک شما هیچ گاه با جواب «نه» مواجه نشه، کودک وقتی اینطور تربیت شد، این گونه شرطی میشه که در قبال هر خواسته باید دیگران برای او کار انجام دهند، و در صورت مخالفت کردن، سرکشته می شه و دست به قشقرق و فریاد میزنه. چنین افرادی در بزرگی تحمل شکست در زندگی رو نخواهند داشت.
اما قضیه کودک شما فرق می کند. ببهانه لوس نشدن، حق بازی و کنجکاوی و کشف و تجربه رو از کودکتون منع نکنید.
کودک شما از جلب توجه شما خرسند هستش و این یک رضایت درونی رو بهمراه خواهد داشت. و رضایت درونی، کودک رو به فعالیت بیشتر فراخواهند خواند. شاید مادر ایشون به این نکته توجه نداشتن و بخاطر همین حق بازی و تجربه و کشف هنگامی که پیش مادرش هست از کودک گرفته شده. بخاطر همین نزد مادر واکنشی غیر از واکنشی خواهد داشت که پیش شماست.
امیدوارم دغدغه ذهنی شما بر طرف شده باشه
موفق باشید