مطالب دوستان یگانه پور حسین

با سلام. تا زمانی که برجستگی و حجم این موها جلب توجه نکنه اشکال نداره اما اگر باعث جلب توجه نامحرم کنه و دل انسان های مریض را به خود جلب کنه به طور قطع حرام است. بنابر این با این فرض که حجم این موها جلب توجه می کنه هرچند به زیر چادر باشه باید مقداری از آن را کوتاه کرده تا از جلب توجه جلوگیری بشود.

با سلام و ادب و احترام در پاسخ به سؤال شما باید گفت: 1- از برخی آیات و روایات استفاده می شود که اهل بهشت اگر اراده کنند می توانند جهنمیان را ببینند چنان که طبق برخی آیات قرآن بعضی از بهشتیان در بهشت به فکر دوستان دنیا خود می‌افتند، از آن‌ها خبر می گیرند و به جستجو برمی‌خیزد و نگاهی به سوی جهنم می‌افکند که ناگهان دوست خود را در وسط جهنم می‌بیند «... فَرَآهُ فِی سَواءِ الْجَحِیمِ؛ او را در وسط جهنم می‌بیند»، سپس او را مخاطب ساخته صدا می‌زند: «به خدا سوگند چیزی نمانده بود که مرا نیز سقوط دهی و به هلاکت بکشانی و تو بودی که می‌گفتی ما هرگز نمی‌میریم و حیات مجددی نیست و مجازاتی در کار نمی‌باشد اکنون بنگر چه اشتباه بزرگی کرده‌ای و امروز همة حقایق برتو آشکار شده ولی چه فایده، پس همدیگر را می‌شناسند و باهم به مخاصمه می‌پردازند ...» در برخی دیگر بهشتیان در حالی که جایگاه جهنمیان و عذاب آن ها را می بینند رو به دوزخیان کرده و یک سوال بسیار مهم از آنان می‌پرسند؛ سوال این است که چرا شما اهل دوزخ شدید؟ «ما سَلَکَکُمْ فی سَقَرَ.» آیات قرآنی دیگری نیز وجود دارد که همگی دلالت دارند بر این که بهشتی ها نسبت به خود و مخالفین خود که گرفتار عذاب هستند شناخت دارند و همانگونه که در دنیا آن ها را می‌شناختند در آخرت هم آن‌ها را می شناسند و حتی جایگاه آن‌ها را در جهنم می بینند. 2. در مقابل جهنمیان نیز در حالی که جایگاه مؤمنین و اهل بهشت را می بینند به آنها این‌گونه می‌گویند: «وَ نَادَی أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الجَْنَّةِ أَنْ أَفِیضُواْ عَلَیْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلیَ الْکَافِرِین...؛ و دوزخیان، بهشتیان را صدا می‌زنند که: «(محبّت کنید) و مقداری آب، یا از آنچه خدا به شما روزی داده، به ما ببخشید!» آن‌ها (در پاسخ) می‌گویند: «خداوند این‌ها را بر کافران حرام کرده است...!» این درخواست نشان می دهد که آنها نیز بخشی از نعمت های الهی را در آنجا مشاهده می کنند که چنین درخواستی از بهشتیان می کنند. بنابر این بهشتیان اگر اراده کنند می توانند اهل جهنم و عذاب آنها رابه صورت کلی ببینند چنان که در برخی از آیات بدان اشاره شد. و نسبت به دیدن عذاب تک تک افراد این امری مشکل و غیر ممکن است تنها می تواند با جهنمیانی که نمی شناسد آن ها را محاجه کند که شما چه کردید که در این مکان شما را آوردند و نسبت به دوستان هم می توانند از حال آنها و هم کیفیت عذاب آنها با خبر شوند.

با سلام و احترام در پاسخ به سؤال شما باید گفت: 1. در پیش از اسلام با وجود مفاسد اخلاقی که در بسیاری از اعراف رایج بود اما مردان و زنان به سبب شرایط جغرافیایی شبه جزیره عربستان دارای پوششی برای سر خود بودند و شواهد تاریخی نشان می دهد مردان از چفیه و زنان از روسرهای بلند استفاده می‌کردند. 2. پس از ظهور اسلام و تا قبل از هجرت پیامبر از مکه به مدینه همین شیوه رایج بود و هنگام خروج مرد و زن از خانه سرهای آنان پوشیده بود اما پس از هجرت پیامبر اکرم (ص) به مدینه و تأسیس حکومت اسلامی به سبب مزاحمتی که برای یک بانوی مسلمان جوان رخ داد، آیۀ حجاب نازل شد و بر مبنای این آیه زنان که روسری بر سر داشتند و آن را مانند چفیه مردان به پشت سر خود می‌انداختند، موظّف شدند تا جز گردی صورت خود بقیۀ سر و گردن خود را بپوشانند و به این ترتیب حجاب به عنوان یکی از احکام قطعی خداوند برای بانوان جاری شد. 3. این حکم الهی شامل زنان اهل کتاب و کنیزان نمی شد و از این مسأله مستثنی بودند، اما همان طور که بیان شد شرایط آب و هوایی عربستان به گونه ای بود که ایجاب می‌کرد حتی زنان غیر مسلمان و کنیزان هم سرهای خود را بپوشانند، لذا مسألۀ بی‌حجابی یا بد حجابی در عصر حکومت پیامبر اکرم(ص) معنا  مفهوم نداشته است. 4. در پایان این نکته را باید یاد آوری نمود هرچند طبق احکام اسلام حجاب برای زنان غیر مسلمان و کنیزان واجب نیست، این بدین معنا نیست که آنان مجاز هستند با آرایش و خودنمایی در جامعه اسلامی حضور پیدا کنند، بلکه اگر چنین امری صورت گیرد، به عنوان شکستن ارزشهای الهی در جامعۀ اسلامی جرمی است که باید با آن مقابله شود.

با سلام و احترام در پاسخ به سؤال شما باید بگوییم: اولا: روایات فراوانی از ائمه علیهم السلام وارد شده که گریه بر امام حسین گناهان کوچک و بزرگ را از بین می برد. چنان که امام رضا علیه السلام به ریان بن شبیب فرمودند: «اگر برای چیزی خواستی گریه کنی بر امام حسین علیه السلام گریه کن زیرا اگر اشک انسان برای امام حسین علیه السلام بر گونه جاری شود خداوند تمام گناهان کوچک و بزرگی که انجام داده است را پاک می‌کند.» این روایات که در کتاب «کامل الزیارات» به عنوان یکی از منابع معتبر حدیثی شیعه، جمع شده، غالبا با همین مضمون وارد شده نشان می دهد خداوند در زیارت امام حسین علیه السلام اثرات فراوانی قرار داده که از جمله ایجاد حیات طیبه در انسان است که این حیات طیبه او را از گناه دور و قلب وی را در مسیر خداوند قرارا می دهد و اسباب توبه او از گناهان را فراهم می کند. با اینکه دستگاه شیطان تلاش می کند انسان‌ها را از وادی طهارت نفس دور کند اما با گریه بر امام حسین علیه السلام انسان‌ها به وادی طهارت نفس بازمی‌گردند و از آتش جهنم دور می‌شوند. ثانیاً: مراد از گناهانی که با زیارت امام حسین علیه السلام بخشیده می شود، آن رذائل اخلاقی درونی است که روح انسان را آلوده و وی را از مسیر الهی خارج می کند مانند بدبینی به دیگران، یا گناهانی که جاهلانه انجام داده مثل زنا و ...  یا گناهانی که در خفا صورت می داد و جنبه حقاللهی داشته ... چنین گناهانی با زیارت امام حسین بخشیده می شود. اما اموری مثل نماز، روزه، خمس، زکات که جنبه تکلیفی دارد اگر این تکالیف را انجام نداده با زیارت امام حسین از او ساقط نمی شود بلکه باید آنها را قضا کند، هرچند از این جهت که نماز نخوانده و آن را سبک شمرده و یا کوتاهی کرده و با بی اهمیتی از کنار آن رد شده با زیارت قبر امام حسین علیه السلام به طور قطع این کوتاهی ها که خود گناه بوده بخشیده می شود. ثالثا: قبولی زیارت امام حسین و به تبع آن آمرزش گناهان مشروط به معرفت و اخلاص است یعنی انسان امام را در حد عقل و معرفت فکری خود باید بشناسد و بداند در محضر چه کسی شرف حضور پیدا می کند. رابعاً: گناهانی مانند حق الناس با رفتن زیارت از بین نمی رود بلکه پاک شدن گناه با ادا کردن حقوق مردم از بین می رود. چنان که روایات زیادی درباره این موضوع از ائمه وارد شده است حتی سیره پیامبر و برخی ائمه بر این بوده که در میدان های کارزار رزمندگان را اول به ادای حق الناس سفارش و سپس به میدان نبرد دعوت می کردند. از جمع بندی سخنان نتیجه می شود مراد از گناهان، آن گناهانی است که بیشتر جنبه حق اللهی دارد و بیشتر ناظر بر رذائل نفسانی مانند سوء ظن و بدبینی، ناراحت کردن کسی به صورت جاهلانه و بدون عمد و ... بوده است بنابر این اموری مثل نماز و روزه و ... چون جنبه تکلیفی دارد با زیارت نمازهای قضا و روزه ها ساقط نمی شود تنها به سبب کوتاهی از ادای آنها که خود گناهی بزرگ است با زیارت بخشیده می شود و بعدا باید قضای همه آنها را انجام دهید.