اگر بخواهیم خیلی ساده بگیم ، فلسفه عزاداری همان چیزی است که الان به خاطرش از ما سوال فرمودید. توضیح اینکه اگر فرهنگ عزاداری نبود و ایام محرم هر ساله بی سر و صدا می اومد و می رفت، شما کنجکاو نمی شدید که عزادری برای چیست؟ و در نتیجه چون سوالی نبود، ما هم از چیستی فرهنگ حسینی و کیستی امام حسین ع تا اون اندازه که می دانیم تقدیم شما نمی کردیم. اگر عزاداری نبود، امام حسینی که برای بشریت کشتی نجات است ، در قرن 61 هجری محبوس می ماند و تمام می شد.
بله درست است که امام حسین ع و یاران باوفایش بهشتی شدند ، اما مگر فلسفه وجودی امام محدود در زمان و مکان است؟مگر فلسفه وجودی امام ع این بوده که فقط خودش به رستگاری برسد تا اینکه پرونده اش همزمان با اتمام حیات دنیوی ایشان بسته شود؟
پیامبران و امامان ، حجتهای خدا بر زمین اند. و قول و فعل آنها برای بشریت حجت است، واین قضیه، زمان نمی شناسد. همان طور که در قرآن، خداوند از پیامبرانی سخن می راند که قرنها از آنها فاصله داریم، با این حال داستان انبیاء را برای عبرت و درس بیان فرموده است.
اما باز هم قضیه امام حسین ع، فرق می کند. شهدا زنده اند و امام حسین علیه السلام، اقای شهدای عالم است و از همه زنده تر است. بر شیعیانش نظر دارد و همچون جد بزرگوارشان حریص بر هدایت آنها، همچون مغناطیسی آن ها را بسمت خود می کشد. فقط لازم است بیدار باشیم و بخواهیم راه آن حضرت را بپیماییم. لازم است تا اونجا که ممکن است دل و قلب خود را از زنگارگناه بزداییم تا فلز قلبمان بتواند در این میدان مغناطیس حسینی، جذب معشوقش شود.
همین زنده بودن امام حسین در طول تاریخ است که هزاران شهید ما را جذب خود کرده تا به حیات واقعی برسند. آن هم شهدایی که هر کدام برای خود یک ستاره بود.
اگر عزاداری برای امام حسین نبود و محرمها هر ساله با خاموشی می گذشت با این توجیه که محبت حضرت در دلمان هست و همین قدر کافی است ، به مرور غرق در دنیازدگی خود خواهیم شد و روزمرگی ای که همین الان هم خیلیها را اسیر کرده همه چیز را از یادمان خواهد برد. کما اینکه همین الان هم کم و بیش از اطرافیان می شنویم که می گویند:" دیگه توی محرم حس و حال گذشته را نداریم". که این گفته نشان از دل مردگی و زنگارزدگی قلب دارد. با این حال حسین و عشق حسین و به زحمت انداختن خود در عزای حسین، خود باعث حیات و جون گرفتن و معنا بخشی به زندگی و در امان ماندن از حس پوچی و پوچ گرایی است.
همین اکسیرزندگی و جلوه ظاهری (عزاداری) محرم و صفر است که حضرت امام فرمودند :«این محرم و صفر است که اسلام را نگهداشته است». و الا مدتها بود قضیه کربلا و درس ها و عبرتهای آن در امتداد تاریخ دفن شده بود. و برای بقاء یک حماسه، هم به شعور(عبرتهای عاشورا) نیاز است و هم به شور (عزاداریها)!
این نکته را هم عرض کنم که هر چند ممکن است از محرم و صفر، فقط عزاداری آن را ببینید اما اسلام دین غم و عزا نیست، بلکه اسلام دین محبت و عشق است . اسلام در وهله اول به عنوان فروع دین، به حب و دوستی و ولایت اهل بیت به عنوان هادیان بشر به سمت خدا و خوشبختی دستور فرموده اند. و گریه و عزاداری در عین اهمیت، در مرتبه دوم قرار دارد. و گریه و عزا ، از همین دوستی و عشق زاییده می شود . به این معنا که وقتی ظالمینِ تاریخ ما را از این وجودات نازنین و دوستداشتنی که منبع فیض الهی اند، محروم کردند، و به بدترین شکل مظلومانه شهید کردند، گریه و عزای ما از این بابت هست. هز چند همین گریه هم در راستای همین معرفت، قیمتی است و فوایدی در روح و روان آدمی دارد. گریه و عزاداری، ظاهرش غم و دلگرفتگی است اما باطنش شور و شادمانی است. و این از عجائب این دستگاه است.
این خطبه را حضرت بعد از قتل عثمان،و بعد از اینکه مردم جهت بیعت به خانه حضرت هجوم آوردند ایراد فرمودند. و این خطبه صرفاً جهت اتمام حجت با مردم بوده که بیعت شما هزینه خواهد داشت. و نباید فکر کنید که حکومت طبق میل و خواهش های شما جریان پیدا خواهد کرد بلکه سبک من سبک حضرت رسول ص خواهد بود.
پس حضرت صرفا برای اتمام حجت با مردم این خطبه را فرمودند تا بعدها بزرگانِ قوم، در اثر به خطر افتادن منافع خود، به حضرت ایراد نگیرند و مردم فریب فرافکنی بزرگان را نخورند. (بقول معروف جنگ اول بهتر از صلح آخر است)
توضیح:
سبک خلفای پیشین این گونه بوده که بر خلاف سنت پیامبرص که عدالت و مواسات در تقسیم بیت المال جریان داشت، خلفاء در تقسیم بیت المال تبعیض قائل می شدند، بین عرب و عجم و بین امیرو غیر امیر تفاوت قایل میشدند.
در زمان عثمان این تبعیض پررنگ تر شد و به طور چشم گیر اقوام و خویشان راهم در بر گرفت.
حضرت بعد از هجوم مردم برای بیعت، فرمودند : سبک من، سبک پیامبر ص است و نه سبک خلفاء پیشین، اگر من حکومت را دست بگیرم ممکن است به مذاق بزرگان خوش نیاید. اگر من را به عنون خلیفه قبول دارید باید تبعات آن را هم بپذیرید. که در آن صورت به هیچ وجه از حق و عدالت کوتاه نخواهم آمد و دراین راه به سرزنش سرزنش کنندگان گوش نخواهم داد.
و اگر این تبعات را قبول ندارید من را رها کنید تا من هم یکی درعرض و منزلت شما باشم. اگر این تبعات را قبول ندارید اگر برای شما امیر (خلیفه) نباشم، و صرفاً مشاور باشم، برای خود شما بهتر است. چرا که دراین صورت هزینه کمتری پرداخت خواهید کرد، و بعضی حق خوران، راحتر و بدون دردسر به منافع نا بحق خود می رسند.
* حضرت، این قید و شرطها را گذاشت تا مردم فکر نکنند حضرت، قدرت را برای قدرت می خواهد و به عنوان یک آرزو ، به خلافت عشق می ورزد. و الا بدون قید و شرط، قدرت را در آغوش می گرفتند.
* و این عبارت حضرت ( انا وزیرا خیر لکم امیرا )، به این معنا نیست که شایستگی خلافت را نداشته و دیگران را شایسته تر می دانسته اند و الا به صراحت می گفتند من شایستگی ندارم و همچنین معنی نداشت که بفرمایند « وَ اعْلَمُوا أَنِّی إنْ أَجَبْتُکُمْ رَکِبْتُ بِکُمْ مَا أَعْلَمُ، وَ لَمْ أُصْغِ إِلَى قَوْلِ الْقَائِلِ وَ عَتْبِ الْعَاتِبِ)؛ بدانيد، كه اگر دعوتتان را اجابت كنم با شما چنان رفتار خواهم كرد كه خود مى دانم. نه به سخن كسى كه در گوشم زمزمه مى كند گوش فرا خواهم داد و نه به سرزنش ملامتگران خواهم پرداخت »
طبعا کسی که می تواند سنت پیامبر را زنده کند شایستگی حکومت را دارد، همانطور که خود پیامبر ص، شایستگی داشتند و همه مذاهب بر این نکته اذعان دارند. و مردم بخاطر احیاء سنت پیامبر ص که توسط خلفاء پیشین،نقض شده بود به خانه حضرت هجوم آوردند چرا که این شایستگی را در حضرت می دیدند. هر چند بعدها پیشبینی های حضرت درست از آب در آمد و خلافت حضرت را برنتافتند.
از آنجا که این سوال در مورد خاصی رایج و مورد ابتلاء است احتمالا منظور شما از افکار، افکار جنسی باشد.
این گونه افکار که نوعا از قوه خیال سرچشمه می گیرد، از تلفیق و ترکیب صورتهایی است که شخص در روزمره خود می بیند.
این صورت هایی که شخص در طول روز بخصوص از فضای مجازی می بیند به عنوان ملات و مصالحی هستند برای ساختمان افکار و تخیلات در تنهایی ها.
با این نکته شاید به جواب سوالتان رسیده باشید که برای کنترل افکار و خیالات ناجور، نباید ملات و مصالح را برای ساختمان سازی ذهن فراهم آورد .
به لحاظ علم روانشناسی، تصویر و قوه بینایی ، بیشترین اثر کاری را بر روان و ذهن آدمی میگذارد، و بی خود نیست که گفته اند «آنچه دیده بیند دل کند یاد»
پس جدای از حکم شرعی نگاه به تصاویر نابهنجار، لازم است زمینه دیدن این نگاهها را از بین برد، و در صورت خطورات ناخود آگاه این افکار، ذهن را تعمدا منصرف کرده و با تصاویر مثبت جایگزین کرد . والبته این قضیه نیاز به تمرین دارد.
از اینکه به اعتماد کردید و قبل از اقدام این خانم، قضیه را با ما در میان گذاشتید سپاسگزاریم!
اصل این کار شاید در ظاهر ایرادی نداشته باشه و بشه چالشهای اون را به طور موقتی سرپوش گذاشت و قضیه را از دیگران مخفی نگهداشت. اما تا کی ؟ آیا همینکه این مرد پیشنهاد مخفی کاری میدهد، دلالت بر اقدام کار نسنجیده نیست؟
این خانم باید با تامل و دور اندیشی بیشتری به قضیه نگاه کند و همچون صدها مورد دیگری که با سطحی نگری در قالب توجیه (مثل دوست داشتن، نیاز جنسی و ...) به قضیه نگاه کردن ، زندگی آینده خود را به تباهی نکشاند.
طبیعت انسان این گونه است که اگر دو عنصر نفسانی (بنام شهوت و غضب) در درون آدمی پررنگ شد، قدرت تامل و عقلانیت او کاسته خواهد شد. شاید این خانم و بخصوص مرد این داستان، متاثر از قوه شهوانی خود (هر چند حلال) واقع شده اند و با نگاهی سطحی و بدون هیچ ژرفنگری از آینده، قصد چنین کاری را دارند.
ازدواجهای اینگونه که توام با استرس و مخفی کاری است دوامی نخواهد داشت. این مرد قطعا با ازدواج موقت تعهد ماندگاری به این خانم نخواهد داشت و بعد از عادی شدن تمتع جنسی از خانم، او را رها خواهد کرد .
و حال که زن باید به خود و زندگی خود خیلی بالاتر از اینها ارزش قائل باشد که صرفا ملعبه چند روزه مرد واقع شود. بخصوص اینکه این مرد صرفا و صرفا و صرفا برای تنوع طلبی وارد این رابطه جدید شده
این قضیه اگر هم مخفی بماند شاید ورود این خانم به زندگی این مرد، باعث دلسردی او از همسرش شود که بخصوص این حالت مخفی بودن ضمن اینکه یک نوع خیانت محسوب می شود، موجبات دلسردی بیشتری را رقم خواهد زد.
توضیح: طبیعتاً زندگی دائمی همراه با تنشهایی است. مرد با مقایسه زندگی تنشزا با همسر خود، و زندگی بی سر وصدای همسر موقتی خود، طبعا از زندگی با همسر دائمی خود دلزده خواهد شد و خود به خود به فضای آرامتر (خانم تازه وارد) متمایلتر خواهد شد، که با این روند به مرور، بهانه برای طلاق همسر دائمی فراهم می شود. و شاید تباهی زندگی دیگران، آثار وضعی و عواقب سوئی بر زندگی این خانم (تازه از راه رسیده) داشته باشد.
توصیه می شود که این خانم هیچ اقدامی برای اقامت در شهر مرد نداشته باشد تا به تدریج مجبور شود که او را فراموش کند و این شدنی است. فقط لازم است هیچ اقدام عملی (حتی تماس) نداشته باشد. و به ازدواج دائم با همسری متعهد به زندگی تن دهد تا هم زندگی آرام و بدون استرسی داشته باشد و هم نیاز جنسی خود را تامین کند و هم موجبات تباهی زندگی دیگران را فراهم نکند.
2- مورد دوم که مشهور است از سید بن طاووس نقل شده که آداب خاصی (از جمله نماز) دارد.
زمانی که می خواهید برای اولین بار حرز امام جواد (علیه السلام) را استفاده کنید، وقتی قمر در عقرب نباشد ابتدا وضو بگیرید و چهار رکعت نماز (دو نماز دو رکعتی) بخوانید؛ در هر رکعت به ترتیب:
یک مرتبه سوره حمد
هفت مرتبه «آیه الکرسی» (آیه های 255 و 256 و 257 سوره بقره)
هفت مرتبه آیه 18 سوره آل عمران معروف به «شهدالله»
هفت مرتبه سوره شمس (سوره 91 قرآن)
هفت مرتبه سوره لیل (سوره 92 قرآن)
و هفت مرتبه سوره توحید
هردو روش در مهج الدعوات اومده، حتی نحوه خواندن نماز!
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر گرامی:
اگر بخواهیم خیلی ساده بگیم ، فلسفه عزاداری همان چیزی است که الان به خاطرش از ما سوال فرمودید. توضیح اینکه اگر فرهنگ عزاداری نبود و ایام محرم هر ساله بی سر و صدا می اومد و می رفت، شما کنجکاو نمی شدید که عزادری برای چیست؟ و در نتیجه چون سوالی نبود، ما هم از چیستی فرهنگ حسینی و کیستی امام حسین ع تا اون اندازه که می دانیم تقدیم شما نمی کردیم. اگر عزاداری نبود، امام حسینی که برای بشریت کشتی نجات است ، در قرن 61 هجری محبوس می ماند و تمام می شد.
بله درست است که امام حسین ع و یاران باوفایش بهشتی شدند ، اما مگر فلسفه وجودی امام محدود در زمان و مکان است؟مگر فلسفه وجودی امام ع این بوده که فقط خودش به رستگاری برسد تا اینکه پرونده اش همزمان با اتمام حیات دنیوی ایشان بسته شود؟
پیامبران و امامان ، حجتهای خدا بر زمین اند. و قول و فعل آنها برای بشریت حجت است، واین قضیه، زمان نمی شناسد. همان طور که در قرآن، خداوند از پیامبرانی سخن می راند که قرنها از آنها فاصله داریم، با این حال داستان انبیاء را برای عبرت و درس بیان فرموده است.
اما باز هم قضیه امام حسین ع، فرق می کند. شهدا زنده اند و امام حسین علیه السلام، اقای شهدای عالم است و از همه زنده تر است. بر شیعیانش نظر دارد و همچون جد بزرگوارشان حریص بر هدایت آنها، همچون مغناطیسی آن ها را بسمت خود می کشد. فقط لازم است بیدار باشیم و بخواهیم راه آن حضرت را بپیماییم. لازم است تا اونجا که ممکن است دل و قلب خود را از زنگارگناه بزداییم تا فلز قلبمان بتواند در این میدان مغناطیس حسینی، جذب معشوقش شود.
همین زنده بودن امام حسین در طول تاریخ است که هزاران شهید ما را جذب خود کرده تا به حیات واقعی برسند. آن هم شهدایی که هر کدام برای خود یک ستاره بود.
اگر عزاداری برای امام حسین نبود و محرمها هر ساله با خاموشی می گذشت با این توجیه که محبت حضرت در دلمان هست و همین قدر کافی است ، به مرور غرق در دنیازدگی خود خواهیم شد و روزمرگی ای که همین الان هم خیلیها را اسیر کرده همه چیز را از یادمان خواهد برد. کما اینکه همین الان هم کم و بیش از اطرافیان می شنویم که می گویند:" دیگه توی محرم حس و حال گذشته را نداریم". که این گفته نشان از دل مردگی و زنگارزدگی قلب دارد. با این حال حسین و عشق حسین و به زحمت انداختن خود در عزای حسین، خود باعث حیات و جون گرفتن و معنا بخشی به زندگی و در امان ماندن از حس پوچی و پوچ گرایی است.
همین اکسیرزندگی و جلوه ظاهری (عزاداری) محرم و صفر است که حضرت امام فرمودند :«این محرم و صفر است که اسلام را نگهداشته است». و الا مدتها بود قضیه کربلا و درس ها و عبرتهای آن در امتداد تاریخ دفن شده بود. و برای بقاء یک حماسه، هم به شعور(عبرتهای عاشورا) نیاز است و هم به شور (عزاداریها)!
این نکته را هم عرض کنم که هر چند ممکن است از محرم و صفر، فقط عزاداری آن را ببینید اما اسلام دین غم و عزا نیست، بلکه اسلام دین محبت و عشق است . اسلام در وهله اول به عنوان فروع دین، به حب و دوستی و ولایت اهل بیت به عنوان هادیان بشر به سمت خدا و خوشبختی دستور فرموده اند. و گریه و عزاداری در عین اهمیت، در مرتبه دوم قرار دارد. و گریه و عزا ، از همین دوستی و عشق زاییده می شود . به این معنا که وقتی ظالمینِ تاریخ ما را از این وجودات نازنین و دوستداشتنی که منبع فیض الهی اند، محروم کردند، و به بدترین شکل مظلومانه شهید کردند، گریه و عزای ما از این بابت هست. هز چند همین گریه هم در راستای همین معرفت، قیمتی است و فوایدی در روح و روان آدمی دارد. گریه و عزاداری، ظاهرش غم و دلگرفتگی است اما باطنش شور و شادمانی است. و این از عجائب این دستگاه است.
حسینی باشید و حسینی باقی بمانید
موفق باشید
سلام و عرض ادب خدمت شما:
این خطبه را حضرت بعد از قتل عثمان،و بعد از اینکه مردم جهت بیعت به خانه حضرت هجوم آوردند ایراد فرمودند. و این خطبه صرفاً جهت اتمام حجت با مردم بوده که بیعت شما هزینه خواهد داشت. و نباید فکر کنید که حکومت طبق میل و خواهش های شما جریان پیدا خواهد کرد بلکه سبک من سبک حضرت رسول ص خواهد بود.
پس حضرت صرفا برای اتمام حجت با مردم این خطبه را فرمودند تا بعدها بزرگانِ قوم، در اثر به خطر افتادن منافع خود، به حضرت ایراد نگیرند و مردم فریب فرافکنی بزرگان را نخورند. (بقول معروف جنگ اول بهتر از صلح آخر است)
توضیح:
سبک خلفای پیشین این گونه بوده که بر خلاف سنت پیامبرص که عدالت و مواسات در تقسیم بیت المال جریان داشت، خلفاء در تقسیم بیت المال تبعیض قائل می شدند، بین عرب و عجم و بین امیرو غیر امیر تفاوت قایل میشدند.
در زمان عثمان این تبعیض پررنگ تر شد و به طور چشم گیر اقوام و خویشان راهم در بر گرفت.
حضرت بعد از هجوم مردم برای بیعت، فرمودند : سبک من، سبک پیامبر ص است و نه سبک خلفاء پیشین، اگر من حکومت را دست بگیرم ممکن است به مذاق بزرگان خوش نیاید. اگر من را به عنون خلیفه قبول دارید باید تبعات آن را هم بپذیرید. که در آن صورت به هیچ وجه از حق و عدالت کوتاه نخواهم آمد و دراین راه به سرزنش سرزنش کنندگان گوش نخواهم داد.
و اگر این تبعات را قبول ندارید من را رها کنید تا من هم یکی درعرض و منزلت شما باشم. اگر این تبعات را قبول ندارید اگر برای شما امیر (خلیفه) نباشم، و صرفاً مشاور باشم، برای خود شما بهتر است. چرا که دراین صورت هزینه کمتری پرداخت خواهید کرد، و بعضی حق خوران، راحتر و بدون دردسر به منافع نا بحق خود می رسند.
* حضرت، این قید و شرطها را گذاشت تا مردم فکر نکنند حضرت، قدرت را برای قدرت می خواهد و به عنوان یک آرزو ، به خلافت عشق می ورزد. و الا بدون قید و شرط، قدرت را در آغوش می گرفتند.
* و این عبارت حضرت ( انا وزیرا خیر لکم امیرا )، به این معنا نیست که شایستگی خلافت را نداشته و دیگران را شایسته تر می دانسته اند و الا به صراحت می گفتند من شایستگی ندارم و همچنین معنی نداشت که بفرمایند « وَ اعْلَمُوا أَنِّی إنْ أَجَبْتُکُمْ رَکِبْتُ بِکُمْ مَا أَعْلَمُ، وَ لَمْ أُصْغِ إِلَى قَوْلِ الْقَائِلِ وَ عَتْبِ الْعَاتِبِ)؛ بدانيد، كه اگر دعوتتان را اجابت كنم با شما چنان رفتار خواهم كرد كه خود مى دانم. نه به سخن كسى كه در گوشم زمزمه مى كند گوش فرا خواهم داد و نه به سرزنش ملامتگران خواهم پرداخت »
طبعا کسی که می تواند سنت پیامبر را زنده کند شایستگی حکومت را دارد، همانطور که خود پیامبر ص، شایستگی داشتند و همه مذاهب بر این نکته اذعان دارند. و مردم بخاطر احیاء سنت پیامبر ص که توسط خلفاء پیشین،نقض شده بود به خانه حضرت هجوم آوردند چرا که این شایستگی را در حضرت می دیدند. هر چند بعدها پیشبینی های حضرت درست از آب در آمد و خلافت حضرت را برنتافتند.
موفق باشید
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر گرامی
از آنجا که این سوال در مورد خاصی رایج و مورد ابتلاء است احتمالا منظور شما از افکار، افکار جنسی باشد.
این گونه افکار که نوعا از قوه خیال سرچشمه می گیرد، از تلفیق و ترکیب صورتهایی است که شخص در روزمره خود می بیند.
این صورت هایی که شخص در طول روز بخصوص از فضای مجازی می بیند به عنوان ملات و مصالحی هستند برای ساختمان افکار و تخیلات در تنهایی ها.
با این نکته شاید به جواب سوالتان رسیده باشید که برای کنترل افکار و خیالات ناجور، نباید ملات و مصالح را برای ساختمان سازی ذهن فراهم آورد .
به لحاظ علم روانشناسی، تصویر و قوه بینایی ، بیشترین اثر کاری را بر روان و ذهن آدمی میگذارد، و بی خود نیست که گفته اند «آنچه دیده بیند دل کند یاد»
پس جدای از حکم شرعی نگاه به تصاویر نابهنجار، لازم است زمینه دیدن این نگاهها را از بین برد، و در صورت خطورات ناخود آگاه این افکار، ذهن را تعمدا منصرف کرده و با تصاویر مثبت جایگزین کرد . والبته این قضیه نیاز به تمرین دارد.
موفق باشید
سلام خدمت شما کاربر گرامی
از اینکه به اعتماد کردید و قبل از اقدام این خانم، قضیه را با ما در میان گذاشتید سپاسگزاریم!
اصل این کار شاید در ظاهر ایرادی نداشته باشه و بشه چالشهای اون را به طور موقتی سرپوش گذاشت و قضیه را از دیگران مخفی نگهداشت. اما تا کی ؟ آیا همینکه این مرد پیشنهاد مخفی کاری میدهد، دلالت بر اقدام کار نسنجیده نیست؟
این خانم باید با تامل و دور اندیشی بیشتری به قضیه نگاه کند و همچون صدها مورد دیگری که با سطحی نگری در قالب توجیه (مثل دوست داشتن، نیاز جنسی و ...) به قضیه نگاه کردن ، زندگی آینده خود را به تباهی نکشاند.
طبیعت انسان این گونه است که اگر دو عنصر نفسانی (بنام شهوت و غضب) در درون آدمی پررنگ شد، قدرت تامل و عقلانیت او کاسته خواهد شد. شاید این خانم و بخصوص مرد این داستان، متاثر از قوه شهوانی خود (هر چند حلال) واقع شده اند و با نگاهی سطحی و بدون هیچ ژرفنگری از آینده، قصد چنین کاری را دارند.
ازدواجهای اینگونه که توام با استرس و مخفی کاری است دوامی نخواهد داشت. این مرد قطعا با ازدواج موقت تعهد ماندگاری به این خانم نخواهد داشت و بعد از عادی شدن تمتع جنسی از خانم، او را رها خواهد کرد .
و حال که زن باید به خود و زندگی خود خیلی بالاتر از اینها ارزش قائل باشد که صرفا ملعبه چند روزه مرد واقع شود. بخصوص اینکه این مرد صرفا و صرفا و صرفا برای تنوع طلبی وارد این رابطه جدید شده
این قضیه اگر هم مخفی بماند شاید ورود این خانم به زندگی این مرد، باعث دلسردی او از همسرش شود که بخصوص این حالت مخفی بودن ضمن اینکه یک نوع خیانت محسوب می شود، موجبات دلسردی بیشتری را رقم خواهد زد.
توضیح: طبیعتاً زندگی دائمی همراه با تنشهایی است. مرد با مقایسه زندگی تنشزا با همسر خود، و زندگی بی سر وصدای همسر موقتی خود، طبعا از زندگی با همسر دائمی خود دلزده خواهد شد و خود به خود به فضای آرامتر (خانم تازه وارد) متمایلتر خواهد شد، که با این روند به مرور، بهانه برای طلاق همسر دائمی فراهم می شود. و شاید تباهی زندگی دیگران، آثار وضعی و عواقب سوئی بر زندگی این خانم (تازه از راه رسیده) داشته باشد.
توصیه می شود که این خانم هیچ اقدامی برای اقامت در شهر مرد نداشته باشد تا به تدریج مجبور شود که او را فراموش کند و این شدنی است. فقط لازم است هیچ اقدام عملی (حتی تماس) نداشته باشد. و به ازدواج دائم با همسری متعهد به زندگی تن دهد تا هم زندگی آرام و بدون استرسی داشته باشد و هم نیاز جنسی خود را تامین کند و هم موجبات تباهی زندگی دیگران را فراهم نکند.
موفق باشید
سلام و عرض ادب خدمت شما
در روایات حرز امام جواد علیه السلام به دو گونه بیان شده
1- مورد اول مختصر است که در مفاتیح هم آمده که آداب خاصی ندارد.(نوشتن و بستن)
يَا نُورُ يَا بُرْهَانُ يَا مُبِينُ يَا مُنِيرُ يَا رَبِّ اكْفِنِي الشُّرُورَ وَ آفَاتِ الدُّهُورِ وَ أَسْأَلُكَ النَّجَاةَ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ.
2- مورد دوم که مشهور است از سید بن طاووس نقل شده که آداب خاصی (از جمله نماز) دارد.
زمانی که می خواهید برای اولین بار حرز امام جواد (علیه السلام) را استفاده کنید، وقتی قمر در عقرب نباشد ابتدا وضو بگیرید و چهار رکعت نماز (دو نماز دو رکعتی) بخوانید؛ در هر رکعت به ترتیب:
هردو روش در مهج الدعوات اومده، حتی نحوه خواندن نماز!
موفق باشید
Páginas