از ماست که بر ماست

همه ما از دوران کودکی خاطرات خوشی داریم. با اینکه امکانات ساده ای داشتیم اما آرزوی یک روز شیرین از آن دوران بر دل ما مانده است. همه چیز رو با دل صاف خود، از خدا می دانستیم و از خدا می خواستیم. تلخی ها و گرفتاریها وقتی شروع شد که خدا رو فراموش کردیم، خواسته هایش را زمین زدیم و گفتیم خودمان عقل داریم و بهتر می دانیم. و چه رابطه تنگاتنگی است بین روی برگردانیِ ما از خدا و تلخی روزگار. همانطور که خدا به ما گفته است: « وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا ؛[1] هر كس كه از ياد من اعراض كند، زندگيش تنگ شود »!

پی‌نوشت:
1.  طه آیه124