عهد

20:31 - 1394/08/04

صندوق عهد یا همان صندوقی كه مادر موسی علیه السلام فرزندش را در آن به دریا سپرد و بعدها حضرت موسی علیه السلام الواح مقدس و زره و یادگارهای دیگر را در آن قرار داد، بعد از اینكه به دست بت پرستان فلسطین افتاد، دو باره به امر الهی توسط فرشتگان برگشت كه هم جنبه معنوی داشت و هم تاریخی. (7)
در ذیل آیه«فَهَزَمُوهُمْ‌» امام صادق علیه السلام فرمود: «داودعلیه السلام مقابل جالوت آمد، در حالی كه جالوت بر فیل سوار بود و بر سرش تاجی و بر پیشانی‌اش یاقوت درخشان قرار داشت و لشكریانش در اطراف او بودند. داودعلیه السلام سنگی برداشت و آن را به سمت راست [لشكر] جالوت انداخت. پس آن سنگ بعد از طی مسافتی در هوا بر آنها فرود آمد و آنها را به هزیمت وارد كرد [و درهم كوبید] و سنگ دیگری برداشت و آن را به سمت چپ [لشكر] جالوت انداخت. پس آنها را درهم شكست و سنگی را به سوی جالوت انداخت كه [بر پیشانی او درست روی یاقوت درخشان اصابت كرد و] یاقوت در پیشانی او فرو رفت تا به مغز سر رسید و او مانند مرده بی جان به زمین افتاد. و این است سخن خدا: «پس آنها را به اذن خداوند به هزیمت وا داشتند و داود جالوت را به قتل رساند.» (8)
در روایت فوق دست عنایت اعجاز الهی مشهود است وگرنه با یك سنگ یك سمت لشكر از هم نمی‌پاشد و در هم شكسته نمی‌شود و همین طور معلوم است كه رسیدن سنگ به مغز جالوت با عنایت الهی می‌باشد.
2. لشكریان امتحان پس داده
خصوصیت دیگر این سیصد و سیزده نفر این بود كه از امتحان سخت الهی پیروز بیرون آمدند؛ چنان كه قرآن كریم می‌فرماید: «فَلَمَّا فَصَلَ طالُوتُ بِالْجُنُودِ قالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلیكُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَیسَ مِنِّی وَ مَنْ لَمْ یطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی إِلاَّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِیدِهِ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلاَّ قَلیلاً مِنْهُم»؛ (9) «و هنگامی كه طالوت سپاهیان را [با خود] بیرون برد، [به آنها] گفت: خداوند شما را به وسیله یك نهر آب آزمایش می‌كند. پس كسی كه [به هنگام تشنگی] از آن بنوشد، از من نیست؛ ولی كسی كه جز یك جرعه با دست ننوشد، از [لشكریان] من است. همگی جز عدد كمی [به تعداد سیصد و سیزده نفر] از آن آب نوشیدند.»
البته این دوّمین تصفیه و آزمایش بود. تصفیه اول، زمانی بود كه به هنگام اعلام بسیج عمومی، گفت: كسانی كه ساختمان و یا تجارت نیم كاره و امثال آن دارند، با من نیایند. در نتیجه، عده‌ای به این بهانه برگشتند. (10)