اعتقادات

چرا این اصل فلسفی که «هر حادثی محدثی دارد» - و نیز هر اصل فلسفی دیگر - را برگرفته از دانشی تجربی و خطاپذیر ندانیم؟!

«هرکس ادعا کند خیر و شر هر دو از جانب خدا است، به خدا دروغ بسته است». آیا این روایت امام صادق(ع) با اصول تشیع همخوان است؟

«توحید اسمائی» چه تفاوتی با «توحید صفاتی» دارد و سالک در کدام مرحله به هر یک از آنان خواهد رسید؟

«خدا انسان را به صورت خود آفرید»! این حدیث از نظر سند چگونه است؟ و معنای آن چیست؟

آیا ارزش اجسام و حیوانات نیز تابعی از رفتار آنان است. به عنوان نمونه، آیا بین اسبی که امام حسین(ع) بر آن سوار شده و به نبرد می‌پرداختند با اسبانی که بر پیکرشان تاختند، تفاوتی وجود دارد؟!

آیا این باور که اگر فردی روز شنبه از دنیا برود، به زودی هفت نفر از مردم آن منطقه را نیز با خود خواهد برد، دارای مستندی روایی است؟!

بر اساس آیه‌ی «لا یرون فیها شمساً و لا زمهریراً» در بهشت، خورشیدی وجود ندارد، پس چرا در برخی آیات از نعمتی به نام سایه یاد شده است؟!

چرا خداوند در تورات خود را فقط خدای ابراهیم، اسحاق و یعقوب(ع) می‌خواند؟

در برخی مناطق نسبتاً همجوار - مانند مالزی، اندونزی، تایلند و ویتنام - چرا میزان گسترش اسلام بسیار متفاوت از هم می‌باشد؟

آیا پیامبر اسلام(ص) موضوعی را به خواست مشترک خدا و امام علی(ع) مشروط کرد؟ آیا روایاتی مشیت خدا را وابسته به مشیت معصومان می‌دانند؟! آیا ما می‌توانیم به جای «ان‌شاء الله» بگوییم «إن شاء علی بن أبی طالب»؟!

اگر هدف از آفرینش، رساندن انسان به رحمت است؛ چرا پروردگار، رحمت خود را بدون امر و نهی در اختیار انسان قرار نداده است؟ دیگر آن‌که ما تجربه‌ای نسبت به دیگر نظام‌های خلقت نداریم، پس چرا نظام فعلی را نظام احسن می‌دانیم؟!

گفته می‌شود که تمام امور با اراده خدا انجام می‌شود. آیا اموری مانند کشتن یک کودک خردسال و بی‌دفاع و یا تجاوز به او نیز با اراده خدایی انجام می‌شود که ارحم الراحمین است؟!