آمریکا که منبع اصلی برای تغذیه تسلیحاتی رژیم صهیونیستی است، برای رهایی از نتایج جنایت‌های ضد بشری اسرائیل، به دنبال افزایش کمک‌های غذایی و ساخت اسکله بندری در غزه است. این کشور از سویی مسیر جنایت‌آفرینی را باز نگه می‌دارد و از طرفی ائتلاف کمک‌رسانی غذایی به مردم آواره غزه را رهبری می‌کند.
اسرائیل مینی ماکتی از آمریکا | هر چند آمریکا تلاش دارد با فریبکاری، خود را از مسئولیت جنایت جنگی و کشتارجمعی شهروندان فلسطینی غزه تبرئه کند و چهره‌ای صلح‌طلب از خود به نمایش بگذارد؛ اما حوادث تلخ و وحشتناک در غزه آن‌چنان تکان‌دهنده است که راهی برای فرار از مسئولیت آن وجود ندارد.
آمریکا در لفاظی‌های خود، حمایت از اسرائیل را مشروط به رعایت مسائل حقوق بشری و تضمین امنیت جانی شهروندان عادی می‌داند؛ اما در عمل و با جلوگیری از مهار اسرائیل، دست این رژیم را برای ارتکاب هر جنایتی باز گذاشته است.
با چشم‌پوشی از رفتار دوگانه آمریکا و گذر از سیاست‌های هژمونیک این کشور که همیشه به جنگ‌طلبی منجر شده است، تنها با مروری کوتاه بر عملکرد آمریکا و تاریخچه جنایت‌های ضد بشری واشنگتن، می‌توان مشخص کرد که جنایت‌آفرینی و ارتکاب فجایع هولناک، همیشه بخشی از کارنامه سیاه آمریکا بوده است و در واقع آنچه امروز باعث همگرایی آمریکا و اسرائیل شده است، پیشینه تاریخی مشترک در ثبت جنایت‌های ضد بشری است که امروز به راحتی آنان را در کنار هم قرار داده است.
برای آنکه بدانیم اسرائیل در واقع یک آمریکای کوچک و مینی ماکتی از ویژگی‌های آمریکایی است، کافی است «کشتار می‌لای» را مرور کنیم. یک جنایت جنگی وحشتناک که در روز ۱۶ مارس ۱۹۶۸ میلادی رخ داد و طی آن ۳۴۷ تا ۵۰۴ شهروند غیر نظامی جمهوری ویتنام جنوبی توسط سربازان واحد گردان سوم تجسسی ارتش آمریکا به قتل رسیدند. اکثر قربانیان غیر نظامیان زن و کودک بودند. قبل از قتل، برخی از قربانیان مورد شکنجه، تجاوز و قطع اندام نیز قرار گرفته بودند. برخی از اجساد نیز در جریان کشتار توسط سربازان قطعه‌قطعه شده بودند. تصاویر کودکانی وجود دارد که به صورت برهنه به قتل رسیده و در مسیرهای منتهی به روستا، اجساد آنان رها شده است و هیچ‌گاه مشخص نشد که چرا آن‌ها باید قبل از تیرباران برهنه می‌شدند![1]
آمریکا که در ابتدا تلاش داشت همچون اسرائیل بر جنایت‌های خود سرپوش بگذارد، هیچ‌گونه اقدام بازدارنده‌ای برای جلوگیری از تکرار آن انجام نداد که در نتیجه آن، بازهم این جنایت‌های زنجیره‌ای در چندین منطقه از ویتنام تکرار شد. سرانجام یکی از کارکنان هوانیروز آمریکا ابتدا استعفای خود از ارتش را اعلام کرده و سرانجام دست به انتشار سلسله گزارش‌هایی از جنایت «می‌لای» زد.
مقامات آمریکایی پس از درز کردن اطلاعات این جنایت به میان رسانه‌ها و افکار عمومی، دادگاه‌های نمایشی را برگزار و تمامی سربازان عامل جنایت را به خاطر قاعده شرم‌آور مأمور- معذور تبرئه کردند و تنها فرماندهی گردان به حبس ابد محکوم شد که آن‌هم پس از سپری کردن چند سال حبس، آزاد گردید.[2]
اکنون از رژیمی که با جنایت، هژمونی خود را به دست آورده است، چطور می‌توان انتظار داشت که در مسئله غزه، نقشی سازنده ایفا کند و مقداری هرچند اندک از آلام و رنج‌های مردم عادی را کم کند؟!
همان‌گونه که در جنایت «می‌لای» مقامات واشنگتن با برگزاری دادگاه نمایشی به دنبال ترمیم چهره خود بودند، الان نیز با ارسال کمک‌های غذایی و طرح ساخت اسکله بندری برای تسریع کمک‌رسانی‌ها به دنبال جلوگیری از افول بیشتر آمریکا در منطقه هستند.
پی‌نوشت:
[1]. Murder in the name of war - My Lai". BBC. July 20, 1998.
[2]. Neier, A. War Crimes: Brutality, Genocide, Terror, and the Struggle for Justice, Random House, p. 95.