در حديث قدسى ، خداوند به حضرت عيسى (عليه السلام ) مى فرمايد:
يا عيسى ...ابك على نفسك بكاء من قد ودع الاهل و قلى الدنيا و تركها لاهلها و صارت رغبته فيما عندالهه ، يا عيسى كن مع ذلك تلين الكلام و تفشى السلام ، و يقظان اذا نامت عيون الابرار، حذر المعاد و الزلازل الشداد و اهوال يوم القيامه ، حيث لا ينفع اهل و لا ولد و لامال . يا عيسى ؛ اكحل عينيك بميل الحزن ، اذا ضحك البطالون ، يا عيسى كن خشعا صابرا فطوبى لك ان نالك ما وعد الصابرون ( بحار، ج 14، ص 290، باب 21؛ كليات حديث قدسى ص 198 )
((اى عيسى ! فرزند بتول ، هميشه بر نفس خود مانند كسى گريه كن كه از خانوده اش وداع مى كند، و دنيا را براى اهل دنيا مى گذارد و تنها رغبت او به آن چيزهايى است كه در نزد خداوند مى باشد.
اى عيسى ! با اين كه نسبت به دنيا علاقه ندارى ، با اين حال ، با مردم به نرمى سخن بگو و سلام را ميان مردم منتشر كن و هنگامى كه چشمان مردم نيك مى خوابد، تو بيدار باش . آن هم براى ترس از روز معاد و زلزله شديد و خوفهاى روز قيامت ؛ روزى كه نه خانواده و نه فرزند و نه مال ، براى تو نفع ندارد.
اى عيسى ! هنگامى كه مردمان غافل و نادان مى خندند، تو با ميله حزن و اندوه ، سرمه بر چشم كش .
اى عيسى ! خاشع و صابر باش ، تا براى تو گوارا باشد آن وعده هايى كه به صابران داده شده است( ((اى عيسى ! فرزند بتول ، هميشه بر نفس خود مانند كسى گريه كن كه از خانوده اش وداع مى كند، و دنيا را براى اهل دنيا مى گذارد و تنها رغبت او به آن چيزهايى است كه در نزد خداوند مى باشد.
اى عيسى ! با اين كه نسبت به دنيا علاقه ندارى ، با اين حال ، با مردم به نرمى سخن بگو و سلام را ميان مردم منتشر كن و هنگامى كه چشمان مردم نيك مى خوابد، تو بيدار باش . آن هم براى ترس از روز معاد و زلزله شديد و خوفهاى روز قيامت ؛ روزى كه نه خانواده و نه فرزند و نه مال ، براى تو نفع ندارد.
اى عيسى ! هنگامى كه مردمان غافل و نادان مى خندند، تو با ميله حزن و اندوه ، سرمه بر چشم كش .
اى عيسى ! خاشع و صابر باش ، تا براى تو گوارا باشد آن وعده هايى كه به صابران داده شده است( بحار، ج 14، ص 290، باب 21؛ كليات حديث قدسى ص 210 )
بدين تربيت ، مى بينيم خداوند موعظه هاى بسيار بلند و عميقى دارد و ترس از زلزله بزرگ قيامت را دستور العمل و نصيحت بزرگ پيامبران (عليه السلام ) قرار داده است تا خود را تربيت و آماده كنند و راه آن را نشان مى دهد. پس چه نيكوست كه دمى به طور جدى در اين مسايل تامل كنيم و قبل از اجل ، تحول عميق و لازم را در خود ايجاد نماييم و با آمادگى به سفر نهايى و پر خطر قدم بگذاريم .
در حديث قدسى ، خداوند به حضرت عيسى (عليه السلام ) مى فرمايد:
يا عيسى ...ابك على نفسك بكاء من قد ودع الاهل و قلى الدنيا و تركها لاهلها و صارت رغبته فيما عندالهه ، يا عيسى كن مع ذلك تلين الكلام و تفشى السلام ، و يقظان اذا نامت عيون الابرار، حذر المعاد و الزلازل الشداد و اهوال يوم القيامه ، حيث لا ينفع اهل و لا ولد و لامال . يا عيسى ؛ اكحل عينيك بميل الحزن ، اذا ضحك البطالون ، يا عيسى كن خشعا صابرا فطوبى لك ان نالك ما وعد الصابرون ( بحار، ج 14، ص 290، باب 21؛ كليات حديث قدسى ص 198 )
((اى عيسى ! فرزند بتول ، هميشه بر نفس خود مانند كسى گريه كن كه از خانوده اش وداع مى كند، و دنيا را براى اهل دنيا مى گذارد و تنها رغبت او به آن چيزهايى است كه در نزد خداوند مى باشد.
اى عيسى ! با اين كه نسبت به دنيا علاقه ندارى ، با اين حال ، با مردم به نرمى سخن بگو و سلام را ميان مردم منتشر كن و هنگامى كه چشمان مردم نيك مى خوابد، تو بيدار باش . آن هم براى ترس از روز معاد و زلزله شديد و خوفهاى روز قيامت ؛ روزى كه نه خانواده و نه فرزند و نه مال ، براى تو نفع ندارد.
اى عيسى ! هنگامى كه مردمان غافل و نادان مى خندند، تو با ميله حزن و اندوه ، سرمه بر چشم كش .
اى عيسى ! خاشع و صابر باش ، تا براى تو گوارا باشد آن وعده هايى كه به صابران داده شده است( ((اى عيسى ! فرزند بتول ، هميشه بر نفس خود مانند كسى گريه كن كه از خانوده اش وداع مى كند، و دنيا را براى اهل دنيا مى گذارد و تنها رغبت او به آن چيزهايى است كه در نزد خداوند مى باشد.
اى عيسى ! با اين كه نسبت به دنيا علاقه ندارى ، با اين حال ، با مردم به نرمى سخن بگو و سلام را ميان مردم منتشر كن و هنگامى كه چشمان مردم نيك مى خوابد، تو بيدار باش . آن هم براى ترس از روز معاد و زلزله شديد و خوفهاى روز قيامت ؛ روزى كه نه خانواده و نه فرزند و نه مال ، براى تو نفع ندارد.
اى عيسى ! هنگامى كه مردمان غافل و نادان مى خندند، تو با ميله حزن و اندوه ، سرمه بر چشم كش .
اى عيسى ! خاشع و صابر باش ، تا براى تو گوارا باشد آن وعده هايى كه به صابران داده شده است( بحار، ج 14، ص 290، باب 21؛ كليات حديث قدسى ص 210 )
بدين تربيت ، مى بينيم خداوند موعظه هاى بسيار بلند و عميقى دارد و ترس از زلزله بزرگ قيامت را دستور العمل و نصيحت بزرگ پيامبران (عليه السلام ) قرار داده است تا خود را تربيت و آماده كنند و راه آن را نشان مى دهد. پس چه نيكوست كه دمى به طور جدى در اين مسايل تامل كنيم و قبل از اجل ، تحول عميق و لازم را در خود ايجاد نماييم و با آمادگى به سفر نهايى و پر خطر قدم بگذاريم .