شروع جاذبه‌ ی مغناطیس حسینی

روزها یکی پس از دیگری سپری می شوند و کم کم به بزرگترین اجتماع جهانی نزدیک می شویم که میلیون ها دل عاشق با پای پیاده در آنجا حضور پیدا کرده و علاقه خود را به خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله) ابراز می کنند. اظهار دوستی که از قرن ها گذشته شروع شده و همچنان در محبین اهل بیت (علیهم السلام) موج می زند.

همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند: «شروع جاذبه‌ ی مغناطیس حسینی، در روز اربعین است. جابربن‌ عبداللَّه را از مدینه بلند می کند و به کربلا می کشد. این، همان مغناطیسی است که امروز هم با گذشت قرن های متمادی، در دل من و شماست. کسانی که معرفت به اهل‌ بیت دارند، عشق و شور به کربلا همیشه در دلشان زنده است. این از آن روز شروع شده است. عشق به تربت حسینی و به مرقد سرور شهیدان سیدالشهداء (علیه السلام)».[1]

زیارت سیدالشهداء (علیه السلام) از چنان اهمیتی برخوردار است که از امام صادق (علیه السلام) سوال شد درباره كسى كه با داشتن قدرت، زيارت آن حضرت را ترك مى ‏كند؟
حضرت فرمودند: «اين شخص عاق رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) و عاق ما اهل بيت مى‏ باشد و امرى كه به نفع او است را سبک شمرده است».[2]
یعنی مساله زیارت آنقدر مهم است که بدون عذر نمی توان آن را ترک کرد. و اما اینکه چرا زیارت امام حسین(علیه السلام) از چنین اهمیتی برخوردار است در ادامه بیان می کنیم.

اهمیت پیاده رفتن در زیارت امام حسین علیه السلام
درباره ی کسی که پیاده به زیارت آن حضرت برود، امام صادق(علیه السلام) می فرماید: «كسى كه از منزلش بيرون آيد و قصدش زيارت قبر حضرت حسين ابن على (عليهما السّلام) باشد، اگر پياده رود خداوند منّان به هر قدمى كه برمى ‏دارد يك حسنه برايش نوشته و يك گناه از او محو مى ‏فرمايد تا زمانى كه به حائر برسد. پس از رسيدن به آن مكان شريف حق تبارك و تعالى او را از رستگاران قرار مى ‏دهد تا وقتى كه مراسم و اعمال زيارت را به پايان برساند كه در اين هنگام او را از فائزين محسوب مى‏ فرمايد تا زمانى كه اراده مراجعت کند. در اين وقت فرشته ‏اى نزد او آمده و مى ‏گويد: رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) سلام رسانده و به تو مى ‏فرمايد: از ابتداء عمل را شروع كن، تمام گناهان گذشته ‏ات آمرزيده شد».[3]

و یکی از زمان هایی که میلیون ها زائر توفیق آن را دارند که با پای پیاده به زیارت ابا عبدالله(علیه السلام) بروند؛ ایام اربعین است، تجمعی که حضور در آن جزء عبادت شمرده می شود و زیارت اربعین از جمله عبادت های اجتماعی است که علاوه بر جنبه معنوی آن نشان از اقتدار و عزت جامعه اسلامی دارد.
علاوه بر جنبه عبادی آن، بعد از حماسه ی عاشورا این تجلی‌گاه اربعین است که می تواند امام حسین(علیه السلام) را به

دنیا نشان بدهد تا از نور هدایت آن حضرت بهره مند شوند.
مضاف بر اینکه از جمله شعائر الهی شمرده می شود و به بیان قرآن: «وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ [حج/32] و هر كس شعائر الهی را بزرگ دارد اين كار نشانه تقوای دلهاست». و موجب تقرب به خداست؛ زیرا ارتباط با انسان های کامل که زیارت یکی از راه های ارتباطی ست، سبب تحکیم پیوند با خلیفه ی خدا می شود.

و این خروش خود جوش به عالم می فهماند که طنین «هل من ناصر ینصرنی» امام حسین (علیه السلام) لبیک گویانی دارد که بعد از گذشت قرن ها آن را در گوش جهانیان زمزمه کنند. و در روایتی امام حسن عسگری (علیه السلام) زیارت اربعین را از نشانه های مومن دانسته اند.[4]
اما به تعبیر آیت الله جوادی: «اهميت زيارت اربعين، تنها به اين نيست كه از نشانه‌ های ايمان است؛ بلكه طبق اين روايت در رديف نمازهای واجب و مستحب قرار گرفته است. برپايه اين روايت، همان‏ گونه كه نماز ستون دين و شريعت است، زيارت اربعين و حادثه كربلا نيز ستون ولايت است.

به ديگر سخن، براساس فرموده رسول خدا (صلی الله عليه و آله و سلم) عصاره رسالت نبوی (صلي الله عليه و آله و سلم) قرآن و عترت است؛ «إنى تارك فيكم الثقلين ... كتاب الله و ... عترتى أهل بيتى». عصاره كتاب الهی كه دين خداست، ستونی دارد كه نماز است و عصاره عترت نيز ستونش زيارت اربعين است كه اين دو ستون در روايت امام عسکری (علیه‌ السلام) در كنار هم ذكر شده است؛ امّا مهمّ آن است كه دريابيم نماز و زيارت اربعين انسان را چگونه متدين می‌ کنند».[5]
 
- - - - - - - - - - - -
پی نوشت:
[1]. بیانات در دیدار زائرین و مجاورین حرم مطهر رضوی. 1385/1/1.
[2]. ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات. ترجمه ذهنى تهرانى. ص 416. تهران، چاپ: اول، 1377 ش.
[3]. ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات. ترجمه ذهنى تهرانى  ص 431 تهران، چاپ: اول، 1377 ش.
[4]. تهذيب الأحكام (تحقيق خرسان) شیخ طوسی. ج‏6. باب فضل زيارته ع ..... ص : 42.
[5]. شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی. جوادی آملی. ص 228.