- باید قدر تمام لحظات ماه رمضان را دانست؛ به خصوص سحرهای روحانی آن را.
هر چند که روزه گرفتن بدون سحری خوردن صحیح است؛ ولی سفارش پیشوایان دینی همواره بر بیدار شدن روزه‌دار قبل از اذان صبح و سحری خوردن بوده است. پیامبر اکرم در حدیثی فرمودند: «السَّحُورُ بَرَكَةٌ؛ لَا تَدَعُ أُمَّتِيَ السَّحُورَ وَ لَوْ عَلَى حَشَفَة؛ سحری‌ها برکت هستند. امت من سحری را رها نکند ولو به اندازه یک خرمای بی‌ارزش باشد.»(الکافی، ج۴، ص۹۵)
این سفارش برای بیداری به جهت سحری خوردن در ماه رمضان بی حکمت نیست. علاوه بر حکمت‌های ظاهری و قدرت جسمانی برای روزه، بر حکمت‌های معنوی سحرها نیز دلالت دارد. برکتی که با بیداری از خواب ظاهری شروع شده و به بیداری حقیقی می‌انجامد. برکت تفکر و یافتن اشتباهات گذشته، برکت چاره‌جویی برای گناهان گذشته، برکت برنامه‌ریزی برای روزهای آینده و برکت درک نماز شب و استغفار شبانه.
خداوند، متقین را اینگونه معرفی کرده است: «كانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُون[ذاریات/۱۸-۱۷] اندکی از شب را می‌خوابیدند و در سحرگاهان طلب بخشش می‌کردند.» و در آیه‌ای دیگر خداوند درباره بندگان خاص خودش فرموده: «الصَّبابرِينَ وَ الصَّادِقِينَ وَ الْقَانِتِينَ وَ الْمُنفِقِينَ وَ الْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَار[آل عمران/۱۷] همان كسانى كه اهل صبر و راستگويى و فروتنى و انفاق و استغفار در هنگام سحرند.»
سحرهای ماه مبارک رمضان بهترین فرصت است تا کمی از حال خوش متقین و بندگان الهی را تجربه کنیم؛ چه بسا آن حال خوش برای ما ماندگار شود.
* الكافي، كلينى، محمد بن يعقوب، دار الكتب الإسلامية، تهران، ۱۴۰۷ ق، ج۴، ص۹۵.