رئيس جمهور آمريكا امسال هم همچون سالهاي گذشته براي ايرانيان همزمان با فرا رسيدن سال نو پيام تبريكي فرستاد. در پيام تبريك امسال حرف‌هاي زيادي زده است، اما اولين جملاتش تبريك سال نو به تمام ايرانيان است: «همزمان با گردهم آمدن خانواده‌ها براي جشن نوروز، مي‌خواهم بهترين آرزوهايم را به مناسبت فرا رسيدن بهار و سال نو ابراز كنم. در سراسر جهان و اینجا در ایالات متحده، شما دور سفره نوروز جمع شده‌اید تا شکرگزار وجود عزیزانتان باشید، به نعمت‌ها بیندیشید و به همه فرصت‌های فصل نو خوش آمد بگویید»[1].
واقعا و حقيقتا تبريك بايد از جانب چه كسي باشد؟ چه كسي مي‌تواند براي ديگري بهترين آرزوها را خواستار باشد؟ چه كسي مي‌تواند جملاتي آميخته به ابراز محبت و دوستي براي ديگري بگويد؟
آيا كسي كه چندين سال است تحريمها را امضا مي‌كند و رنج و سختي را به ما هديه داده؛ چنين شايستگي دارد؟ آيا كسي كه عملا با تحريم‌هاي به قول خودشان «فلج كننده» موافقت مي‌كند چنين شأني دارد؟ چگونه عملا مي‌خواهند ما را فلج كنند و زبانا به ما تبريك مي‌گويند! «كسانی از قدرتمندان مادی عالم، با همه‌ی وجود تلاش كردند كه ملت ايران را فلج كنند؛ اين را به زبان آوردند. آن خانم بی‌كفايتی كه مسئوليت سياست خارجی كشور آمريكا را بر عهده داشت، سينه‌اش را سپر كرد و گفت مي‌خواهيم تحريم‌هائی در مورد جمهوری اسلامی اعمال كنيم كه ايران فلج شود»[2].
آيا كساني كه «همه جور فشار وارد مي‌كنند؛ از فشار امنيتى و نظامى و ترور و ايجاد اغتشاش و غيره بگيريد، تا فشار سياسى، تا فشار اقتصادى، تا تحريم»[3] مي‌توانند ادعاي بهترين آرزوها را كنند؟ 8 سال از كسي حمايت كردند كه مادران و پدران ما را عزادار كرد. همين الان هم از قاتلين و مزدوراني حمايت مي‌كنند كه در سوريه سرها و دست‌ها را از بدن جدا مي‌كنند و زنان و كودكان را به خاك و خون مي‌كشند. از اسرائيلي كه غاصب سرزمين فلسطين است حمايت مي‌كند و دفاع مردمان فلسطين را حمله؛ و حمله‌ي اسرائيل را دفاع از خود مي‌داند.[4]
در آخرِ جملاتِ خود ادعاي دوستي را مطرح كرده و ما را نصيحت مي‌كند كه دست از دشمني برداريد! با گفتن اين شعر از حافظ: «درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد/ نهال دشمنی برکن که رنج بی شمار آرد».
هيچ انساني از دوستي و محبت فراري نيست، اما بايد ديد كه اين ابراز دوستي و فراموشي دشمني از جانب چه كسي است. آيا آمريكا كه همكار قاتلان جوانان اين سرزمين است مي‌تواند ادعاي دوستي كند؟ چگونه بايد پيام رئيس جمهور آمريكا را بناي بر صداقت گذاشت. آيا اعمال آمريكا در گذشته جاي هيچ دوستي و صداقتي را گذاشته است؟ آيا تجربه‌ي سالهاي گذشته كافي نيست؟ آيا «قسم روباه را باور كنيم يا دم خروس را؟».
كمي بيشتر به تاريخ مراجعه كنيم كه تاريخ و سرگذشت گذشتگان براي آيندگان درس است؛ *لَقَدْ كانَ في قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِي الْأَلْباب*[5].
[2] بیانات در حرم مطهر رضوی 1/1/1392
[3] بیانات در دیدار شركت‌كنندگان در ششمین همایش ملی نخبگان جوان 12/7/1391
[5] سوره يوسف، آيه 111