آن چه در اين جا می خوانید، برگرفته از پندها و نصايح مقام معظمرهبري به زوجهاي جواني است كه توفيق يافته اند پيوند ازدواج را با آهنگ كلام معظم له هماهنگ كنند و در آغاز زندگي مشتركشان از سرچشمه فيض و حكمت آن عالم عارف بهره مند شوند:
* تواصَوا بالحقّ و تواصَوا بالصّبر
همدلي و همكاري كردن، معنايش اين است كه همديگر را در راه خدا حفظ كنيد. تواصي به صبر و تواصي به حق كنيد. اگر خانمِ خانه مي بيند شوهرش دارد دچار يك انحرافي مي شود، فرضاً در يك معامله نامشروعي قرار مي گيرد، توي يك جريان غلطي مي افتد، توي پول در آوردنهاي نادرست مي افتد، توي رفيق بازيهاي ناسالم ميافتد، اوّل كسي كه بايد او را حفظ كند، اوست. اگر متقابلاً مرد اين احساس را به نوع ديگري از زنش كرد، اوّلين كسي كه بايد زن را حفظ كند شوهر اوست. البته حفظ كردن هم، با محبّت كردن و با زبان خوش و با منطق صحيح و با برخورد مدبّرانه و حكيمانه حاصل مي شود نه با بداخلاقي و قهر و اين چيزها. يعني هر دو مراقب باشند تا آن ديگري را در راه خدا حفظ كنند.([1])
با هم همكاري كنيد، به هم كمك كنيد خصوصاً در امر دين. اگر مي بينيد طرف شما، شوهر يا زن شما كاهل نماز است، به نماز كم اهميت مي دهد، به راستگويي كم اهميت ميدهد، به مال مردم كم اهميت مي دهد، به شغل دولتي كم اهميت ميدهد، او را بيدار كنيد، به او بگوييد، به او بفهمانيد و كمك كنيد كه خودش را اصلاح كند يا اگر مي بينيد كه در امر محرم و نامحرم، در امر پاكي و نجسي، در امر حلال و حرام آدم بي اعتنا و بي مبالاتي است، به او توجه بدهيد، او را آگاه كنيد، كمك كنيد كه خوب شود. اگر دروغگوست، اهل غيبت كردن است، به او تفهيم كنيد، نه اينكه دعوا كنيد، نه اينكه اوقات تلخي كنيد، نه اينكه مثل يك منتقد بداخلاق بنشينيد يك كناري و هي نق بزنيد.([2])
*مثل يك پرستار نه آقا بالاسر
زن و شوهر بايد همديگر را در راه صحيح و صراط مستقيم الهي حمايت كنند. اگر هر كدام از اينها مشاهده مي كنند يك عمل خير و يك كار شايسته اي از همسرشان سر ميزند، آن را تشويق كنند و اگر برعكس، احساس كردند كه خطايي، يك انحرافي ـ خداي نخواسته ـ وجود دارد، سعي در اصلاح آن بكنند. يكديگر را در راه خدا كمك و تشويق كنند.([3])
زن و شوهر بايد سعي كنند كه يكديگر را اصلاح كنند. نه مثل يك آقابالاسر كه مرتب به ديگري نيش بزند؛ نه! مثل يك پرستار، يك مادر و پدر دلسوز.([4])
وجه مشترك زوجين در زندگي بايد عبارت باشد از توجه به خدا و اطاعت دستورات الهي و عمل به فرامين خدا. زن و شوهر بايد همديگر را در اين جهت حفظ كنند. اگر زن مي بيند كه شوهر او بي اعتنا به مسايل ديني است، او را با حكمت و اخلاق خوش و ظرافت و زيركي زنانه، وادار به آمدن در راه خدا كند. مرد هم اگر مي بيند زنش بي اعتناست، او هم بايد همين تكليف را انجام دهد. اين از كارهاي اساسي در زندگي است.([5])
* مراقبت اخلاقي
مهمترين كمك به همسر؛ اين است كه سعي كنيد همديگر را ديندار نگهداريد. مراقب باشيد همسرتان خطاي ديني نكند. اين مواظبت هم به معناي پاسباني و ديده باني نيست. اين مراقبت، مراقبت اخلاقي است، مراقبت مهربانانه و مراقبت پرستارانه است. اگر چنانچه خطايي از همسرتان ديديد، آن را بايد با شيوه بسيار لطيف و عاقلانه اي در او از بين ببريد و برطرف كنيد. يا با تذكّر و يا با بعضي از مراعاتها نسبت به هم مسؤوليت داريد.
زن اگر مي بيند شوهرش در معاملات بد افتاده، در رفيق بازيهاي بد و معاشرتهاي بد افتاده، يا مرد ميبيند زنش افتاده در بعضي تجمّل پرستي هاي غلط يا ولنگاريهاي غلط، نبايد بگويد: حالا او خودش است. نه، شما هر كدام نسبت به هم وظيفه داريد. بايد همّت خود را متمركز كنيد. زن و مرد مي توانند بر روي هم اثر بگذارند...([6])
پی نوشت :
[1]. خطبه عقد، 21/8/1379.
[2]. خطبه عقد، 13/6/1374.
[3]. خطبه عقد، 4/6/1379.
[4]. خطبه عقد، 22/12/1372.
[5] . خطبه عقد، 13/2/1372.
[6] . خطبه عقد، 3/8/1379.
منبع: ماهنامه نامه جامعه، شماره هجدهم.