ترازویی برای شناخت حق

در طول تاریخ تا به امروز، گروه‌های مختلف مسلمان نظر و آراء خود را به قرآن مستند می‌کنند و هرکدام خود را با تمسک به برخی از آیات متشابه قرآن، حق به‌جانب می دانند. البته این داستان تلخ، از خوارج شروع و تا امروز در میان سلفیت و تکفیری‌ها دیده می‌شود که چگونه جنایت‌های سخیف خود را با استنادی ناصحیح به قرآن کریم، توجیه می‌کنند. لذا باید معیار و شاغولی وجود داشته باشد که از این اختلافات جلوگیری کند. بر این اساس پیامبر اکرم(صلی‌الله علیه و اله) برای حفظ از برداشت ناصواب، باید فردی را معرفی کند که با علم الهی خویش، بتواند تفسیر صحیح از آیات الهی را بیان کرده تا امت را از خطر «تفسیر غلط قرآن کریم» مصون بدارد. براساس باور شیعه، این معلم آسمانی علی و فرزندان معصوم او(علیهم‌السلام) هستند و این حقیقت، مطلبی است که در خطبه غدیر نیز بیان‌شده است آنجا که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) می‌فرماید: «اى گروه مردم! درباره قرآن بیاندیشید، و از آياتش مطلع شوید، و هميشه به آیات محکم آن نظر کنید، و نبايد از آيات متشابه آن پيروى نمایید، و قسم به خدا كه كسى نمى‏‌تواند حقائق و دقائق قرآن را تفسير و بيان كند مگر على بن ابی‌طالب(علیهما السلام) كه دست او را گرفته و به سمت خود آورده و بازوی او را بالا می‌آورم.» [احتجاج، ج1، ص60]

پی‌نوشت:
طبرسی، الاحتجاح علی اهل اللجاج، نشرمرتضی، مشهد، 1403ه ق،  ج1، ص 60.