رابطه مستقیم بین اعمال مردم و بلایای عمومی

بسم الله الرحمن الرحیم

رفتار و کردار انسان اعم از اعمال نیک و بد در ایجاد حوادث و رویداد های گوناگون اعم از نزول برکات و بلایای فراگیر و بسیاری از حوادث دیگر در عالم تکوین نقش مستقیم داد و در آیات قرآن کریم و روایات نبوی و ائمه معصومین علیهم السلام از تقوای الهی به عنوان محور فزونی برکات آسمانی و زمینی و از گناهان به عنوان مبدأ ظهور فساد در خشکی و دریا یاد شده است، چنانچه خدای متعال در قرآن کریم در بیان آشکار شدن فساد و تباهی در پهنه ی وسیع خشکی ها و دریاها می فرماید:(( ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُمْ بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ)).(۱)۰فساد، در صحرا و دریا بخاطر کارهایی که مردم انجام داده اند آشکار شده است. خدا می خواهد نتیجه بعضی از اعمالشان را به آنان بچشاند، شاید (به سوی حق) بازگردند.و مراد از فساد در زمین، مصایب و بلاهایی عمومی است که یکی از منطقه‌ها را گرفته و مردم را نابود می‌کند، مانند زلزله، نیامدن باران، قحطی، مرضهای مسری، جنگها
غارتها، و سلب امنیت(۲) بنابر محتوای آیه شریفه در سببیت گناهان در ایجاد بلایا و گرفتاری های عمومی، چنین برداشت می شود که؛ انسانها علاوه بر آنکه در عالم قیامت، جزای اعمال ناشایست و گناهان مرتکب شده را مشاهده می کند، در عالم دنیا نیز بخشی از آثار منفی گناهان خود را دریافت می کند.در آیه ای دیگر خدای متعال می فرماید:((وَمَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَن كَثِيرٍ)).(۳)هر مصيبتى به شما رسد بخاطر اعمالى است كه انجام داده‌ايد، و بسيارى را نيز عفو مى‌كند.

در برخی دیگر از آیات و روایات معصومین علیهم السلام از تقوای الهی و عدم شیوع گناه دررجامعه به عنوان مبدأ فزونی برکات الهی و گشایش در حیات فردی و اجتماعی یاد شده است، چنانچه خدای متعال در قرآن کریم می فرماید:((وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَی آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَکِن کَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُم بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ)).(۴)و اگر اهل شهرها و آبادیها، ایمان می آوردند و تقوا پیشه می کردند، به یقین برکات آسمان و زمین را بر آنها می گشودیم. ولی (آنها حق را) تکذیب کردند. ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم.و در آیه ای دیگر خدای متعال از تقوا به عنوان تنها را نجات و شرط روزی بی حساب یاد می فرماید:((وَ مَنْ یَتَّقِ اللّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجا * وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لاَ یَحْتَسِبُ)).(۵)و هرکه از خدا پروا کند خداوند برای او راه بیرون شدنی قرار می‌دهد و از جایی که حسابش را نمی کند به او روزی می‌رساند.

منابع

۱.سوره روم: ۴۱.

۲.طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ج۱۶، ص۲۹۱.

۳.سوره شوری: ۳۰.

۴.سوره اعراف: ۹۶.

۵.سوره طلاق: ۲_۳.