فرازی از وصیت نامه شهید حمید اللهیاری

آه، خدایا چه لذتی دارد انسان در راه تو بمیرد و به خون خویش بغلتد. دوری این شهیدان به دلمان فشار می‌آورد و این فشار در طلبیدن خلاصه می‌شود و آنگاه رو به کاغذ و قلم می‌آوریم و لحظات این عزیزان را می‌نویسيم که هر لحظه آنها عشق و ایمانشان به خدا بود و به یاد می‌آوریم نمازهای شبشان را که به سجده می‌رفتند و منقلب می‌شدند و در دعایشان سلامتی امام، پیروزی رزمندگان اسلام و شهادت خود را از معبودشان طلب می‌نمودند.
برخیز، چه خفته‌ای، عزیزان رفتند 
خندان چه نشسته‌ای، رفیقان رفتند
خندان منشین که جمله یاران عزیز 
با سـوز دل و دیـدة گریـان رفتنــد
از یک سو باید بمانیم تا شهید آینده شویم، و از دیگر سو باید شهید شویم تا آینده بماند. هم باید شهید شویم و هم باید بمانیم تا فردا بی‌شهید نشود. عجب دردی! چه می‌شد امروز شهید می‌شدیم، و فردا زنده می‌شدیم تا دوباره شهید شویم. 

شهید حمید اللهیاری