برخلاف ادعای ابن تیمیمه، صحابه صفات خدای متعال را به معنای عرفی آن نمی‌گرفته‌اند.
به اعتقاد ابن تیمیه، تمامی صحابه آیات و روایات صفات را بر معنای عرفی و ظاهری آن‌ها حمل کرده‌اند.[1] وی ادعا می کند که تمام تفاسیر و نیز تمام احادیث نقل شده از صحابه را که بالغ بر صد کتاب کوچک و بزرگ بوده، مطالعه کرده، اما مشاهده ندیده که احدی از صحابه آیات و روایات صفات را برخلاف معنای عرفی و ظاهری آن‌ها حمل کند.[2] این در حالی است که اگر وی تنها به تفسیری طبری - که خود آن را ستوده و از جمله تفاسیر معتبر اهل سنت دانسته است[3]- مراجعه می‌کرد، به بسیاری از روایاتی که بر تاویل صفات الهی توسط صحابه دلالت دارند، دست می‌یافت. به عنوان مثال طبری در تفسیر آیه شریفه «وسع کرسیه السماوات و الارض[بقره/255]» به نقل از ابن عباس می‌نویسد: «قال: کرسیه علمه».[4] «(ابن عباس) گفته است: کرسی او، علم اوست».
____________________________________
[1]. ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم، دقائق التفسیر الجامع لتفسیر ابن تیمیة، تحقیق: محمد السید الجلیند، دمشق: موسسة علوم القرآن، چاپ دوم، 1404م، ج2، ص 481.
[2]. همان.
[3]. همان، مجموع الفتاوی، تحقیق: عبدالرحمن بن محمد بن قاسم، مدینه: مجمع الملک فهد لطباعة المصحف الشریف، 1416ق، ج 13، ص 361.
[4]. طبری، محمد بن جریر، جامع البیان عن تاویل القرآن، تحقیق: محمد شاکر الحرستانی، بیروت: دار احیاء التراث العربی، چاپ اول، بی تا، ج 3، ص 14.