اولا اينکه اطلاع دقيق و مستندي از منطقه بعثت همه پيامبران الهي كه طبق اخبار و روايات صد و بيست و چهار هزار نفر بودهاند، در دست نمي باشد.مورخان درخصوص ظهور همه پيامبران از منطقه خاور ميانه اختلاف دارند. برخي عقيده دارند كه همه پيامبران از خاور ميانه ظهور نكرده اند؛ زيرا پيامبران اختصاص به سرزمين و قوم خاصي ندارند.(صدرالدين بلاغي، قصص قرآن، ص 344) طبق آموزه هاي اسلامي همه امت ها از خود پيامبر داشته اند و قرآن فرموده: "و لقد بعثنا في كلّ أمة رسولاً أنِ اعبدواالله و اجتنبوا الطاغوت؛(نحل ، آية 36) در هر امت پيامبري فرستاديم (تا به مردم بگويند) كه خدا را بپرستيد و از بت اجتناب كنيد".
ولي گاهي اين سؤال مطرح مي شود كه پيامبران اولوالعزم كه داراي شريعت و كتاب آسماني بودهاند، طبق صريح منابع تاريخي از شرق ميانه مبعوث شده اند. نوح(ع) از سرزمين عراق برخاست و مركز دعوت ابراهيم(ع) عراق و شام بود و به مصر و حجاز نيز سفر كرد. موسي(ع) از مصر برخاست، سپس به فلسطين آمد.مركز تولد و قيام و دعوت مسيح(ع) نيز شام و فلسطين بود، و پيامبر اسلام(ص) از سرزمين حجاز مبعوث گشت(ناصر مكارم شيرازي، پيام قرآن، ص 367). بايد ديد که آيا دليل خاصي دارد كه آنها از منطقه شرق ميانه مبعوث شده اند؟
بعثت پيامبران اولوالعزم از شرق ميانه کاملا طبيعي است با توجه به وضع پيدايش جوامع بشري و ظهور تمدن انساني، اين مسئله جاي شگفتي نيست، چون مورّخان بزرگ جهان تاکيد دارند كه مشرق زمين مخصوصاً شرق ميانه گهواره تمدن بشري بوده و منطقهاي به نام (هلال خصيب) هلال پر بركت"اشاره به منطقهاي است كه از دره نيل شروع مي شود و تا مسير دجله و فرات و اروند رود ادامه پيدا مي كند و به صورت يك هلال بزرگ روي نقشه جغرافيا منعكس است"زادگاه تمدنهاي بزرگ جهان است تمدن مصر باستان كه قديميترين تمدن شناخته شده جهان است و تمدن بابل در عراق و تمدن يمن در جنوب حجاز هم چنين تمدن ايران و شامات همه نمونه تمدنهاي معروف بشري هستند. آثار تاريخي مهمي كه دراين مناطق باقي مانده و سنگ نوشتهها شاهد گوياي اين مدعا است. قدمت تمدن انساني در اين مناطق، به هفت هزار سال يا بيشتر باز مي گردد(ناصر مكارم شيرازي، پيام قرآن، ص 368). اين از يك طرف و از سوي ديگر رابطه نزديكي ميان تمدن انساني و ظهور پيامبران بزرگ هست، چون انسانهاي متمدّن نياز زيادتري به آيينهاي الهي دارند تا هم قوانين حقوقي و اجتماعي را تضمين كرده جلوي تعديات و مفاسد را بگيرد و هم فطرت الهي آنها شكوفا شود.
لذاست که آيت الله ناصر مكارم شيرازي مي گويند: نياز بشر امروز مخصوصاً كشورهايي كه از تمدن صنعتي سهم بيشتري دارند، به مذهب از هر زماني بيشتر است. اقوام وحشي يا نيمه وحشي آمادگي زيادي براي پذيرش مذاهب ندارند و اگر مذهب را پذيرا باشند، قدرت نشر و صدور آن را ندارند، ولي هنگامي كه مذهب در مراكز تمدن آشكار شود، به سرعت از آن جا به نقاط ديگر نشر پيدا مي كند، زيرا مردم مناطق ديگر براي حل مشكلاتشان دائماً در اين مناطق رفت و آمد مي كنند. به علاوه وسايل نشر هر چه باشد در اين مراكز بيشتر است.
ممكن است پرسيده شود: پس چرا اسلام، بزرگترين آيين الهي از يك نقطه عقب افتاده برخاست؟
اگر درست به نقشه جغرافيا نگاه كنيم، مي بينيم اين نقطه عقب افتاده يعني مكه، در واقع مركزي بود كه در اطراف آن بقاياي پنج تمدن معروف و بزرگ وجود داشته و مكه نسبت به آنها مانند مركز دايره به حساب ميآمده.
در شمال تمدن روم شرقي و شامات، در شمال شرقي تمدن ايران و كلده و آشور، در جنوب تمدن يمن و در غرب تمدن مصر باستان، درست به همين دليل هنگامي كه اسلام گسترش يافت، تمام قلمرو اين تمدنهاي پنج گانه را زير سيطره خود قرار داد و همه را در خود ذوب نمود. جنبههاي مثبت هر كدام را گرفت و جنبههاي منفي را حذف كرد و مسايل مهم عقيدتي و عملي را بر آن افزود و تمدن با شكوه اسلامي در سرتاسر اين مناطق ظاهر گشت. پس با توجه به آنچه گفته شد، روشن مي شود: چرا خداوند حكيم پيامبران بزرگ خويش را از شرق ميانه مبعوث كرد و چرا مشرق زمين كانون ظهور اديان بزرگ الهي بوده است(پيام قرآن، ناصر مكارم شيرازي، ج 7، ص 369).
البته بعيد نيست چنين ادعا شود كه هبوط حضرت آدم(ع) و نقل جمعيت بشري در منطقه خاوري بوده است.
مطالعه بيشتر در پيام قرآن، ناصر مكارم شيرازي، ج 7، ص 397 - 368