ارزش انسان به داشته های اوست. هر چه داشته ها با ارزش تر باشتد، رتبه انسان هم بالاتر است. ارزش پرنده در داشتن دوبال است. پرنده با دوبال پرواز می کند.انسان عاقل مثل پرنده برای پرواز به آسمان خوبی ها، به دو بال نیاز دارد. یکی از آن دو، رفاقت و دوستی کردن با مردم و دیگری کم حرفی است.
ارزش انسان به داشته های اوست. هر چه داشته ها با ارزش تر باشتد، رتبه انسان هم بالاتر است. ارزش پرنده در داشتن دوبال است. پرنده با دوبال پرواز می کند.انسان عاقل مثل پرنده برای پرواز به آسمان خوبی ها به دو بال نیاز دارد. یکی از آن دو، رفاقت و دوستی کردن با مردم است. حضرت امیر علیه السلام فرمودند: «التَّوَدُّدُ نِصْفُ الْعَقْلِ؛ [1] دوستى كردن با ديگران نيمى از عقل است.» پس کسی که با دیگران دوستی نکند، نیمی از عقل را از دست داده است. بال دوم پرواز به سمت خوبی ها، کم حرفی است. کم حرفی نشانه کمال عقل است. چرا که امام اول شیعیان فرمود: «إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ نَقَصَ الْكَلَامُ؛ [2] هر گاه عقل كامل باشد، سخن كم گفته شود. هر کدام که نباشد، به همان اندازه ارزش انسان کم می شود. دو بال کم حرفی و دوستی با مردم، انسان را به اوج آسمان خوبی ها پرواز می دهد.
پی نوشت:
[1] نهج البلاغه / حکمت 142
[2] نهج البلاغه / حکمت 68