دختر، مرواریدی تمام نشدنی

فراز و نشیب فرهنگی جامعه
هر قدر هم برخی از اقشار جامعه چه از لحاظ جنس، چه از نظر سن و چه از هر زاویه دیگری در جامعه ای مورد بی مهری یا بی توجهی قرار گیرند هرگز از اهمیت آنها نمی کاهد. مثلاً در جامعه عقب مانده و منحط عرب جاهلی که دختران، محکوم به طرد و زنده به گور شدن و به عنوان عامل سیه روزی قلمداد می شدند این رسول خدا حضرت محمّد صلّی الله علیه و آله بود که با افتخار و احترام هر چه تمام تر، دست دختر نازدانه خود حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا سلام اله علیها را مقابل دیدگان دیگران می بوسید و برترین جایگاه را برای دختر خود ابراز می کرد تا مهر بطلانی باشد بر گمان های اکثریت و افکار عمومی گمراه آن برهه.
رسول خدا صلّی الله علیه و آله در مقطعی که احترام و بزرگداشت و فهم درخور از شخصیت دختران در اوج تهدید و تحقیر قرار داشت اوج احترام و بزرگداشت به عزیزترین دختر تاریخ را برای همیشه به ثبت رساند تا بار دیگر بر این گزاره قرآنی صحه نهد که: «بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُون‏؛ [1] بلکه بیشترشان نمی دانند.»

سرمایه تمام نشدنی به نام دختر
قبل از منابع طبیعی، معادن، طلا، پول پرقدرت، سلاح های پیشرفته و هر مؤلفه دیگری بزرگ ترین سرمایه و دارایی هر جامعه ای که عامل برتری بی چون و چرا بر جوامع دیگر می شود، نیروی انسانی آن جامعه است. ارزش نیروی انسانی به اندازه ارزش یک دنیاست و با هیچ چیز دیگر همتا شمرده نمی شود. در این میان، دختران از ارزش والا و بسیار حساس و تعیین کننده ای در جامعه برخوردارند تا جایی که به جرأت می توان ارزش هر جامه ای را با میزان ارزشمندی دخترانش سنجید و به جرأت می توان گفت اولین دینی که جایگاه واقعی دختران و زنان را به طور کامل تبیین کرده دین اسلام و اولین کسی که آن را پاس داشته است شخص رسول گرامی اسلام است.

نضج سلول های جامعه
خانواده ها، به عنوان سلول های یک جامعه اند. همچنان که سلول های بدن انسان به مرور پیر شده، می میرند و سلول های جدیدی جای سلول های مرده را می گیرند خانواده ها هم به مرور جای خود را به خانواده های جدید می دهند و چه امنیتی بالاتر از تضمین سلامت و استاندارد خانواده های آتی یک جامعه؟ دختران امروز، مادران آینده، مربیان بی چون و چرای نسل های بعد و کارخانه های تربیتی و منابع عاطفی خانواده های چندی بعد هستند. دختر، سرچشمه همه لطافت و عطوفت و ضامن قدرت روح و جسم جامعه است چنان که رسول خدا صلّی الله علیه و آله می فرمایند: «نِعْمَ الْوَلَدُ الْبَنَاتُ مُلْطِفَاتٌ مُجَهِّزَاتٌ مُونِسَاتٌ مُبَارَكَاتٌ مُفَلِّيَات‏؛ [2] دختران چه فرزندان خوبى هستند؛ با لطافت و مهربان، آماده به خدمت‏رسانى، يار و غمخوار، با بركت و پاكيزه كننده.» در همین عبارت کوتاه، تمامی ویژگی ها و نیازهای یک جامعه پویا و ایده آل جمع شده است. کانون گرمایش روحی، پویایی و سرزندگی و آرامش و صفای یک جامعه در گرو پاسداشت واقعی جایگاهی است که نه هر فکر ناقص و منحرفی بلکه دین اسلام برای دختران قائل شده است.

دختر، مرواریدی تمام نشدنی
تأثر فرهنگی به خصوص در مواجهه با فرهنگ غیر دینی موجب می شود جامعه دینی آنچه خود دارد را از بیگانه تمنا کند در حالی که در واقع، داشته های خود را در قبال تقریباً هیچ فرهنگ غربی مبادله خواهد نمود. داستان دختر در جامعه اسلامی یکی از دردناک ترین توهم های پیشرفت است که مرواریدی مانند دختر اسلامی را تحت تأثیر الگوهای دختران و زنان غربی قرار داده و پس از مدتی که طولانی هم نیست در حسرت آن پاکی، صفای معنوی و حیاء و متانت اسلامی از دست رفته، ماتم به پا می کند.
دختر، مرواریدی نیست که با فروش آن خرجی آینده جامعه را تأمین کنیم بلکه سرچشمه معنویت و طهارت و نمودار تربیت دینی جامعه در افق اعلای اسلامی است که نه تنها دیروز و امروز بلکه فردا و فرداهای جامعه با پاسداشت اسلامی حریم و حرمت آن تضمین شدنی است. دختر، سرمایه جامعه اسلامی است و چه بیچاره است جامعه ای که سرمایه خود را در قبال ثمن بخس و پوچ فرهنگ غربی هراج کند.

نازکتر از برگ گل
جنس مراقبت از دختر، از جنس مراقبت از لطیف ترین و ظریف ترین گل ها در باغچه جامعه یا گلدان خانواده است. لطافت و ظرافت، میدان مانور دخترانگی است که تنها با مهندسی اسلامی می توان آن را حفظ و در مسیر اعتلای جامعه هدایت نمود. ظرف وجودی دختر باید از مهربانی پدر و مادر لبریز شود تا از آن پس، با این اندوخته فزاینده مهربانی بتواند به عنوان مادر و همسری شایسته چتری باشد بر سر چندین انسان دیگر؛ چتری از مهربانی، چتری از نور! و اینچنین است که خانواده ها به عنوان تک سلول های یک جامعه، طراوت و سرزندگی را در سراسر آن می پراکنند.
باید توجه کرد که با توجه به ویژگی های روحی دختران، حتی خداوند متعال نیز به آنها مهربان تر است چنان که رسول مهربانی ها محمد مصطفی صلّی الله علیه و آله فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَى الْإِنَاثِ أَرْأَفُ مِنْهُ عَلَى الذُّكُورِ وَ مَا مِنْ رَجُلٍ يُدْخِلُ فَرْحَةً عَلَى امْرَأَةٍ بَيْنَهُ وَ بَيْنَهَا حُرْمَةٌ إِلَّا فَرَّحَهُ اللَّهُ تَعَالَى يَوْمَ الْقِيَامَة؛ [3] خداوند بر دختران مهربان تر از پسران است و هر کسی بانویی از محارم خود را شاد کند، روز قیامت از سوی خداوند شاد می گردد.» بارش محبت و مهربانی بر سر دختران موجب می شود ابر مهربانی خدا هر چه بیشتر باران نشاط، امید و مهربانی را بر جامعه ببارد.

پی نوشت
[1] سوره لقمان؛ آیه 25.
[2]. الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏6، ص 5.
[3]. همان.