12:27 - 1400/04/14
مخافت با امر غدیر نشان از مرض و نفاق دارد.
امام باقر علیه السلام درباره ماجرای بالا بردن دستان علی بن ابی طالب توسط پیامبر و عکس العملِ گروهی از مردم چنین می فرماید:
«لَمَّا نَصَبَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَوْمَ غَدِيرِ خُمٍّ قَالَ قَوْمٌ مَا يَأْلُو يَرْفَعُ ضَبْعَ اِبْنِ عَمِّهِ فَأَنْزَلَ اَللَّهُ تَعَالَى: أَمْ حَسِبَ اَلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ يُخْرِجَ اَللّهُ أَضْغٰانَهُمْ؛[1]
وقتى پيامبر اكرم، علی عليه السّلام را در غدير خم به ولايت تعيين نمود، بعضى گفتند: پيوسته پسر عمويش را بالا مى برد. خداوند اين آيه را نازل كرد: «آیا آنان که در دل مرض (نفاق پنهان) دارند، پندارند که خدا کینه درونی آنها را آشکار نمی‌سازد؟»
پی نوشت:
1. بحار الأنوار ج۲۳ ص۳۸۶
کلمات کلیدی: