اثبات امامت

از مهم‌ترین مبانی اعتقادی شیعه باور به وجود امامی که تبعیت از ایشان در هر زمانی است. بر اساس این آموزه همواره در میان مسلمانان، فردی وجود دارد که دستورات و سخنانش در تمام زمینه‌ها حجت بوده و بر مسلمانان واجب است که از او پیروی کنند.

آموزه بدا، یک امر حقیقی و از اعتقادات مسلم شیعیان است و هیچ منافاتی با علم الهی ندارد؛ زیرا به معنای ظاهر شدن امری است که در برهه‌ای از زمان، بر مردم (نه بر خدا) مخفی بوده است.

امام علی علیه‌السلام به خاطر تعداد اندک یاران و شرایط جامعه مجبور به عقب‌نشینی و سکوت در برابر غصب خلافت شدند.

پیامبر (صلّی الله علیه و آله) مبین آیات قرآن می باشد، همان طور که تبیین آیات الاحکام بر عهده ایشان است، تبیین آیات امامت نیز بر عهده حضرت می باشد.

هر چیزی که در قرآن نباشد به معنای مردود بودن آن نیست بلکه سنت پیامبر نیز هم تراز با قرآن می باشد و مبین جزئیات و تعیین کننده مصداق آیات الهی است.

بسیاری از علمای اهل تسنن «امامت» را از اصول دین دانسته و منکر آن را کافر و بدعت‌گذار قلمداد کرده‌اند.

در بررسی ضرورت اعتقاد به امامت به این نتیجه می رسیم که اگر ما به خاتمیت اسلام معتقد باشیم، باید به امامت نیز اعتقاد داشته باشیم .

دهمین امام که بشریت باید در پرتو تابناك او خدا را بجوید و در كنار ضريح مطهرش زانوی ادب بزند و از تشعشع انوارش بهره ببرد، امام هادی علیه السلام است. یکی از ویژگی‌های امام، صحبت کردن به زبان‌‌ها و گویش‌های مختلف است.

زیارت جامعه کبیره امام هادی (علیه السلام) بزرگترین منبع امام شناسی شیعیان است.

سید محمد فرزند امام هادی (علیه السلام) به چنان مقامی رسید که بسیاری از مردم، به خصوص برخی علویان تصور می کردند وی امام یازدهم است.

« یا أَحْمَدُ! لَوْلاک لَما خَلَقْتُ الْأَفْلاک، وَ لَوْلا عَلِی لَما خَلَقْتُک، وَ لَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُکما؛ ای احمد، اگر تو نبودی افلاک را خلق نمی‌کردم و اگر علی نبود تو را خلق نمی‌کردم و اگر فاطمه نبود شما دو نفر را خلق نمی‌کردم. » [ سید محمّدحسن طباطبائی میرجهانی، کتاب جُنَّة العاصمة ، ص۲۸۳-۲۸۴]

اطاعت از «اولو الامر» مطلق است و نباید در قسمت دوم آیه می‌آمد؛ زیرا برای فهمیدن مصداق اولوالامر باید به کتاب و سنت مراجعه کرد نه به خود اولوالامر.