اجبار در ازدواج با پسری که دوستش ندارم

یکی از مسایل مهم هنگام ازدواج، احساس تمایل و به اصطلاح به دل نشستن همدیگر است، اگر عشق آتشین، مانع شناخت درست می شود، از آن طرف هم عدم حس تمایل به هم نیز مانع از برقراری رابطه و بنا نمودن زندگی سازگارانه خواهد شد. در برخی موارد با افرادی مواجه می شویم که این حس تمایل و دوست داشتن در یکی از طرفین وجود ندارد، با این وجود، از جانب اطرافیان و خانواده، فشارهایی جهت ادامه ارتباط و انجام ازدواج وارد می شود که می تواند ناخواسته فرزندان را وارد یک زندگی ناسازگارانه کند؛ در صورتی که با چنین مساله ای روبرو شدیم چه کار باید کرد؟ مورد مشاوره ای زیر به این مساله می پردازد.

سوال:
دختری نوزده ساله هستم، یک ماه است نامزدی کرده ام، واقعا به نامزدم هیچ علاقه ای ندارم، اگر چه او پسرخوبی است و دوستم دارد، اما من اصلا نسبت به او حسی ندارم، خانواده ام می گویند چون پسرخوبی است باید ازدواج کنی؛ نمی دانم چه کارکنم. واقعا دوست دارم جدا شوم، لطفاکمکم کنید.

پاسخ:
دختر و پسر‌ها هنگام ازدواج باید تا اندازه‌ای برای هم جذابیت داشته باشند و به اصطلاح، همدیگر را بپسندند تا به ازدواج با هم رغبت پیدا کنند؛ اگر قیافه‌ فرد از اولین روز ملاقات برای یکی از طرفین جا نیفتد و به دل او نچسبد، ممکن است فرد همیشه این احساس ناخوشایند را با خود به همراه داشته باشد و نتواند با آن کنار بیاید، در نتیجه رضایت از زندگی او دچار مشکل خواهد شد. البته این هم باید بدانید که قیافه زیبای همسر، بعد از ازدواج، تا حد زیادی عادی می شود، اما اگر چهره همسرتان برایتان زیبا و جذاب نباشد، عادی نخواهد شد، بلکه ممکن است شما را دچار مشکل کند. بنابراین اگر شما هیچ حسی نسبت به آقا پسر ندارید، یا اینکه حتی بدتان می آید، این چند کار را انجام بدهید:

روی این مساله مقداری تامل کنید و ببینید دقیقا حستان چیست؟ چه افکاری در ذهنتان می آید که باعث می شود این حس را داشته باشید؟ روی نقاط قوت و مثبت او تمرکز کنید، اگر توانستید از راه شناختی، مشکل را حل کنید و قانع شوید، که خوب است؛ در غیر این صورت، اگر از قبل این مساله را با مادرتان در میان گذاشته اید و اصرار بر ازدواج شما دارند، جهت گفتگو و اقناع مادرتان از سر لجبازی و مخالفت با مادر وارد گفتگو نشوید، بلکه ضمن حفظ احترام مادر و برقراری یک رابطه درست و موثر، دلایل او را بشنوید و با منطق آن را رد کنید. مباحث و تجربیات مشاوره ای زیر می تواند جهت  اقناع سازی مادرتان در گفتگو با مادرتان به شما کمک کند:
الف- اگر دختر یا پسری که به حدی از رشد رسیده است که صلاح و مصلحت خود را در ازدواج تشخیص می دهد و مخالف ازدواج خودش با دیگری باشد، اما والدین با اجبار و اصرار او را مجبور به ازدواج با آن فرد کنند که دختر یا پسر رضایت ندارد، در این صورت ازدواج باطل خواهد بود؛[1]علاوه بر آن این ازدواج دوامی نخواهد داشت و احتمال خیلی زیاد، بعد از یکی دو سال به جدایی منجر خواهد شد.
ب- هم خود شما نسبت به ملاکهای ازدواج تان آگاه باشید و هم مادرتان را نسبت به اهمیت آن آگاه کنید، همچنین اهمیت تناسب ویژگیهای میان شما و پسر از اهمیت زیادی برخوردار است، لذا بیان کنید که چنانچه ملاکهای شما و تناسب های لازم میان دختر و پسر نباشد، ازدواج موفقی نخواهد بود و بعد از مدت کوتاهی با اختلافات و دعواهای اعصاب خورد کن، منجر به طلاق و جدایی خواهد شد و بعد از آن، می ماند یک دختر مطلقه در خانه پیش مادر، آیا این آینده خوبی برای دختر خواهد بود؟

در نهایت چنانچه تصمیم به عدم ازدواج و قطع کردن ارتباط گرفته اید، یکی از راهکارهای مفید این است که در گفتگویی صمیمانه و محرمانه بین خودتان و آن پسر، مساله را مطرح کنید، از پیامدهای آن در زندگی آینده بگویید، احیانا اگر نیاز به مشاوره گرفتن داشت، اجازه بدهید مشورتهای لازم را انجام بدهد و در نهایت پس از تصمیم قطعی، با هم به یک بهانه مشترک برسید (مثلا عدم تفاهم در مسایل شغلی، تحصیلی، یا...) و با مطرح کردن آن مساله، ازدواج و رابطه را پایان بدهید. اگر این تصمیم را گرفتید زمان را از دست ندهید و نگذارید مدت نامزدی تان طولانی شود.
موفق باشید.

پی نوشت:
[1]. نظرات مراجع معظم تقلید در مورد عدم رضایت دختر در ازدواج : «اجبار پدر به ازدواج دختر رشیده»