- دولت سیزدهم به جای گره زدن تمام امور، حتی آب خوردن، به خواست کدخدا، بر توان داخلی و برنامه‌ریزی برای استفاده از همه‌ی فرصت‌ها روی آورده، که بحمدالله در همین مدت کوتاه، آثار قابل توجهی از خود به جای گذاشته است.
هشت سال دست و پا زدن حسن روحانی و همفکران او برای رسیدن به خوشبختی از طریق سازش با آمریکا، نه تنها دردی از ملت و مملکت دوا نکرد، بلکه بر مشکلات کشور افزود و ثابت کرد آمریکا و همدستان شیطان‌صفت او هرگز گامی در جهت منافع ملت ایران برنخواهند داشت. رسیدن به این حقیقت نه تنها از سوی منتقدان دولت قبل بلکه از سوی شخصی مثل جواد ظریف هم به صراحت بیان شد. وی در آخرین گزارش خود به مجلس شورای اسلامی تصریح کرد ما با خوش خیالی، دوستان دوران سختی را در سراب طمع سرازیرشدنِ شرکت‌های غربی از خود رنجاندیم. اتفاقی که اگر نمی‌افتاد، دوستان دوران سختی رهایمان نمی‌کردند![1]
با روی کار آمدن دولت سیزدهم، بحمدالله این تفکر غلط و خطرناک، رنگ باخت و قرار شد تا با پایان تمرکز بر کدخدا و غرب، سیاست‌ها در مسیر ایجاد توازن در سیاست خارجی قرار بگیرد. این رویکرد منطقی و معقول در همین زمان چند ماهه از روی کار آمدن دولت دکتر سید ابراهیم رئیسی، با تلاش گسترده‌ای پیگیری شد و گام‌های بلندی برای توسعه‌ی همکاری‌ها با تمام کشورها مخصوصاً همسایگان برداشته شد.
عضویت در پیمان شانگهای که اعضای آن بیش از چهل درصدِ مساحت خشکی دنیا و حجم عظیمی از نفت و گاز جهان را در اختیار دارند، از شاخص‌ترین نمونه‌ها در این زمینه است. همچنین گسترش همکاری با روسیه از اقدامات مهم دولت رئیسی در همین مدت کوتاه است که رساندن تعاملات تجاری دو کشور به 10 میلیارد دلار در سال و نیز ایجاد خط اعتباری 5 میلیارد دلاری دو کشور برای ایجاد مبادلات مستقیم، تنها دو نمونه از دستاوردها محسوب می‌شود. علاوه بر این، چند برابر شدن سطح مبادلات تجاری و اقتصادی با تاجیکستان، ترکمنستان، قطر و عراق از جمله آثار ایجاد توازن در سیاست خارجی بود که در همین مدت کوتاه به نتایج شگفت‌انگیزی منجر شد.
دستاوردهایی مثل کاهش تدریجی تورم افسارگسیخته، افزایش ارزش پول ملی، بالارفتن درآمدهای کشور و موفقیت در وصول آنها و نیز اشتیاق کشورهای مختلف در همکاری با دولت جدید ایران، از نتایج رویکرد متوازن در سیاست خارجی است که به جای چیدن تمام تخم‌مرغ‌ها در سبدی مثل برجام، و به جای گره‌زدن تمام امور، حتی آب خوردن به خواست کدخدا بر توان داخلی و برنامه‌ریزی برای استفاده از همه‌ی فرصت‌ها روی آورده که بحمدالله در همین مدت کوتاه، آثار قابل توجهی از خود به جای گذاشته است.