ماسک کلام!

یکی از مهم ترین ابزارهای بشر که او را از بقیه موجودات متمایز کرده، کلام است. چه بسا با جرأت بتوان گفت که هیچ چیز در این دنیا، قدرت کلمات را ندارد. با کلمات می توان یک جنگ جهانی را پایان داد و می توان یک زندگی را از هم پاشید! با کلام، می توان آبرو داد یا آبرو برد! می توان آگاهی داد یا تفرقه افکنی کرد! اما چه چیزی باعث شده تا کلمات اینقدر قدرت داشته باشند؟

شاید به این دلیل که کلمات صرفا یکسری اصوات نیستند، بلکه آن ها توانایی حمل احساسات و افکار را دارند. کلمات مثل تیغ می مانند؛ می توان با آن ها جلادی کرد و آدم کشت و می توان با آن جراحی کرد و زندگی بخشید! سوال مهم این است؛ حالا که شوربختانه یا خوشبختانه این ابزار مهم و این تیغ برّان رایگان در دست همه قرار دارد، چرا باید از آن علیه خودمان استفاده کنیم؟ چرا باید با کلاممان به دیگران ظلم کنیم؟

حرف زدن های ما همیشه برای خودمان رایگان است، اما خیلی از اوقات برای دیگران گران تمام می شود. آدم ها شوخی شوخی به گنجشک ها سنگ می زنند، ولی گنجشک ها جدی جدی می میرند!

ما خیلی از اوقات شوخی شوخی و بی منظور یک چیزی را می گوییم، اما جدی جدی یک نفر از هم می پاشد! هیچ وقت با کلامتان یک نفر را ناامید نکنید! شاید امید آخرین چیزی است که برای او مانده باشد! هیچ وقت حتی اگر جواب دندان شکن دارید در پاسخ دادن عجله نکنید! یک درصد احتمال بدهید که به جای دندان، حرمت یا دل بشکند.

ناسزا و زشت گفتن نیست کار عاقلان
از برای نرم گفتن، شد زبان بی استخوان

وقتی کرونا آمد، همه ما یک ماسک زدیم تا مبادا ویروس از دهان ما به دیگران منتقل شود، غافل از اینکه کلمات مسموم، هزاران بار خطرناکتر از ویروس های واگیردار هستند! کسانی که در طول تاریخ به واسطه کلمات کشته شدند، تعدادشان بیشتر از کسانی است که به دلیل سیل، زلزله و بیماری های واگیردار کشته شدند! ای کاش به خودمان قول بدهیم که بعد از کرونا هم همیشه در مورد صحبت کردن از یک ماسک سه لایه استفاده کنیم؛ یعنی همیشه قبل از انعقاد کلام از خودمان 3 تا سوال بپرسیم:

1- آیا این چیزی که می خواهم بگویم مفید است؟
2- اگر مفید است، آیا زیبا هم هست و حس خوبی را به شنونده منتقل می کند؟
3- اگر زیباست و مفید هم هست، آیا الان موقعیت مناسبی برای گفتن آن هست؟

اگر هر 3 جواب بله بود، آن وقت کلام را جاری کنیم. بیایید با خودمان عهد کنیم که از کلاممان جز در راه نیک استفاده نکنیم! می توانید وقتی به همسرتان تلفن زدید و گفت چه خبر؟ بگویید: "دلم برات تنگ شده بود و موقع خداحافظی بگویید که نمی دانی چقدر حالم خوب شد که صداتو شنیدم." می توانید وقتی به مادرتان زنگ می زنید، بگویید: "مادر نگران من نباش، من زندگی خیلی خوبی دارم و خوبتر از همه، اینکه تو رو دارم." می توانید وقتی که همسرتان به شما گفت: "چقدر با سلیقه ای"، بگویید: "اگر با سلیقه نبودم که تو رو انتخاب نمی کردم" یا وقتی به شما گفت: "چطوری؟" بگویید: "الان که پیش تو هستم، خوبم!"

گفتن این حرف‌ها چند ثانیه بیشتر طول نمی کشد و هزینه ای هم برای ما ندارد، اما می تواند روز یک نفر را قشنگ کند. همیشه با خودمان می گوییم اگر یک روزی ثزوتمند شوم، جاده و مدرسه می سازم، اما بخشش قبل از اینکه پول زیاد بخواهد، دل بزرگ می خواهد و کسی هم که دلش بزرگ است، منتظر ثروتمندشدن نمی ماند و بخشش را با کلام شروع می کند.

صدقه دادن همیشه با پول نیست، بزرگترین صدقه ها را انسان می تواند با کلامش بدهد. بعضی وقت ها یک جمله، آن چنان دل یک نفر را گرم می کند که با میلیون ها تومان نمی توان آنقدر یک نفر را به زندگی دلگرم کرد.