سلبریتی‌هایی که از دوش لرزان مردم ایران، قدم بر فرش قرمز جشنواره کن می‌گذارند، هیچگاه مصرف داخلی نداشته و همیشه با شانه خالی‌کردن از تلاش جهت کاهش التیام زخم وطن، برای توجیه تحریم ظالمانه و سیاه‌نمایی درباره کشور خودشان، مورد سوءاستفاده تبلیغاتی و روانی قرار گرفته‌اند.
واقعه تلخ متروپل آبادان که می‌توانست در روزهای سخت آبادان، به صحنه ظهور همدلی مثال‌زدنی مردم ایران تبدیل شود و تصویری گویا از امید و حیات اجتماعی مردم در شرایط سخت تحریم باشد، با ورود منفعت‌طلبانه و احساسیِ برخی سلبریتی‌ها در ایستگاه غم و اندوه متوقف شد و اگر نقش‌آفرینی مردم آبادان و مسئولین برای آواربرداری سریع و شجاعانه نبود، بیم آن می‌رفت که آوار غم سرازیر شده از پیج‌های اینستاگرامی سلبریتی‌ها، آبادان مقاوم در هشت سال جنگ را به شهری درهم شکسته و نابود گشته از غم ریزش یک ساختمان بدل نماید.
پاشیدن غبار غم و خالی‌کردن دل پرامید مردم از آینده‌ای دست‌یافتنی در حالی از سوی برخی بازیگران هوچی‌گر تکرار می‌شود، که در دیگر کشورها، هنرمندان آماتور نه‌تنها در کشور خود، بلکه در هر نقطه از جهان که غمی جولان می‌دهد، حضوری دلگرم‌کننده و امیدآفرین دارند؛ تا جایی که به خاطر موفق بودن این‌گونه حمایت‌های اجتماعی، دولتمردان کشورها ضمن همکاری، برای بازتاب بهتر آن تلاش می‌کنند.
به‌عنوان‌مثال حتی کشور محاصره شده و تحت بمباران هرروزه‌ای همانند یمن، میزبان بازیگر مطرح آمریکایی همچون آنجلینا جولی شده و وزیر خارجه این کشور آن را برای جلب توجه جهانیان به جنگ در یمن مؤثر می‌داند؛ گرچه شکی در هماهنگی این بازیگران با سیاست های هیئت حاکمه آمریکا نیست، ولی تظاهر به اقدامات عام المنفعه و مطابق با اصول انسانی حتی مورد انکار این کشورها نمی باشد.
این اقدامات بشردوستانه که با همکاری مجامع جهانی همچون کمیساریای عالی امور پناهندگان سازمان ملل انجام می‌شود به خاطر ماهیت خیرخواهانه و غیرسیاسی آن از سوی تمامی طرف‌های درگیر و حتی کشورهای متخاصم مورد استقبال قرار می‌گیرد و به ندرت با برخوردهای سیاسی مواجه می‌شود، اما بر خلاف این‌گونه ایفای نقش فعال از سوی بازیگران مطرح، در کشور ما خبری از اقدامات بشردوستانه با انگیزه انسانی بازیگران پرحاشیه نبوده و آنچه از سوی آنان به عنوان یک سلبریتی انجام می‌گیرد، صرفاً بیان سخنان ساختارشکنانه و سوءاستفاده سیاسی از برخی اتفاقات ناگوار است که همیشه مورد استقبال دشمنان دیرینه جمهوری اسلامی واقع می‌شود.
در مشابه خارجیِ جماعت سلبریتی، بازگو کردن مصائب مردمی و حاضر شدن در صحنه جنگ و ویرانی در صورتی انجام می‌پذیرد که هماهنگ‌کنندگان آن از سرازیر شدن کمک‌های بین‌المللی و مردمی مطمئن شوند؛ وگرنه بدون اطمینان از نتیجه‌بخش بودن، بازیگری همچون آنجلینا جولی حاضر به راه‌اندازی یک شوی تبلیغاتی بی‌هدف، بی‌خاصیت و پوچ نیست؛ لذا جای این پرسش جدی وجود دارد که برخی بازیگران داخلی از سلسله نوشته‌های جنجالی خود به دنبال تحقق کدام هدف هستند و اصولاً موضع‌گیری آنها در رویدادهای مختلف کدامین کمک مؤثر را به دنبال داشته است و کدام یک از اقدامات آنان را می‌توان واکنشی بشردوستانه قلمداد کرد؟!
با افسوس باید گفت برخی سلبریتی‌هایی که از دوش لرزان مردم ایران، قدم بر فرش قرمز جشنواره کن می‌گذارند، هیچگاه مصرف داخلی نداشته و همیشه با شانه خالی‌کردن از تلاش جهت کاهش التیام زخم وطن، برای توجیه تحریم ظالمانه و سیاه‌نمایی درباره کشور خودشان، مورد سوءاستفاده تبلیغاتی و روانی قرار گرفته‌اند.