مقامات سیاسی خارجی در واکنش به اعتراضات اردن در حمایت از حفظ ثبات حکومت، خواست مردم را نادیده می‌گیرند، و در واکنش به آشوب‌های ایران حامی اقلیت مردم‌نما هستند. دولت‌ها ترجیح می‌دهند در راستای منافع خود در مورد اعتراضات مردمی قضاوت کنند؛ تنها چیزی که اهمیت ندارد، چرایی اعتراض مردم و مطالبات آن‌هاست.
طی دو هفته اخیر و در پی تصمیم دولت اردن برای افزایش قیمت سوخت، رانندگان بخش حمل‌ونقل عمومی و کامیون‌داران این کشور اقدام به اعتصابات سراسری کرده‌اند. این اعتصابات با وجود رو به گسترش بودن، آرام بود؛ ولی حالا با کشته شدن تعدادی از نیروی‌های امنیتی وارد مراحل تازه‌تری شده است. با دستور پادشاه اردن مبنی بر برخورد سخت، تاکنون عده زیادی از معترضین بازداشت شده‌اند و جو شدید امنیتی در این کشور برقرار شده است؛ به گونه‌ای که ارتش با برخی ادوات نظامی همانند تانک، در شهرهای این کشور حضور یافته است!
این خیزش عمومی در اردن باعث گردید که افکار عمومی و تحلیل‌گران آزاد در بسیاری از کشورهای دیگر منتظر واکنش آمریکا و دیگر کشورها باشند؛ واکنش‌هایی که می‌توانست به این پرسش پاسخ دهد که آیا وقایع اردن از بیرون از مرزها هدایت یا پشتیبانی می‌شده یا نه، و همچنین آیا این اعتراض‌ها با دخالت کشورهای دیگر، شعله‌ور شده یا با سکوت طرف‌های خارجی به سمت کاهش تنش و آرام شدن اوضاع پیش می‌رود؟ انتظار به زودی پایان یافت و مایه شگفتی شد؛ چرا که در همان لحظات آغازین گسترش اعتراضات، دنیا شاهد به صف شدن مقامات غربی و عربی برای حمایت از ملک عبدالله پادشاه اردن بود. نخستین حمایت رسمی و همه‌جانبه از سوی آمریکا صورت گرفت. وزارت امور خارجه آمریکا در بیانیه‌ای اعلام کرد که «ملک عبدالله، شاه اردن، شریک اصلی ایالات‌متحده است» ند پرایس سخنگوی این وزارتخانه افزوده است که واشنگتن به طور کامل از ملک عبدالله حمایت می‌کند.[1]
بلافاصله پس از واکنش واشنگتن، دومینوی پر سروصدا از اظهارات جانبدارانه و بیانیه‌های رسمی در حمایت از پادشاهی اردن شکل گرفت، اتحادیه عرب در همان روز شنبه که آمریکا واکنش نشان داده بود، بر همبستگی خود با اقدامات رهبری اردن برای حفظ امنیت پادشاهی و حفظ ثبات آن تأکید کرد؛ شورای همکاری خلیج‌فارس نیز هم‌زمان تأکید کرد که در کنار اردن است و از این اقدامات حمایت می‌کند.[۲] احمد ابوالغیط، دبیرکل اتحادیه عرب، در بیانیه‌ای که در صفحه فیس‌بوک منتشر شد گفت: «ملک عبدالله دوم، چه در میان مردم اردن و چه در سطح عرب به‌طورکلی، از جایگاه ستودنی و والایی برخوردار است؛ همه از اخلاص و نقش بزرگ او در خدمت به اهداف عربی آگاه هستند».[۳] پادشاهی سعودی هم در روزهای سخت، ملک عبدالله دوم را تنها نگذاشت و اعلام نمود: «پادشاهی بر حمایت کامل خود از پادشاهی برادر هاشمی در اردن و حمایت کامل خود با تمام توانایی‌هایش تأکید نموده و از همه تصمیم‌ها و اقدامات اتخاذ شده توسط ملک عبدالله دوم بن‌الحسین الهاشمی حمایت می‌کند!» [۴]
حتی کشورهای کوچک عربی نیز در این سناریو نقش داشته و برای افزودن به وزن حمایت منطقه‌ای و وادار کردن دیگر کشورها به مشارکت در سلسله حمایت‌های سیاسی، از پادشاه اردن حمایت کردند. حمد بن عیسی آل خلیفه، پادشاه بحرین، در چارچوبی جداگانه از شورای همکاری خلیج‌فارس و اتحادیه عرب، حمایت خود را از شخص پادشاه اردن و تمامی تصمیمات و اقدامات اتخاذشده توسط اعلیحضرت ملک عبدالله دوم بن الحسین اعلام کرد. وی اعلام کرد برای خنثی‌سازی این اعتراضات در کنار اردن قرار دارد![۵]
سعد حریری، نخست‌وزیر اسبق و شاید آتی لبنان که کشورش در این روزها با دخالت کشورهای خارجی در انتخاب رئیس‌جمهور ناکام مانده است، نوشت: «همبستگی با رهبری اردن و ملک عبدالله دوم برای دفاع از دستاوردهای مردم اردن، حفاظت از ثبات آن‌ها و جلوگیری از مداخله خارجی در امور آن‌ها ضروری است».[۶]
سخنگوی ریاست جمهوری مصر هم در روز شنبه در پستی در فیس‌بوک اعلام کرد که مصر حمایت خود را از ملک عبدالله پادشاه اردن و تلاش‌های وی «برای حفظ امنیت و ثبات پادشاهی در برابر هرگونه تلاش برای تضعیف آن» اعلام می‌کند.[۷]
بی‌گمان شکل دادن این حمایت‌ها و چراغ سبز نشان دادن به پادشاهی اردن برای سرکوب بیشتر، و همچنین اخطار به طرف‌های خارجی برای دخالت در امور داخلی این کشور، نتیجه یک هماهنگی در پشت پرده برای نگه‌داشتن ملک عبدالله دوم بر اریکه قدرت است؛ شخصی که یک تکه از پازل امنیت رژیم صهیونیستی بوده و عنصری مؤثر برای جلوگیری از تسلیح کرانه باختری است، و در واقع مجرای تنفس این رژیم است که از سوی حزب‌الله در لبنان و نیروهای مقاومت در جولان سوریه و غزه محاصره شده است.
این هم‌افزایی و اتحاد منطقه‌ای با پادشاهی اردن بدون کوچکترین اشاره‌ای به خواست مردم، حاوی یک پیام روشن و تلخ است؛ وآن اینکه هیچ کشوری در دنیا روابط خود را با کشورهای دیگر بر پایه خواست مردم و چرایی اعتراض آن‌ها تنظیم نمی‌کند؛ بلکه دولت‌ها ترجیح می‌دهند در راستای منافع خود قضاوت کنند! از همین رو نظام مردمی ایران، به نام دفاع از مردم، تحت شدیدترین حملات رسانه‌ای قرار می‌گیرد و در پادشاهی اردن، به نام حمایت از حفظ ثبات، مردم و خواسته‌های آن‌ها به اجبار حذف می‌شوند!
پی‌نوشت:
1. القدس العربی (https://b2n.ir/r47422)
2. الحره (https://b2n.ir/h81815)
3. لخلیج آنلاین (https://b2n.ir/b86611)
4. ایندیپندت (https://b2n.ir/w85446)
5. فرانس ۲۴ (https://b2n.ir/s26772)
6. العربی ۲۱ (https://b2n.ir/w75896)
7. رویترز (https://b2n.ir/n45378)