خانواده با تمام ارکان و عناصرش، اساسی‌ترین نهاد اجتماعی، زیربنای جوامع و منشأ فرهنگ‌ها، تمدّن‌ها و تاریخ بشر بوده است. شکل‌گیری خانواده مطلوب و بهشتی، در گرو انتخاب همسران صالح و باایمان می‌باشد و ثمره آن، تربیت فرزندان صالح و کارآمد خواهد بود.
خانواده‌ای می‌تواند مطلوب و تربیت‌محور باشد که عناصر شکل‌دهنده آن، صالح و باایمان باشند. انتخاب همسر صالح و باایمان، اولین قدم در شکل‌گیری خانواده سالم و مطلوب است؛ خانواده‌ای که بدون آن، هرگز بالندگی و پیشرفت، و آرامش و صلابت را به خود نخواهد دید. ازاین‌رو انسان‌ها تنها در سایه اندیشه و ایمان واقعی و در پناه همسرانی شایسته می‌توانند نسلی باایمان و کارآمد تربیت کنند؛ نسلی که سازنده جامعه ایمانی و آرمانی و سوق‌دهنده به سوی سعادت و کمال است. به‌یقین خانواده‌ای که ارکان اصلی آن از انسان‌های باایمان شکل گرفته باشد، با اطمینان و صلابت بر ناکامی‌ها و فرازونشیب‌های زندگی چیره می‌شود و اهل خود را از گذرگاه اسفل‌السافلین به سوی اعلا علّیین، که همان مقصود خلقت است، می‌رساند .
همسر باایمان، سازنده خانه بهشتی
انتخاب همسر باایمان به قدری دارای اهمیت است که روایات فراوانی بر آن تأکید دارند؛ برای نمونه در روایتی امام جواد علیه‌السلام به نقل از پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله، انتخاب همسر را تنها با معیار اخلاق، دینداری و امانتداری، درست دانسته، نبود این ویژگی‌ها را مساوی با ایجاد فساد و شکل‌گیری فتنه‌ای بزرگ می‌داند: «اگر برای ازدواج کسی نزد شما آمد که از اخلاق و دین و امانتداری‌اش راضی هستید، با او ازدواج کنید و گرنه فساد و فتنه بزرگی پدید خواهد آمد».[1]
این حدیث نورانی نشان می‌دهد انتخاب درست تا چه اندازه برای شکل‌گیری خانواده سالم دارای اهمیت است؛ چراکه خانواده زیربنای اصلی ساخت هر جامعه‌ای است؛ هرچه خانواده‌ها باایمان‌تر باشند، ناهنجاری‌ها در جامعه کمتر، و سوق آن به سوی سعادت و کمال بیشتر است.
بدون تردید در میان عناصر تشکیل‌دهنده خانواده مطلوب، زن نقش محوری دارد و اگر در انتخاب او دقت نشود، تربیت به درستی شکل نخواهد گرفت؛ ازاین‌رو مقام معظم رهبری می‌فرماید: «زن را به چشم آن عنصر اصلی تشکیل خانواده در نظر بگیرید که آسایش فضای خانواده، آرامش و سکونتی که در فضای خانه است، به برکت زن و طبیعت زنانه است. زن را به عنوان موجودی که می‌تواند مایه‌ای برای صلاح جامعه با پرورش انسان‌های والا شود، نگاه کنید».[2]
پیامبر نیز برای شگل‌گیری چنین خانه بهشتی، زن را مهم‌ترین عنصر خانه و بزرگ آن معرفی کرده است: «المَرأَةُ سَيِدَةُ اَهلِ بَيتِها»؛[3] «زن بزرگ اهل خانه خود است». این تعبیر حاکی از نکات بسیار ظریفی است و آن اینکه زن به سبب ظرفیت عاطفی‌ای که خداوند در وجود او قرار داده، اصلی‌ترین مولد تولید آرامش، نشاط، صفا و صمیمیت در خانه، و نیز دامن او مهم‌ترین پرورشگاه تربیت نسل باایمان است. ازاین‌رو بنیانگذار انقلاب اسلامی امام خمینی رحمه‌الله فرمود: «از دامن زن مرد به معراج می‌رسد».[4] طبق اندیشه ایشان، زن مظهر تحقق آمال بشر، و دامن او محل تربیت بزرگ‌زنان و بزرگ‌مردان است.[5]
بنابراین انتخاب همسر مناسب و باایمان، در کنار دیگر مؤلفه‌ها، نقش بسزایی در ساخت خانه مطلوب و بهشتی دارد؛ خانه‌ای که اعضای آن با آمدن چنین عنصری در آن فضا می‌توانند به سعادت و کمال برسند.
پی‌نوشت:
[1]. شیخ طوسی، تهذیب‌الاحکام، ج7، ص693.
[2]. مقام معظم رهبری، بیانات در دیدار جمعی از زنان، 1371/9/25.
[3]. صالحی مازندرانی، شرح أصول‌الكافي، ج2، ص49.
[4]. صحیفه امام؛ ج 7، ص 341.
[5]. همان.