رابطه اینترنتی باعث قرار گرفتن در مواضع تهمت می‌شود

همه جا تعقیبم می‌کنند، می‌گویند: دخترمان منحرف شده، دخترمان بی حیا شده، دخترمان سر و گوشش می‌جنبد و...

این حرف‌ها از زمانی نُقلِ مجالس و محافلِ فامیل شده است که من؛ از رابطه دوستی بین خود و پسری که از طریق اینترنت و شبکه‌های اجتماعی و چت آشنا شده بودم خبر دادم.

در اوایل این رابطه بسیار عادی و در حد احوال پرسی و گفتگو در مسائل علمی و اجتماعی بود، به مرور زمان به هم علاقه مند شدیم، و رفته رفته این علاقه آن قدر زیاد شد که حتی شب را با فکر چت کردن با هم صبح می‌کردیم. پسره به من گفت: باید این عشق برای همیشه ماندگار باشد، باید با هم ازدواج کنیم من به خانواده ام می‌گویم و شما هم به خانواده‌ات اطلاع بده...

وقتی این مساله را به خانواده گفتم؛ پدرم از ناراحتی و غصه چند روزی بستری شد، و این مساله بین اقوام و خویشان پخش شد و از آن روز به بعد خوراک من اشک و گریه است و همه با انگشت اشاره به من اشاره می‌کنند و می‌خندند.

خانواده پسر هم می‌گویند: این دختر ترش کرده بوده، می‌خواسته از این راه خودش را به پسرمان غالب کند، اگر این دختر با حیا بود با پسر ما چت نمی‌کرد و قبل از خواستگاری کردن عاشقش نمی‌شد، از کجا معلوم این دختر همان طور که با پسر ما رابطه برقرار کرد، بعد از ازدواج با مردهای شهوت ران دیگر رابطه برقرار نکند؟ از کجا معلوم این دختر هم زمان با پسرهای دیگری رابطه نداشته است؟ و...

دختر و پسرانی هستند که روزشان را با این  دردها و عشق‌های نافرجام به شب می‌رسانند؛ و غصه ایامی را می‌خورند که همه اقوام و خویشان به آن‌ها به چشم انسانِ پاکی نگاه می‌کردند؛ و از این که این گونه سرنوشت‌شان را خراب و لکه دار کرده‌اند اشکشان سرازیر است.

به خاطر همین مسائل است که دین مبین اسلام به همه مسلمانان و مومنان می‌آموزد که: مؤمن نه تنها نباید به برادر و خواهر مؤمن خویش سوء ظن داشته باشد و به آن ترتیب اثر بدهد بلكه باید عمل او را حمل بر صحت كند و بكوشد تا سوء ظن خویش را به حسن ظن تبدیل نماید. همان گونه که حضرت علی علیه السلام در این خصوص می فرماید: «باید گفتار و كردار برادر دینی خود را به بهترین وجه قرار دهی مگر اینكه یقین پیدا كنی و راه توجیه (حمل بر صحت) بر تو بسته باشد. و نباید به سخن برادرت بد گمان باشی در حالیكه تو بستر خوبی برای توجیه كلام او می‌یابی». [1]

بله دین از طرفی تهمت را حرام دانسته و از مؤمنان خواسته، از سوء ظن به یكدیگر اجتناب ورزند و در صورت پیدایش سوء ظن به آن اعتنا نكنند و ترتیب اثر ندهند بلكه گفتار و كردار مؤمن را بر صحت و خوبی حمل نمایند و از طرف دیگر به مؤمنان دستور داده تا خود را در معرض تهمت قرار ندهند و از گفتن سخنان و اعمالی كه موجب سوء ظن می‌شود پرهیز كنند تا مورد تهمت و افترا قرار نگیرند.

چنانچه امیرمؤمنان  علیه السلام در این خصوص می‌فرماید: «كسی كه خود را در معرض تهمت قرار دهد نباید كسی را كه به او بد گمان می‌شود را ملامت و نكوهش كند».[2]

و امام صادق علیه السلام نیز در این خصوص می‌فرماید: «كسی كه به موضعی از مواضع تهمت برود و متهم شود نباید جز خودش را ملامت كند.».[3]

باز امیر المومنان در وصیت به فرزندش امام حسن مجتبی علیه السلام می‌فرماید: از محل تهمت بر حذر باش و دوری كن، همچنین از مجلسی كه به آن گمان بد برده می‌شود.[4]

به همین جهت است كه در اخبار و روایات تأكید شده كه مؤمنان باید از دوستی با جنس مخالف و خلوت کردن با او و همچنین رابطه تلفنی و اینترنتی پرهیز کنند؛ چرا که مضرات این گونه رفتارها، قراردادن خود در مواضع تهمت است. خلوت یا چت و... باعث می‌شوند اعتبار انسان از بین برود. اگر این رابطه را دختری به قصد رسیدن به شخص مورد نظر برای ازدواج انجام داده باشد؛ نه این که به خواسته‌اش نمی‌رسد بلکه با این کارش سبب می‌شود افراد دیگری که قصد ازدواج با او را داشتند، از تصمیمشان صرف نظر کنند.

خلوت با جنس مخالف چه به صورت حضوری باشد و چه به صورت مجازی و اینترنتی باعث ایجاد سوء ظن در دیگران می‌شود؛ این تفکر مورد قبول همه مردم است، حتی اگر شخصِ خلوت کننده پیامبر باشد نیز این خلوت می‌تواند باعت ایجاد سوء ظن در دیگران شود.

همان گونه که در روایتی نفل شده است: پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم  در مسجد معتکف بودند، زنی آمد و مدتی با او سخن گفت و بعد برخاست که برود، پیامبر هم برخاست و با او به راه افتاد. در این هنگام دو نفر از انصار که از کنار آن حضرت عبور می‌کردند سلام کردند و گذشتند. پیامبر آن‌ها را صدا زدند و فرمودند: این زن، صفیه همسر من است. آن دو گفتند: ای رسول خدا [این چه فرمایشی است؟] مگر ما نسبت به این زن و شما شک داشتیم؟! حضرت در جوابشان فرمودند: «شیطان مثل خون وارد وجود انسان می‌شود، ترسیدم شیطان بر شما وارد شود و شما بدگمان شوید!».[5]

با توجه به مطالبی که ذکر شد می شود به این نتیجه رسید که از یک طرف مومنان باید رفتارهای برادران دینی خود را حمل بر صحت و درستی بکنند و از طرف دیگر بر همه مومنان و مومنات لازم است از قرار دادن خود در مواضع تهمت پرهیز کنند و یکی از مواضع تهمت، خلوت کردن انسان با نامحرم است خواه خلوت در فضای حقیقی و در میان کوچه و بازارباشد یا در فضای مجازی و اینترنت...

----------------------------

منابع:

[1]. «ضع امر اخیك علی احسنه حتی یاتیك ما یغلبك منه ولاتظنن بكلمه خرجت من اخیك سوء و انت تجدلها فی الخیر محملاً» . [كافی، ج2، ص362]
[2]. «من وضع نفسه مواضع التّهمة فلا یلو منّ من اساء به الظن‏»[وسائل الشیعه ج 8/ ص 423]
[3]. «من دخل موضعاً من مواضع التهمه فاتهم فلا یلومن الانفسه.». [وسائل الشیعه ج8، ص422]
[4]. «ایاك و مواطن التهمته و المجلس المظنون به السوء.»[وسائل الشیعه، ج8. ص423]
[5]. المحجّبة البیضاء 5/67.