تکرار تاریخ و وظیفه ما

45 سال پیش در چنین روزهایی مردم ایران در آستانه حماسه‌ای بزرگ قرار داشتند. اتفاقی که وقوعش، ابرقدرت‌های جهان را ترسانده بود و در دل چاکران آن‌ها، وحشت انداخته بود. آنان هرچه مکر و حیله داشتند در طبق ریختند و مذبوحانه برای خاموش کردن صدای عدالت‌طلبی مردم تلاش کردند؛ از دستاویز‌های سستی چون القای توبه شاه گرگ‌صفت و بحث سلطنت بدون حکومت گرفته تا راه‌اندازی تظاهرات فرمایشی چندنفره در مقابل موج خروشان ملت.

مرحوم امام خمینی (ره) در چنین روزی در جمع روحانیون، مردم را از این توطئه‌ها آگاه کرده و حکومت شاه را از ابتدا فاقد مشروعیت برمی‌شمارند. ایشان در آن سخنرانی نکاتی را بیان می‌دارند که در روزگار امروزمان و در آستانه انتخابات، بسیار مهم و راهگشاست:

1. توجه به وظیفه در قبال حکومت عدل و مبارزه با ظالمان: بنیان‌گذار کبیر انقلاب می‌فرمایند: «امروز روزى نيست كه شما بنشينيد توى خانه‏‌تان و بگوييد كه تكليف من اين است كه بروم مثلًا فرض كن دكان و برگردم، بروم مسجد و برگردم، بروم محراب و برگردم. امروز آن روز نيست. اگر آن روز بود، خوب من هم قم بودم و مشغول درسم بودم، مشغول بحثم بودم و مشغول استفاده از آقايان. امروز آن‌طور نيست آقا!»[1]

به‌مانند بهمن 1357، بهمن و اسفند 1402 نیز روز بی‌خیالی و بی‌توجهی به امور کشور نیست. در ایام سالگرد پیروزی جمهوری اسلامی و انتخابات مجلس، وظیفه همه این است که تا حد توان به روشنگری بپردازند و با رفتار و گفتار، یکدیگر را به شرکت در انتخابات تشویق کنند. اکنون به‌مانند سال 57 باید نشان دهیم که گرچه ممکن است در برخی امور از مسئولین گلایه‌مند باشیم، اما همچنان پای آرمان‌های ایرانی-اسلامی ایستاده‌ایم و دین و استقلالمان را با هیچ‌چیز تاخت نمی‌زنیم.

2. هشدار نسبت به شکست نهضت: مرحوم امام در آن روزگار به مردم هشدار می‌دهند که: «اين دفعه اگر خدای‌نخواسته تسلط پيدا بكنند، نه روحانى مى‏‌گذارند باقى بماند، نه اسلام‏».[2]

آن روز که آنان جمهوری اسلامی را ندیده بودند و پایگاه‌های نظامی‌شان مورد حمله واقع نشده بود، به اسلام و روحانیت رحم نمی‌کردند. امروز که صابون عدالت‌طلبی مردم ایران به ‌تنشان خورده است و صدای عدالت در غرب آسیا و سایر مناطق جهان بلند شده است، آنان به‌ مراتب عصبانی‌تر هستند. اکنون اگر ما از حکومت اسلامی حمایت نکنیم و خدای‌ ناکرده آن را در اختیار دشمن قرار دهیم، نه‌ تنها اسلام که نامی از ایران نیز باقی نخواهد ماند و زورگویان و مستکبران، کشور عزیزمان را به‌سان گوشت قربانی میان خود تقسیم خواهند کرد.

پی‌نوشت:
[1]. صحیفه امام، ج6، ص33.
[2]. همان.