رهروان ولایت ـ توسل به اولیای الهی و وسیله قرار دادن آنان نزد خداوند یکی از مواردی است که همه مسلمین آن را قبول دارند جز وهابیان که می‌گویند توسل و استمداد از غیر خدا، عبادت و شرک محسوب می‌شود و به همین دلیل شیعیان را مشرک و رافضی می‌خوانند.
در جواب باید گفت که:
1. هیچ یک از شیعیان، اولیای الهی و اهل بیت را عبادت نمی‌کنند و از آنها مستقلاً چیزی طلب نمی‌کنند، بلکه آنان را به جهت قرب و منزلتشان در نزد خداوند واسطه قرار می‌دهند، چرا که خود خداوند تبارک تعالی فرمود: «یا ایُها الذینَ آمنوا اتقُوا اللّه وابتَغُوا الیهِ الوسیله»[مائده/35] البته تفسیر وهابیان ازاین آیه جای تأمل و شگفتی دارد.
2. اگر توسل شرک است پس اولیاء و پیامبران الهی به خاطر تقریر و تأیید چنین توسلاتی نیز مشرک و کافرند. بر طبق عقیدۀ این فرقه، توسل فرزندان یعقوب به آن حضرت برای استغفاردر نزد خدا [یوسف/ 97] توسل مسیحیان به حضرت عیسی برای شفای امراضشان، توسل بنی اسرائیل به موسی برای زنده شدن مقتول و معرفی قاتل [بقره/ 60 و 67] و توسل هر شخصی یا امتی به پیغمبران و بزرگان شرک است.
3. برطبق این عقیده پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) و همه صحابی ایشان خصوصاً عمربن خطاب مشرک هستند، در صحیح بخاری از ابن‌عباس و انس بن مالک نقل شده است: هنگامی که قحطی و خشکسالی پدید می‌آمد، عمر به عباس عموی پیامبر متوسل می‌شد تا او دعا کند تا باران بیاید و عباس دعا کرد و باران زیادی آمد.[1] همچنین در صحیح مسلم، انس بن مالک روایت می‌کند که ام سلیم وقتی رسول خدا در خانه او استراحت می‌کردند، عرق بدن آن حضرت را جمع می‌کردند برای استشفاء و تبرک جستن برای شفای کودکان، حضرت زمانی که بیدار شد فرمودند: کار صحیحی می‌کنی.[2]
4. اگر هرگونه توسل و درخواستی از بزرگان و همچنین هرگونه خضوع و کرنشی عبادت و شرک محسوب شود، پس اولین مشرک، خود وهابیان هستند که تا کمر خم می‌شوند و دستان پادشاهان و علمای خود را می‌بوسند و آنها را عبادت می‌کنند.
-------------------------------------------------
پی‌نوشت:
1. صحیح بخاری، باب استسقاء و خروج النبی (صلی الله علیه و آله)
2. صحیح مسلم، جلد هفتم، باب قرب النبی (صلی الله علیه و آله)
نظرات
خوبه.اين مهابي ها مشرك كه هيچ كافر محض اند.