چرا مقام معظم رهبري با وجود علم به انحرافات و اشكالات برخي مسئولين و مديران دولتي با آنها رفتاري قاطعانه ندارند و آنها را از مسئوليت شان بر كنار نمي كنند؟
پاسخ:
پاسخ سئوال شما را با توضيح چند نكته ارايه مي دهيم. نكته اوّل اينكه. مقام معظم رهبري بر اساس مسئوليت هدايت جهت گيري كلي نظام و جلوگيري از هر گونه كجروي و انحراف در حركت كلي آن، همواره بر عملكرد مسئولان نظام نظارت داشته و در مواقع مختلف، تذكرات و نصايح لازم را به آنان داده و انتظارات خودشان را از آنان مطرح مي نمايند و اين گونه نيست كه نسبت به عملكرد مسئولان نظام بي توجه باشند و يا برخوردي در اين زمينه انجام ندهند . ايشان در پاسخ سئوالي در اين مورد فرمودند: «آن جايي كه جاي تذكّر است تذكّر مي دهيم امّا تذكّر به شخص چيزي نيست كه از تلويزيون پخش شود آن مقدار كه شما مي بينيد بنده در سخراني ها، نماز جمعه و در ديدار با هيأت دولت تذكّر مي دهم و نصيحت مي كنم كه در خبرها پخش مي شود چند برابرش را گاهي با زبان هاي بسيار تلخ در جلسات خصوصي به مسئولان مي گويم ليكن بنا نيست كه هر چه به مسئولان تذكّر مي دهيم و مي گوييم يا تلخي نشان مي دهيم حتما پخش شود تا مردم مطّلع شوند. هدف اين است كه آن شخص راهنمايي بشود كه خيلي از اوقات اثر مي كند و گاهي هم اثر نمي كند و بعد مي بينيد آن شخص مي رود».(1) نكته دوّم اينكه: نبايد تصوّر كرد راه اصلاح افراد بر كنار كردن آنان از مسئوليت هاي خويش است بلكه بركنار كردن افراد از مسئوليت ها به عنوان آخرين راه مطرح است و در بسياري از موارد تذكّرها و توبيخ ها در اصلاح افراد مؤثر است و نيازي به كنار گذاردن افراد نيست، بله در مواردي كه برخي مسئولان پايبند به ارزش هاي نظام نبوده و عملكرد آنان بر خلاف مصالح كشور و مردم باشد و بر كناري آنان مشكلاتي را براي نظام به وجود نياورده و موجب تضعيف نظام نباشد، با اين افراد مماشات نمي شود. نكته سوّم: در پاره اي از موارد برخورد قاطع با افراد و كنارگذاردن آنان از مسئوليت ها بر خلاف مصالح كشور و نظام مي باشد در اين صورت مقام معظم رهبري به تذكر و نصيحت بسنده نموده و از برخورد و موضع گيري صريح خود داري مي نمايد و اين در راستاي رعايت مصالح مردم و نظام مي باشد. مشكلي كه پيوسته رهبران ديني با آن مواجه بوده اند، نحوه برخورد با كساني است كه از نظر فكر ديني كاستي هايي دارند و عملكرد آنها با بينش اسلامي وفق نمي دهد. امّا از آنجا كه مهم ترين چيز براي رهبر، حفظ اساس اسلام و نظام اسلامي است، ناچار مي بايست در برابر برخي انحراف ها به تذكّر و نصيحت بسنده كند، زيرا موضع گيري صريح گاه ممكن است بيش از آن كه در تقويت نظام مؤثر باشد، اساس آن را تضعيف كند».(2) البته برخي از اين استمهال و يا فرصت دادن و مهلت دادن ها به خاطر خام بودن موضوع است و يا دادن فرصت تنبه افراد و يا عموم مردم است كه با سر رسيدن موقع مناسب و متنبه نشدن فرد خاطي همراه با آمادگي ها و آگاهي هاي مردم، اقدام قاطع از سوي رهبري صورت مي گيرد و اين نوع تصميم گيري در واقع با پختگي موضوع و آمادگي هاي لازم انجام مي گيرد و جلوي سوء استفاده و سوء تفاهم ها را مي گيرد.
پاورقی:
1. پرسمان، مجموعه پرسش و پاسخ هاي دانشگاهيان با مقام معظم رهبري، قم، نشر معارف، 1383ش، ص194.
2. مصباح يزدي، محمد تقي، پرسش ها و پاسخ ها، قم، موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)، 1380ش، ج3، ص87.
منبع: نرم افزار پاسخ - مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات