چکیده: برای تشخیص حقانیت یک دین هیچگاه نباید طرفداران و پیروان آن دین را ملاک قرار داد، چون دین کامل است اما دیندران معصوم نیستند. پس خطای دینداران را نباید به پای دین نوشت.
همانگونه که می‌دانیم دین اسلام به عنوان آخرین و کاملترین دین به انسان ها عرضه شده است و بنابر نص صریح قرآن «وَ مَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ (آل عمران/85) و هر كس جز اسلام دینی برای خود انتخاب كند، از او پذيرفته نخواهد شد، و او در آخرت، از زيانكاران است».
و شکی نیست که اسلام برنامه سعادت دنیا و آخرت را برای پیروان خود آورده است و یک مسلمان با عمل به دستورات دین، دنیا و آخرت خود را تضمین می کند.
حال ممکن است سوالی پیش بیاید و آن اینکه اگر دین کامل است و نقصی در آن دیده نمی شود پس چرا پیروان آن دارای معایب فراوان و گرفتار رذائل اخلاقی بیشماری هستند؟ و مشاهده می کنیم که در بیشتر نقاط جهان هر جا صحبت از ترور و قتل و خونریزی است در ابتدا پای مسلمانان را وسط می کشند و اسلام را دین خشونت معرفی می کنند؟
به راستی عیب کار از کجاست؟ دین مشکل دارد یا دینداران؟ یا کسانی که دین را به دیگران معرفی می کنند؟
در اینجا هر سه قسم را مورد بررسی قرار می دهیم تا ببینیم عیب کار از کجاست.
1- دین اسلام: اسلام به عنوان برنامه ای ست از که طرف خداوند متعال و توسط پیامبر (صلی الله علیه و آله) به بشر رسیده است و از آنجایی که هم خدا و هم رسولش از عیب و نقص مبری هستند، لذا برنامه ای را هم که برای سعادت بشر قرار می دهند و می آورند بلاشک بدون عیب است؛ چرا که در غیر اینصورت نقض غرض می شود، یعنی از طرفی بخواهند بشر را سعادتمند کنند و از طرف دیگر برنامه ای بیاورند که بشر به گمراهی بکشاند و جمع ایندو محال است. پس نمی توان عیبی در این برنامه پیدا کرد.
هرچند مغرضان کور دل به دنبال این هستند به هر طریقی که شده احکام و دستورات اسلامی را خدشه دار کنند و آنها را مورد هجمه قرار می دهند و لیکن آسیب این کار دامن خودشان را گرفته و با روشن شدن حقایق اسلام، برای معاندین جزء رسوایی نتیجه ای در بر نخواهد داشت.
2- دینداران و مسلمانان: نمی توان گفت اگر گروهی به لحاظ اعمال فاسدند پس دینی را که از آن تبعیت می کنند نیز حتما فاسد است، چون بین این دو ملازمه ای وجود ندارد. زمانی که یک فرد دین کاملی را می پذیرد و خود را پیرو آن دین می داند دلیل نمی شود که خود این فرد هم لزوما کامل باشد و از هرگونه رذلیت اخلاقی پیراسته است، بلکه دین او دین کاملی است و زمانی که یک فرد خود را به پیروی از دستورات دینی ملزم کند، آنوقت می توان نتیجه گرفت فرق است بین انسان دین مدار و فرد بی دین.
خلاصه اینکه ملاک حقانیت هر دینی، فقط پیروان آن دین نیستند و با افراد نمی توان حق را شناسایی کرد. درست است که انسان دین دارد، ولی از طرفی دارای غضب و شهوت است و نفس اماره و شیطان هم در بیراه رفتن به او کمک می کنند و ممکن است از انسان رفتارهایی سر بزند که در شأن یک دین‌دار نباشد، لذا نباید رفتار ناپسند فردی یا اجتماعی یک دین‌دار را به حساب دین او گذاشت بلکه باید به حساب جهالت و نادانی آن فرد گذاشت.
3- کسانی که دین را به مردم معرفی می کنند: امروز رسالت اصلی رسانه و سینماهای غرب، بد معرفی کردن دین کامل اسلام است. خشن جلوه دادن مسلمانان، ضد انسانی نشان دادن احکام اسلامی، و خلاصه اسلام هراسی و اسلام ستیزی که دستور کار خود قرار دادند و سعی در تخریب چهره اسلام دارند.
از طرفی سردمداران غربی هم با ساختن گروه‌ها و فرقه‌های وحشی همچون داعش (که خود را مسلمان می دانند و کارهایی انجام می دهند که دردنده ترین حیوانات هم از آن شرم دارند)، توانسته اند اسلام و مسلمانان را آنچنان وارونه به دنیا نشان بدهند که کسی تصور این را نمی کند اسلام غیر از این است و این انسان های پست تر از درندگان وحشی، اسم مسلمان را نجس کرده اند وگنه این‌ها از جرگه انسانیت نیز خارج اند.
روشن است که تخریب کنندگان چهره ی دین نقش خود را به خوبی ایفاء می کنند و واضح است که باید فرق گذاشت بین اسلام ناب محمدی و اسلام آمریکایی، و در نهایت سه مقوله دین، دینداران و معرفی کنندگان دین را از هم تفکیک کرد و آنگاه در این مورد قضاوت کرد.
چه زيبا گفته است ابو سعيد ابوالخير:
جمعيت كفر از پريشانی ماست... آبادي بتخانه ز ويرانی ماست
اسلام به ذات خود ندارد عيبی... هر عيب كه هست از مسلمانی ماست