برخوردهای پدر ومادر با نوزاد، نخستین محرکی است که زمینه های رشد اجتماعی را در کودک ایجاد می کند و در دراز مدت آثار روانی خود را در او باقی می گذارد. «کودک اولین واکنش اجتماعی خود را با درک چهره انسان آغاز می کند و لبخند اجتماعی و دل بستگی اجتماعی را پشت سر می گذارد.»[1]
فرزند ما در آینده ای نه چندان دور، باید از دامان پر مهر و محبت ما جدا شده و وارد جامعه ای بزرگ تر شود؛ بنابراین ما به عنوان والدین باید فرزند خود را به خوبی پرورش دهیم تا توانمندی های لازم در روابط اجتماعی را کسب کند. برای پرورش بُعد اجتماعی فرزند باید به این نکات توجه داشته باشیم؛
1- در انتخاب شغل و جایگاه اجتماعی خود دقت کنیم.
2- شخصیت فرزندمان را در حضور دیگران تقویت کنیم و به او اجازه ابراز وجود دهیم.
3- «زمینه بازی کردن را برای فرزندمان فراهم کنیم؛ زیرا بازی در اجتماعی شدن و همانندسازی کودک نقش مهمی دارد.»[2]
4- آداب معاشرت و تشریفات اجتماعی را به او آموزش دهیم.
5- مراقب باشیم که در چه گروه های اجتماعی شرکت می کنیم؛ زیرا نه تنها افکار و گرایش های آن ها در فرزندانمان تاثیر می گذارند؛ بلکه به احتمال زیاد تعیین کننده جهت گیری های اودر آینده نیز می شود.
6- در انتخاب محیط های اجتماعی اولیه مانند محیط زندگی و مدرسه بسیار دقیق و حساس باشیم.
7- مهارت دوست یابی را به او آموزش دهیم.
8- باید به تفاوت های جنسیتی نیز توجه کنیم؛ زیرا دخترو پسر باید متناسب با آن نقش جنسی که در آینده به عهده می گیرند، تربیت شوند.
منابع:
[1]. روان شناسی رشد با نگرش به منابع اسلامی، ج2، ص833-787
[2]. همان، ص840
نظرات