-دنیای ما دنیای روابط است. دنیای فراز و نشیب ها، دنیای قهر و آشتی و دنیای جمع و تفریق هاست. جمع و تفریقی که گاهی تقدیر روزگار برای ما رقم می زند، و گاهی خود ما با سبک زندگی‌ای که پیش گرفته ایم، باعث و بانیش هستیم. سبک زندگی‌ای که همچون هیولایی به هیچ کس رحم نخواهد کرد و حتی رب النوع محبت و پاکی و کوه مقاومت را در خود خواهد بلعید.
دنیای ما دنیای روابط است. دنیای فراز و نشیب ها، دنیای قهر و آشتی و دنیای جمع و تفریق هاست. جمع و تفریقی که گاهی تقدیر روزگار برای ما رقم می زند، و گاهی خود ما با سبک زندگی‌ای که پیش گرفته ایم، باعث و بانیش هستیم. سبک زندگی‌ای که همچون هیولایی به هیچ کس رحم نخواهد کرد و حتی رب النوع محبت و پاکی و کوه مقاومت را در خود خواهد بلعید.
دو معمارِ عشق
و اما مادر...! نقش اول دریایی از عشق و علاقه به فرزند تا پایان سریال نمایشی عمر محسوب می شود. فرشته نازی که شاید در این روزگار به سختی بتوان لالایی شبانه اش را برای برادر و خواهر خود یادآور شد. مجسمه ایثاری که خواب فرزند را بر خواب خود ارجحیت می داد و با کوچک ترین هق هقی بر بالین ناز، دردانه اش حاضر می‌شد تا لحظه ای ناگواری برنتابد. از عصاره وجودش با معجونی از محبت به دلبندش نوشاند، تا برای ورود به دنیای بیرون، او را به بهترین نحوه رشد، ورزیده و متعالی گرداند.
و اما پدر...! نقش اول دریایی از تلاش و خدمت در سریال مقاومت و پایداری تا لحظه افول است. کسی که پینه های دستش، آینه‌ی انعکاس مجاهدت در معرکه زندگی است. عمود خیمه زندگی که نقش و قدرش در نبودش لمس خواهد شد.
فرزند کیست؟
و اما در این میان برخی از فرزند...! نقش اول بی وفایی در همان سریال عشق می باشند. برخی از فرزندان امروزی، کسانی هستند که مهر و علاقه شان به والدین به خصوص مادر، تجاری شده است. محبتشان حول عنصر «نیاز» می چرخد نه «انصاف». دوران طفولیت، وابستگی و محبتش را به مادر، به خاطر «تغذیه» و «نیاز عاطفی» سپری نمود. و دوران جوانی را به خاطر مشاوره و انتخاب همسر و تأمین ما یحتاج زندگی! فرزند، رفیق نیمه راه والدین، کسی است که وقتی به رشد و بالندگی اقتصادی رسید، و «نیازش» از والدین قطع گردید، این بار خدمات گذشته والدین را از باب «وظیفه» تلقی می کند و محبت هایشان را از باب «طبیعت» توجیه کرده، تا مصداقی برای «نمک خوردن و نمکدان شکستن» باشد.
در گذشته اگر وابستگی های عاطفی و جذابیت های ظاهری، مغناطیسی برای کشش فرزند به والدین به خصوص مادر می شد، هم اکنون چین و چروک صورت و قد کوتاه و خمیدگی پشت و سوالات تکراری و آثار آلزایمر و سین جیم های مکرر باعث دلزدگی و دوری از آن ها شده است. بی آنکه به یاد آورد «که بود» و «چه بود» و «چگونه شد». و حال که هر آنچه شده، نتیجه خدمات مادی و معنوی این دو وجود «کریم» بوده که همچون دانه ای به نهال و از نهال به درخت تنومندی مبدل شده است.
هَوویی برای والدینِ امروزی
سبک زندگیِ امروزی، دنیا و دنیا‌زدگی را به عنوان شریکی برای والدین رقم زده که سهم بیشتری از توجه و اهمیت را به خود اختصاص داده است. دقیقاً زمانی که والدین نیاز به عطوفت و توجه متقابل از جانب فرزندان به عنوان ثمرات زندگی خود هستند، فرزندان در پی تأمین نیازهای زندگی خود و خانواده هستند، بی آنکه بدانند چشمانی منتظر دیدار و و دل‌هایی منتظر قدوم مبارکشان در خانه ای خلوت، اما آکنده از خاطرات قدیمی هستند.
فرزندانِ امروزی در شُرف امتحانی سخت
چه قدر تأسف انگیز است که دنیا با تمام گرفتاری و اسباب فریبنده اش، مانعِ توجه و گسترانیدن بال های خضوع و عطوفت برای این فرشتگان زمینی شود. ضمن اینکه ایشان در کهنسالی با قلب رقیق و ظریفی که دارند که بیش از هر زمان دیگری نیاز به حمایت و ملاطفت دارند، مضاف به اینکه والدین، گاهی به خاطر اقتضائات کهنسالی، رفتار و سکناتی از خود بروز می دهند که فرزندان را به ستوه می آورد، در این شرایط مبادا کلام درشتی بشنوند که باعث رنجیده خاطرشان شود. چنانچه قرآن می فرماید: «إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا؛[1] و به پدر و مادر نیکی کنید؛ هرگاه یکی از آنان یا دو نفرشان در کنارت به پیری رسند [چنانچه تو را به ستوه آورند] به آنان اُف مگوی و بر آنان [بانگ مزن و] پرخاش مکن، و به آنان سخنی نرم و شایسته [و بزرگوارانه] بگو.»
در این امتحان، برخی سرافراز و خیلی‌ها مردود شده اند؛ و این است نتیجه یک عمر سوختن و ساختن برای فرزند غافلی که چه بسا به مدارج اجتماعی هم رسیده باشد. خدمتی که فقط رحمت خدا می تواند جبران کننده آن باشد. «وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا؛[2] و بال های تواضع خویش را از محبّت و لطف، در برابر آنان فرود آر! و بگو خدایا همان گونه که آن ها مرا در کوچکی تربیت کردند، مشمول رحمتشان قرار ده».
پی‌نوشت
1. سوره اسراء/ آیه 23
2. سوره اسراء/ آیه 24.
سبک زندگیِ امروزی، دنیا و دنیا‌زدگی را به عنوان شریکی برای والدین رقم زده که سهم بیشتری از توجه و اهمیت را به خود اختصاص داده است.