به گزارش رهروان ولايت در وبلاگ گروه اينترنتی آرامش کجاست آمده است:فرزندانمون گاهی به خاطر نداشتن تجربه و یا اینکه آموزه های غلطی که از محیط و اطراف خودشون دریافت کرده اند خطاها و گناهانی از اونها سر می زنه ...
اونچه که خیلی مهمه اینه که ما چطور با این بچه برخورد بکنیم مثلا بعضی ها با دیدن خطا از فرزندشون به اون خطاب می کنند ای دختر بد و ای پسر بد ، بعضی ها هم چیزی نمی گن قهر می کنند و بعضی های دیگه هم به بچه می گن این حرفت و یا این کارت خطا و زشت بود و ...
شما چه نوع برخوردی رو صحیح می دونید؟
اجازه بدید چندتا معیار و اصول بگم شاید راحتتر به جواب برسین
عزت نفس یکی از ویژگیهای ممتاز انسانه که گاهی والدین اون رو در وجود فرزندانشون تخریب می کنند شاید هم به این خاطر باشه که ؛نمی دونیم که چه چیزی عزت فرزندمون رو حفظ می کنه یا اینکه چه چیزی موجب تخریب شخصیت فرزندمون میشه
یکی از ابزارهای تخریب شخصیت فرزندانمون اینه که به جای اینکه بدی رفتار فرزندمون رو بگیم خود فرزندمون رو بد بدونیم و بهش بگیم: تو پسر بدی هستی
اگه اهل قرائت قرآن باشیم می بینیم خداوند وعده عذاب به ستمگران می ده و می فرماید: به خاطر ستمی که کرده اند (162/ اعراف) و مصیبت ها رو نتیجه رفتارهای نادرست معرفی می کنه(30/ شوری) و ...
خداوند رفتارها رو مورد نقد قرار می ده تا نتیجه ی تربیتی داشته باشه و درسی برای ما هستش که رفتارها رو مورد نقد قرار بدیم و شخصیت فرزندمون رو تخریب نکنیم
نکته مهم و اساسی اینه که منفی بودن و بد بودن رو به بچه هامون تلقین نکنیم مثلا اگه دروغ گفته به جای اینکه بهش بگیم: دروغگو و تو دختر بدی هستی بهتره بهش بگیم: دروغ گفتن کار بدیه و تو دختر راستگوی هستی، مایه ی تعجبه که این رفتار از تو سر بزنه
ما می تونیم القائات مثبت داشته باشیم و هم می تونیم القائات منفی؛ همچنانکه بعضی از خانواده ها بی نمازی رو به بچه ها تلقین می کنند.