احادیث حضرت محمد

رسول خدا(ص) یک‌بار موی سرشان را بلند کردند، با این‌که سیره ایشان این بوده است که موی سر را به قدری بلند نمی‌گذاشتند که نیاز به باز کردن فرق سر باشد.

جمله «ما به او شعر نیاموختیم» در صدد نفی شاعری از آن‌حضرت است. مفسّران در تفسیر «وَ ما یَنْبَغی‏ لَهُ» آورده‌اند که پیامبر(ص)، شعری که مورد نظرش بود را در یک قالب غیر شعری برده و بیان می‌فرمود؛ لذا گفته شده پیامبر اسلام(ص) هیچ شعری را بر وزن شعریش نخواند.

از امام پنجم(ع) روایت شده است: پيغمبر(ص) به هنگام سفر از بستگان خویش خداحافظی کرده و آخرين نفری كه از او خداحافظی می­کرد، فاطمه(س) بود، و به عبارتی از خانه او سفر را شروع ‌‏نموده و در بازگشت نیز ابتدا به ديدار او می­شتافت.

سلسله سندی برای این روایت ذکر نشده لذا از جهت سندی دارای اشکال است. به علاوه؛ این روایت، در منابع حدیثی دسته اول شیعه؛ مانند «کافی» و «وسائل الشیعة» نیامده است؛ لذا این روایت از نظر ما مورد پذیرش نیست.

شیخ صدوق در «اعتقادات‏» خود مى نویسد: «اعتقاد ما این‏ است که پدران پیامبر(ص) از آدم تا عبدالله و ابوطالب و همچنین آمنه، مادر پیامبر(ص)، مسلمان بوده‏اند». برای این دیدگاه دلایلى از قرآن و روایات ذکر شده است.

پیامبر رحمت خواست با این سخن، وحشی از خجالت و شرمندگی در امان باشد؛ چرا که هر وقت چشمش به چشمان مبارک پیامبر رحمت می افتاد، از جنایتی که در حق آن حضرت مرتکب شد، احساس شرم و خجالت می کرد.

امام شاهد بر مردم است و حضرت محمد (ص) خود شاهد بر امامان است! لذا همه دلایلی که بر امامت و مقامات امام دلالت دارد بر خود نبی مکرم اسلام، حضرت محمد (ص) نیز صادق است.

صفت امّی در میان صفات پیامبر (ص) از نشانه های نبوت و دلیل رسالت آن حضرت است که با این صفت دارای علم اولین و آخرین است، از غیب آسمانی و زمین خبر می داد و مردم را به راه حق و صراط مستقیم دعوت می کرد.

 خداوند در آیه 79 از سوره إسرا می فرماید: «قسمتی از شب را تهجد کرده و نافله بخوان امید است که پروردگارت تو را به مقام بسندیده ای برساند»

امام علی(ع) تقسیم‌کننده بهشت و دوزخ است و پیامبر اسلام(ص) به نوعی حق پدری بر ایشان دارد؛ از این‌رو به ابوالقاسم نامیده شده است.

در موضوع ازدواج پیامبر اسلام (ص) با همسر مطلقه زید بن حارثه، پسر خوانده اش نازل شده بی گمان آیه شریفه در مقام پاسخ به اعتراضى است که مردم به رسول خدا (ص) داشتند که چرا با همسر پسر خوانده‏اش ازدواج کرد.

پیامبر برای رسالتش که درمان بیماری روح و جان مردم است، رسالت فراگیر دارد، و این رسالت اقتضای آن را دارد که او به سراغ مردم برود و به دنبال درمان آنها باشد.