اسراف در قرآن کریم

تفسیر تاریخی؛ بیانگر نقل و گزارشى کامل از جنبه تاریخى قرآن با تکیه بر اسباب نزول و زمینه‌هاى تاریخى‏ با بیان معانی آیات قرآن کریم با در نظر داشتن اصول و مبانی تفسیر به همراه ارائه معارف و معلومات تاریخی مخصوص به آیات.

داشتن رویی زیبا در قیامت که آرامش و سکون نیز قلب مؤمن را فرا گیرد، حاصل یک ایمان و اعتقاد راسخ به همراه عمل شایسته و دوری از هرگونه فحشا و ناپاکی است؛ و نه تنها صِرف خواندن آیات سوره یوسف.

ابن ندیم –نویسنده‌ی الفهرست- نخستین مجموعه‌ درباره‌ی اسباب النزول را از ابن عباس با نام «نزول القرآن» به روایت عکرمه (104ق) و ضحاک (105ق) دانسته است. در سده‌ی دوم قمری، یک اثر چاپ شده و دو اثر، تنها با ذکر نام به جای مانده است

«ترجمه»؛ در لغت به معناى روشن کردن و توضیح دادن است و در اصطلاح، برگرداندن کلامی از زبانى به زبان دیگر است. تفسیر در لغت به معناى روشنى و روشنگرى، پرده برداشتن، کشف کردن، توضیح دادن و آشکار کردن است.

مشهورترین مفسران صحابه، چهار نفرند: 1. حضرت على(ع)، 2. ابن مسعود، 3. ابى بن کعب، 4. عبد اللّه بن عباس.

قرآن کریم با دو تعبیر «یَم» و «بحر» از این دریا یاد کرده، باید گفت که قرآن کریم به‌صراحت هیچ یک از دو احتمال را بر دیگری مقدم نمی‌کند و از میان منابع اسلامی نیز نمی‌توان یکی از دو قول را به‌صورت قطعی بیان کرد.

نگرش عرفانی به قرآن، از همان دم که وحى الاهى، جان شیفتگان حقایق و اسرار ازلى را سیراب ساخت، و با تمسّک به علم لدنّی پیامبر اکرم(ص)، افق ‏هاى تازه ای را در عرصه معرفت دینى فرا روى مشتاقان راه هدایت نهاده است.

ولایت اهل بیت(ع) را داشته باشد، قرآن را صحیح بخواند ، از قرآن تأثیر پذیری داشته باشد، هنگام قرائت با وضوء و طهارت باشد ، اهل صداقت و راستی باشد و از تملق و چاپلوسی به دور باشد، در برابر قرآن خضوع و خشوع داشته باشد،...

کلمه وصیت هشت بار در قرآن ذکر شده که دو بار به صورت "الوصیة" در آیات یازده و دوازده سوره نساء، شش بار به صورت "وصیة" که یک بار در سوره بقره آیه 240 و پنج مرتبه در سوره نساء، آیه یازده و دوازده می باشد.

معمولاً در انتقال مفاهیم و علوم به دیگران، به کلیات بسنده نمی شود و غالباً با بیان یکی از مصادیق، بهتر به نتیجه مطلوب خواهیم رسید.

تفسیر المنار یکی از تفسیرهای  اجتماعی و تربیتی است که تفسیرهای زیادی از آن متأثرند که بیشتر از روایات صحیح و امور عقلی روشن استفاده و کمتر به مباحث الفاظ، اعراب و نکته های بلاغی پرداخته شده است، بلکه به اموری که دیگران به آن نپرداختند اهتمام شده است.

بر اساس رسم الخط عربی، خصوص همزه متصل به الف، نگارش دیگری به صورت " آ " دارد که استفاده از چنین رسم الخطی نیز اشکال ندارد. البته باید دانست که این رسم الخط (استفاده از الف با کلاه) اختصاصی به کلمه "قرآن" نداشته، بلکه در هر عبارتی که شامل همزه متصل به الف حرکتی باشد، می توان از این نگارش استفاده نمود.