توحید در قرآن

قُلِ اللَّهُمَّ مالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشاءُ؛ بگو: «بارالها!

- اگر خداوند می خواست می توانست از میان مخلوقات دنیایی فرزندی را برای خود انتخاب کند، اما خداوند پاک و منزه است از اینکه چنین اراده ای کند؛ بنابراین چنین اراده ای نکرده است.

داشتن فرزند برای خدا، به دو گونه تصور می‌شود؛ اول این‌که او فرزند واقعی داشته

قرآن از جامعیت برخوردار است، اما این ادعا بدان معنا نیست که حل همه مسائل را باید از قرآن انتظار داشت حتی مسائل فیزیک و ... .قرآن کریم، کتاب هدایت براى عموم مردم است، طبیعتا تنها در این حوزه باید این توقع را از آن داشت.

قران با تمام صراحت بیان کرده است که هر کس ادعا دارد قرآن ساخته و پرداختة بشر است، لااقل یک سوره گر چه سوره ای یک سطری مانند سورة کوثر با بیاورد. دشمنان از صدر اسلام تاکنون نتوانستند به مبارزه طلبی قرآن پاسخ دهند و تا ابد هم نخواهند توانست.

 قرآن ضمن بیان حقایق جهان،‌ به ابعاد هدایتی آن ها نیز می پردازد. از این رو در بیان وقایع تاریخی، صحنه های درس آموز را انتخاب و نقل می کند و بخش هایی از آن را بیان می کند که با هدف اصلی که هدایت مردم است، مرتبط باشد.

توحید اقسام و مراتب فراوانی دارد. به همین جهت است که یافتن آن در یک آیه بسی دشوار است. اما آنچه را که ممکن است، این است که آیاتی که در آنها اسم جلاله خداوند آمده و راجع به ایمان است، خود اسم جلاله (الله) حاوی مراتب توحید است.

این که خداوند، روح حضرت آدم را به خود نسبت داده و فرموده (مِنْ رُوحِی) نظیر نسبت دادن کعبه معظمه است به خود آنجا که فرمود (بَیتِی) یعنى خانه من پس اضافه روح به خدا از باب اضافه تشریفی است به این معنا که خداوند در این نوع از اضافه، در صدد بیان شرافت روح است.